Dit onderwerp bevat 20 reacties, 6 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 8 jaren, 7 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Bonsoir,
Ik kwam op dit onderwerp naar aanleiding van de post Classering Gites in Geldzaken.
Mijn leventje in FR wordt gelukkig niet overschaduwd door veel frustraties. Echter, áls er al iets is dat mij zo nu en dan ergert, wordt dat vrijwel altijd veroorzaakt door de wijze waarop de FR overheid dingen “regelt”. In veel gevallen lijkt er naar mijn mening sprake van een soort combinatie van gedwongen winkelnering, chantage en koppelverkoop. Zo ook weer in bovengenoemd onderwerp, maar er zijn talloze voorbeelden. Ik noem er eens een paar.
De uitbater van een gite krijgt een belastingvoordeel op voorwaarde dat hij zijn gite laat keuren door een instantie, tegen een fors bedrag. Met andere woorden, u bent verplicht een deel van UW belastingvoordeel aan de keurende instantie af te staan. Oftewel, de FR overheid garandeert de inkomsten van de keurende instantie met UW geld.
Veel subsidies voor bouw, verbouw en renovaties worden slechts uitgekeerd indien de werkzaamheden door een XYZ gecertificeerde “professionnel” worden uitgevoerd. Als u het werk zelf doet krijgt u niets, als u het uitbesteedt gaat de aannemer er met een (fors) deel van UW subsidie vandoor. Oftewel, de FR overheid voorziet de aannemerij van werk op UW kosten.
De FR overheid verplicht u tot het afsluiten van de meest dwaze verzekeringen. Zo moet u uw zitmaaiertje verzekeren alsof het een auto is. Als zelfbouwer moet u formeel een assurance dommage ouvrage afsluiten, om u tegen de door uzelf gemaakte bouwfouten te verzekeren (!). Oftewel, de FR overheid garandeert de inkomsten van verzekeraars uit UW portemonnaie.
Enzovoort, enzoverder. Voorbeelden te over.
Nu ben ik mij er zeer wel van bewust dat dit fenomeen zich in allerlei landen in enige mate voordoet. Niettemin heb ik het gevoel dat de FR overheid zich vaker van dit soort “tactieken” bedient dan bijvoorbeeld die in NL. Verbeeld ik mij dat, ben ik gewoon een ouwe chagrijn aan het worden, of hebben anderen een vergelijkbaar gevoel hierbij?
Salutations, Jos
Ik ben het slechts voor een deel met je eens Jos. Ik vind namelijk dat je veel tot JOUW geld rekent wat het niet is. De eerste 2 voorbeelden in het bijzonder. Je krijgt een voordeel (dus je kríjgt), maar om dat voordeel te krijgen moet je er een deel van gebruiken voor een keuring. Tja, als dat de voorwaarden zijn.
Het tweede voorbeeld is nog duidelijker. Je krijgt subsidie (let op: kríjgt) en die moet je goeddeels besteden aan een ‘professionnel’, waar je wel weer werk voor terugkrijgt (nou ja, waarvoor je betaalt met het geld van de overheid).
Het alternatief is er ook: geen keuring en zelf doen. Dus?
Maar wat de verzekeringen en hun regeltjes betreft, ben ik het helemaal met je eens. Alleen denk ik niet dat het in Frankrijk veel anders is dan in Nederland. Ik zal je niet lastig vallen met de vele bemoeienissen van de Nederlandse ambtenarij die me ongesubsidieerd en wel, de nodige extra kosten hebben opgeleverd. Dat gaat in Frankrijk toch wel makkelijker – en goedkoper.
Groet, FransHet beeld dat Jos schetst is zeer herkenbaar. Ooit werd met de beste bedoelingen in Nederland de deregulering in de steigers gezet, meer markt, minder overheid, onder het kabinet Lubbers I (1982-1986). Als opvolger daarvan de lofzang op de vermindering van de administratieve lastendruk. In de praktijk vallen de resultaten tegen, lees deze blog over hoe weerbarstig deze materie is en wat een ondernemersorganisatie als de EVO vorig jaar te melden had. De nu oplaaiende discussie in de Nederlandse gezondheidszorg over de enorme hoeveelheid tijd die gemoeid is met het invullen van formulieren van allerlei instanties is het zoveelste topje van ijsbergen waartussen burgers en ondernemers doorheen moet zien te manouvreren.
Centrale overheden – niet alleen Frankrijk – hebben de neiging uitvoeringstaken en implementatie- en controletaken niet sexy te vinden. Met dat soort details moeten wij ons als bestuurders, politici en departementale ambtenaren niet bezighouden. We gooien dat soort taken in de tuin van regionale- en lokale overheden en noemen het dan decentralisatie. En vergeten helaas geld van de centrale overheid naar de nieuwe uitvoerders over te maken. Of er worden in wezen private organisaties in het leven geroepen om allerlei taken uit te voeren nodig om wet- en regelgeving tot meer dan een dode letter op papier te maken. In het eerste geval zullen regionale belastingen omhoog moeten of de pijn verdeeld moeten worden met de budgettaire kaasschaaf of herschikking van prioriteiten, in het tweede geval mogen burgers en ondernemers dit soort uitvoerende organisaties – in wezen semi-ambtenaren – stevig belonen voor de bewezen verdiensten. Belasting- en regeldruk gaan dus niet omlaag.
Wat dat tweede voorbeeld van Fransco betreft, twee vragen: 1) hoe valt te verklaren dat je in Frankrijk twee tot driemaal zoveel kwijt bent als in Nederland of Duitsland voor een zonnepaneel installatie en 2) kunnen alleen door professionals aangelegde installaties een attestation van de Consuel krijgen?
Compliment voor de Franse elektranormen en de openbaarheid daarvan. Zie dit artikel van vorig jaar in Cobouw over de Nederlandse elektranormen NEN-1010: wel de facto verplicht, maar geen formele wetgeving, dus niet openbaar. Zes jaar geleden alweer (1-12-2010) op een forum de Nederlandse praktijk met de Franse vergeleken. Er is dus hoop. En anders zal de wal het schip keren. In de tussentijd is het wel lastig wanneer je daar net als kleine burger met je kano aan het varen bent.
Wat dat tweede voorbeeld van Fransco betreft, twee vragen: 1) hoe valt te verklaren dat je in Frankrijk twee tot driemaal zoveel kwijt bent als in Nederland of Duitsland voor een zonnepaneel installatie en 2) kunnen alleen door professionals aangelegde installaties een attestation van de Consuel krijgen?
Hoi Rob, ik heb even rondgekeken, maar je stelling dat je in Frankrijk voor een zonnepaneelinstallatie minimaal het dubbele kwijt bent, heb ik geen bewijs voor gevonden. De aanschaf kan wel duurder zijn, maar de subsidie is ook hoger, zodat het netto min of meer gelijk loopt (en dan houd ik geen rekening met de hogere kans op zon in Frankrijk).
Of alleen door professionals aangelegde installaties een attestation van de Consuel kunnen krijgen, weet ik niet. Waarom wil je dat weten? Ga je zelf het dak op?
Wel zet ik vraagtekens bij al die bedrijven die mij een installatie willen verkopen (“u hoeft alleen maar te investeren, de rest doen wij”). Standaard antwoord ik dat ze hun plannen op mijn dak mogen uitvoeren. “Jullie leveren de apparatuur en ik het dak. De winst delen we samen.” Maar dan is de animo ineens behoorlijk minder.
FransFrans heeft al m’n broeiende reacties al heerlijk verwoord. Op één punt ga ik iets verder : prijzen van zonnepanelen, houtkachels &c. lopen in F opeens op omdat, vanwege die subsidies. Daar zou F eens mee moeten stoppen, met al die marktverstorende ingreepjes. In alle sectoren, overigens.
Of Jos ’n “ouwe chagrijn” is geworden, weet ik niet. Zo oud zijn we toch nog niet, Jos, en zeurpiet was je geuzennaam.
Peter.
Bonsoir Fransco,
Ik ben het slechts voor een deel met je eens Jos. Ik vind namelijk dat je veel tot JOUW geld rekent wat het niet is.
Volgens mij gaat het in alle gevallen wel degelijk om MIJN geld. Een belastingaanslag is geen vrijblijvend en tot niets verplichtend verzoek om wat geld over te maken. Ik moet ‘m betalen, en als ik dat niet doe neemt de overheid maatregelen, tot en met gevangenisstraf aan toe. Kortom, ik word gedwongen MIJN geld af te staan.
Nu wandel ik s’avonds over straat, in het gelukkige bezit van MIJN portefeuille met 500 euro erin. Plotsklaps sta ik tegenover een dief die mij met “je geld of je leven” dwingt MIJN geld af te staan. Echter, ik weet niet waarom, maar nadat ik hem MIJN 500 euro heb overhandigd geeft hij mij 100 euro terug. Volgens mij is dat nog steeds MIJN 100 euro en niet die van de dief.
Maar we gaan verder. De dief sist mij toe “die 100 euro gooi je nu in die collectebus daar, want anders…”. Dus door de dief gedwongen gooi ik MIJN 100 euro in de collectebus. De dief verdwijnt en ik blijf achter met een lege portefeuille.
Voor mij is er geen verschil tussen een “normale” dief die de benen neemt met MIJN 500 euro, of een “ingewikkelde” dief die mij dwingt 100 van MIJN euro’s in een collectebus te gooien en dan er vandoor gaat met MIJN resterende 400 euro. In beide gevallen ben ik 500 euro armer.
Het verschil zit aan de diefstalkant, in de zin dat de “ingewikkelde” dief er zich later op kan beroepen dat hij slechts 400 euro van mij heeft gestolen, terwijl de “normale” dief overduidelijk een diefstal van 500 euro op zijn geweten heeft.
Welnu, de FR overheid gedraagt zich in mijn ogen als een ingewikkelde dief. Ze roeptoetert alom dat de lasten voor de burger niet stijgen, terwijl ze gelijktijdig via allerlei omwegen die burger steeds meer op kosten jaagt. Als ik zoiets als bedrijf zou uithalen zou ik in no time de DDCRF op mijn dak hebben met een klacht wegens flessentrekkerij. Maar bij de overheid heet dat “reglementation”. En ik heb de indruk dat dit verschijnsel in FR vaker voorkomt dan in andere EU landen.
Salutations, Jos
Het verschil zit aan de diefstalkant (…)
Ik snap de gedachtengang, Jos, maar er is nog ’n klein verschilletje : die dief besluit in z’n eentje u te beroven om hem moverende redenen waar ’n overheid belastende en verlichtende maatregelen treft op grond van parlementair aangenomen besluiten.
Dat parlement is nog steeds ’n volksvertegenwoordiging, dus kennelijk besluiten we met z’n allen en in gezamenlijkheid ons te beroven. Dat kunnen we leuk of vervelend vinden, maar dat is ’n andere discussie.Peter.
@ Fransco: een korte reactie om in deze Bavards rubriek niet al te zeer een discussie aan boord te hijsen over techniek en de wonderlijke Franse marktwerking. Over dat laatste onderwerp heeft Aat op dit forum eerder al eens een inkijk gegeven in de Franse economische keuken, die merkwaardige optelsom van overheidsingrijpen, belangengroepen met hun connecties in Parijs, de EDF die haar eigen belangen goed in het oog houdt, een hordenloop aan bureaucratische procedures, subsidies en de facto een afscherming van de Franse nationale markt. Dat tweede punt, de Consuel, was eigenlijk meer als retorische vraag bedoeld. Het antwoord is immers al jaren duidelijk: ook de particulier kan zelf een zonnepaneel installatie aanleggen, controleren en vervolgens bij de Consuel een keuring aanvragen, de attestation. Het merendeel van de installaties wordt weliswaar door professionals aangelegd, maar ondanks de wat weerbarstige bureaucratische weg zijn er ook heel wat particulieren die er niet voor terugschrikken (pg 10 Rapport Annuel 2014). Omdat je eerdere opmerking “Het alternatief is er ook: geen keuring en zelf doen” door sommige argeloze lezers wellicht verkeerd zou kunnen worden geïnterpreteerd leek het me verstandig om het nu dan maar wat minder retorisch op te schrijven.
@ Petrus: wanneer je terugleest wat er in het verleden al gezegd is over die symbiotische relatie tussen een steeds verder oprukkende staat en de citoyens die daar tegenwoordig zelf uiteindelijk voor kiezen en het zich allemaal laten aanleunen dan vraag je je af: komt dit ooit nog wel goed met Frankrijk. Een citaat – al vaker op deze website gebruikt – uit de “Mémoires pour demain” van Chaban-Delmas, gepubliceerd in 1998:
…..Société bloquée aussi par un État en passe de devenir tentaculaire et en même temps inefficace. Il n’était pas question de mettre en cause les fonctionnaires, en général compétents et parfois remarquables, mais la tendance séculaire de la France et des Français à considérer l’État comme leur providence, leur protecteur, pour ne pas dire leur nounou.” en hij vervolgt “…………. Naturellement, l’État en a profité pour proliférer. Les administrations se sont développées comme les baobabs de la planète du Petit Prince de Saint-Exupéry. Quand on crée des structures, il faut bien les alimenter. Et quand on les alimente, elles grossissent et donnent naissance à d’autres structures. Les textes aussi se reproduisent et se démultiplient, car il faut bientôt des protocoles pour appliquer les protocoles…...
Eigenlijk zou er een drastische koerswending moeten plaatsvinden, une nouvelle société. In 1969 werd daar dit pleidooi voor gehouden in de Franse Assemblée. Nog even volhouden dus, langere termijn werk. Misschien doe ik er verstandig aan de opmerking over het karakter van de Galliërs door Caesar opgeschreven in “De Bello Gallico” er nu maar niet bij te halen, dat was omstreeks 50 jaar voor Christus. En me te beperken tot het nuttigen van niet een fles wijn, maar een biertje uit de lokale brouwerij van Vezelay.
Jemig, Rob, we worden filosoof. Daar is weinig tegen, maar er zijn zo veel bronnen om uit te putten. Kiezen is ’n keuze.
En bref : ja, une nouvelle société, en dan vooral voorgezeten door ’n Galliër met ’n hoog Astérix-gehalte.
Wie ? Lastige vraag. Laten we beginnen met elimineren, dan houden we ooit ’n keer ’n goede kandidaat over.
Ik begin , wie niet :
Mr Petrus (terwijl die toch ’n passief kiesrecht heeft)
Jos le conseiller
François Hollande
Nicolas S.
Mr Juppé
alle excuustruzen die zich heden ten dage minister mogen noemen
alle stemmers op extreem-rechts
alle stemmers op extreem-links
alle carrière-politici
alle bestuurders die reeds ’n mandaat hebben
…
…
À suivre !
Houden we zo weinig mensen over ? Mooi zo, kwaliteit telt en ’t gaat immers om de inhoud, ook zo’n cliché.Peter.
Bonsoir,
Dat parlement is nog steeds ’n volksvertegenwoordiging, dus kennelijk besluiten we met z’n allen en in gezamenlijkheid ons te beroven. Dat kunnen we leuk of vervelend vinden, maar dat is ’n andere discussie.
Natuurlijk, en daar is ook geen speld tussen te krijgen. Dat de overheid belasting heft is an sich ook helemaal het probleem niet. De meerderheid van het volk -waaronder ikzelf- stelt toch prijs op medische verzorging, onderwijs, nutsvoorzieningen en het veilig kunnen leven in een rechtsorde. Om maar eens wat willekeurige zaken te noemen. Die meerderheid stelt de overheid derhalve in staat verlichtende en belastende maatregelen te treffen, zoals u dat zo kernachtig formuleert. Tot zover geen vuiltje aan de lucht.
Die vuiltjes ontstaan, en in toenemende wolken, op het moment dat de overheid niet langer duidelijk en transparant zichtbaar weet te maken op welke wijze de haar toevertrouwde belastinggelden het schip van staat drijvend- en op koers houden. In Frankrijk spendeert de overheid inmiddels bijna 57% van het BNP, één van de hoogste percentages ter wereld. Niettemin komt de Franse overheid nog immer structureel geld tekort. De belastingschroef is zo goed als dol gedraaid, nóg meer lenen kan eigenlijk niet meer, en de eigen munt devalueren is sinds de euro ook niet meer mogelijk. Dus hoe nu die gaten te dichten?
Welnu, het helpt als je geld kunt binnenhalen zonder dat dit in de cijfers zoals die bovengenoemde 57% zichtbaar is en zonder dat de gezagsgetrouwe burger iets merkt. Dan kom je op het terrein van de slimmigheidjes zoals verplichte keuringen, verzekeringen en scholingen, waarmee ik deze draad begon. Sluipenderwijs zadel je de burger met onvrijwillige uitgaven op die niet direct in de officiële statistieken zichtbaar zijn. Een werkwijze die we kennen van allerlei schandalen rond “verborgen kosten” zoals “gratis” telefoons en woekerpolissen. Met dát verschil dat deze aan het licht zijn gekomen waarna de schuldige bedrijven zijn verketterd en tot betaling van schadevergoedingen zijn gedwongen.
Uiteindelijk gaat dit natuurlijk tot grote problemen leiden. Steeds meer “verborgen lasten” worden door creatieve bureaucraten op alle niveaus in het leven geroepen. De burger heeft steeds minder vrij te besteden inkomen over. Ondernemingen houden steeds moeilijker het hoofd boven water. De economie begint steeds meer te haperen zonder dat de statistieken nog indicaties kunnen geven van de oorzaken. De bureaucratie groeit, de economische bedrijvigheid neemt af, de werkeloosheid stijgt. Op een gegeven moment zal de overheid niet anders kunnen dan de economische noodtoestand uitroepen. Oww… wacht…
Ik pak mijn exemplaar van Edward Gibbon maar weer eens uit de kast. De parallellen zijn treffend.
Salutations, Jos
Ja, Jos, u hebt gelijk. 57 % van ’t BNP lijkt ook wel erg veel, ’t is hetzelfde percentage van de beroepsbevolking dat voor ’n (semi-)overheidsdienst werkt. Ook erg veel, en dat bij ’n amper groeiende economie.
De parallel met ’t Westromeinse rijk zie ik zo snel niet, evenmin als de schuld van de zittende president aan de huidige ellende. De rot is in F al ’n eeuw of twee gaande en dat heeft alles te maken met de cultuur.
Maar ja, ook dat maakt F tot F waar we toch zo graag heen wilden.Peter.
Bonjour @Peter,
De parallel met ’t Westromeinse rijk zie ik zo snel niet, evenmin als de schuld van de zittende president aan de huidige ellende. De rot is in F al ’n eeuw of twee gaande en dat heeft alles te maken met de cultuur.
Wellicht tot uw verbazing, maar ik ben het daar geheel mee eens.
Mijn opinie over socialisten in het algemeen en de heer Hollande in het bijzonder is vrij algemeen bekend. Daar is overigens ook niets aan veranderd. Niettemin had ik ditmaal niet de intentie de president ergens van te beschuldigen. Mijn link naar de “economische noodtoestand” was slechts bedoeld om de door mij geconstateerde onttakeling van de Franse economie te illustreren.
Naar mijn mening vertoont Frankrijk, net als ooit het Romeinse rijk, tekenen van een imperium in verval. Ik zie een alomtegenwoordige overheid, forse belastingen, hoge werkloosheid, verarmende bevolking, faillerende PME’s, exploderende regeldruk, verlammende bureaucratie en onafzienbare overheidstekorten. Dit alles georkestreerd door incompetente waan-van-de-dag politici die voornamelijk druk zijn met elkaar vliegen af te vangen en naam te maken voor de volgende verkiezingsronde. Deze rot is inderdaad al vele jaren gaande, en kan ook nog vele jaren duren. Ook het Romeinse rijk stortte niet plotsklaps in maar takelde langzaam maar zeker af, als gevolg van meerdere oorzaken die in het hedendaagse Frankrijk een duidelijk equivalent hebben. Zoals Mark Twain opmerkte, “de geschiedenis herhaalt zich niet, maar ze rijmt wel”. Uiteindelijk wordt het systeem onstabiel.
Wanneer het systeem éénmaal in deze toestand is beland is er geen andere uitweg dan de “reset” knop. Analoog hieraan vrees ik dat de eerder in deze discussie genoemde nouvelle societé niet eerder zal ontstaan dan na een opzichtig falen van de huidige. Iets dat weliswaar nog lang op zich kan laten wachten, maar naar mijn mening even onvermijdelijk als onplezierig zal zijn.
Salutations, Jos
Zoiets ?
Om de tijd te doden tot de Grote Ineenstorting daar is, kan ik u Van Frankrijk móét je houden van Leo Prick (Van Gennep, 2015) stevig aanraden.
Peter.
Bonsoir @Peter,
Dank voor de tip. Ik ga ‘m lezen.
Ik had overigens “Mijn Frankrijk” van deze auteur al tot tevredenheid genoten.Salutations, Jos
U zult niet teleurgesteld zijn, Prick schetst rijkelijk gedocumenteerd ’n beeld van F dat hout snijdt.
Fransen en ’t (neo-)liberalisme, het einde van de État Providence, ‘Brussel’, de islam, ’t Front National natuurlijk ook, en dan volgend jaar presidentsverkiezingen… Ohoh.
Houellebecq citerend besluit Prick hoopvol : “De mondialisering is onomkeerbaar. En Frankrijk heeft alle troeven in handen als het zich in de goede richting begeeft: de artisanale productie van luxeartikelen, de bio-agricultuur en de omzetting van de producten daarvan in gastronomische producten, toerisme. De andere landen in Europa hebben met dezelfde problemen te kampen, maar geen van alle beschikken ze over zo veel troeven als Frankrijk.”
Peter.
P.S. Ik heb Prick slechts op twee feitelijke onjuistheidjes kunnen betrappen die de kwaliteit van z’n betoog overigens niet negatief beïnvloeden.
Door het samengaan van regio’s zijn grotere regio’s gevormd waardoor het bestuur goedkoper en efficiënter zal worden, toch? Vooralsnog hebben de bestuurders van voormalige kleine regio’s per 1 januari een flinke salarisverhoging van tientallen procenten gekregen. Zijn er minder bestuurders, zijn ze harder gaan werken of meer verantwoordelijkheden?
Welnee, ze doen nog steeds precies hetzelfde, maar ze zijn nu onderdeel van een grote regio en “dus” krijgt iedereen er zo’n duizend euro per maand bij. Want dat staat in de reglementen. Kijk dat is nou bezuinigen op z’n Frans. Om dit te bekostigen moeten natuurlijk de lokale belastingen omhoog.
Ondanks de belofte in 2015 dat er in de resterende periode van Hollande “geen belastingverhoging” meer zou komen was het al op 1 januari raak: de belasting op diesel en benzine ging omhoog.
Het gaat maar door… Die Franse troeven bestaan alleen in theorie. Er is in de wereld geen behoefte aan te dure Franse producten van middelmatige tot slechte kwaliteit.
Die Franse troeven bestaan alleen in theorie. Er is in de wereld geen behoefte aan te dure Franse producten van middelmatige tot slechte kwaliteit.
Hè, Jan, dat valt me nu tegen. Eerst maar eens dat boek lezen – ’t zijn maar ruim tweehonderd pagina’s zonder notenapparaat – om Pricks (Houellebecqs) slotwoorden te begrijpen ? Dan begrijpt u vast ook de titel met al die accents aigues.
We kunnen natuurlijk ook blijven steken in zurig populisme, vasthouden aan roestige vooringenomenheid. U lijkt wel ’n Fransman.
Over die nieuwe regio’s kon Prick nog weinig berichten, dit boek verscheen in november 2015. Gaarne bronnen voor uw beweringen, ik kan ze zo snel niet vinden.
Overigens ben ik – met u ? – van mening dat er weinig tegen die nieuwe regio’s is, mits die bestaande worden weggegumd. Eenzelfde verhaal over die territoriale herinrichting (“NOTRe”) : prima, maar dan bestaande structuren wissen.Maar ’n Fransman denkt daar anders over en dat vindt ’n buitenstaander onbegrijpelijk. Toch maar Prick lezen.
Peter.
Niet vooringenomen hoor, realist. Frankrijk blijkt niet in staat om de juiste hervormingen door te voeren, integendeel: de staat wordt steeds groter en machtiger. Ook het uitroepen van de noodtoestand geeft de staat weer meer macht die misbruikt wordt om duizenden huiszoekingen te verrichten die niets met terrorisme te maken hebben en zonder noemenswaardige resultaten. Desondanks wil Hollande de noodtoestand zelfs verder verlengen zonder einddatum.
De belastingdruk blijft maar stijgen hetgeen opgebracht moet worden door burgers en bedrijven die daardoor te duur zijn voor het buitenland. Het enorme handelstekort van Frankrijk met de rest van de wereld bewijst dat Franse producten niet competitief zijn. Frankrijk kan nog steeds niet omgaan met de sterke munt die ze zelf heeft bedacht, het oude adagium van immer maar devalueren om te kunnen concurreren kan niet meer.
Het verhaal over de bezoldiging van de bestuurders was hier ruim in het lokale nieuws omdat de Limousin nu een grote regio is geworden en de bestuurders in Limoges ‘dus’ recht hebben op dezelfde vergoeding als de collega’s in Bordeaux, ze maken sinds 1 januari immers deel uit van dezelfde grote regio.
Die bestuurders met hoge salarissen kunnen zo’n fraai Lip-horloge kopen. Zou ik doen, als ik ’n bestuurder mèt ’n hoog salaris was. Helaas ben ik dat niet, ik ben slechts ’n bestuurder. Zelfs vandaag, terwijl zovelen menen te moeten staken of anderszins wegen te moeten blokkeren.
Peter.
Wat een leerzame en heerlijke discussie. Je kan in dit land alleen relaxed leven als je weet dat je je in een bananenrepubliek vestigt en de consequenties daarvan van je schouders laat afglijden. Maar ook in Nederland heb ik wat staaltjes meegemaakt : invoeren van een forenzenbelasting ( ff boven op box 3 ) waardoor je over je Nederlandse pied a terre een extra 1 % over de WOZ waarde moet betalen. In de aanpalende gemeente 300 meter verder op bestaat die belasting niet. Ook een staaltje rechtsongelijkheid in NL waar er in LDF zoveel van bestaan
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
