Ter aanvulling. Ook de formuleringen van het Van der Duin arrest van het EHvJ (C-156/01) duiden er mijns inziens uitdrukkelijk op dat de vraag of buiten het territorium van het woonland aan de gepensioneerde verdragsgerechtigde rechten op verstrekkingen ter beschikking staan in eerste instantie naar de woonlandwetgeving moet worden beoordeeld. Dat dan in Vo883/2004 voor verblijf in derde Lidstaten andere procedures en verdelingen van de bevoegdheden tussen woonstaat en pensioenstaat zijn vastgelegd dan in Vo1408/71 heeft geen invloed op de competentie van de woonstaat voor verstrekkingen buiten Europa zo daar in de eigen wetgeving rechten voor verzekerden zijn vastgelegd. Op dit punt verschilt art. 28 Vo1408/71 ook niet van art. 24 Vo883/2004.
Merk ten slotte op dat de pensioenlandzorg (zie: art. 27 Vo883/2004) , dus rechten op zorg in het pensioenland Nederland , uitdrukkelijk wel beperkt is tot zorg op het grondgebied van Nederland. “Buitenterritoriale pensioenlandzorg” kent de verordening niet toe en dat kan dus ook niet tegengeworpen worden aan buiten-Europese zorg aan gepensioneerde verdragsgerechtigden op grond van de woonlandwetgeving.
Blijft nog de vraag welke kosten buiten Europa en in welke landen aan Franse verzekerden (door CPAM) moeten worden vergoed op grond van Franse wetgeving of bilaterale verdragen (en tegen welke vergoedingsnormen: Franse tarieven of tarieven van het verblijfsland?). Zowel CPAM als reisverzekeraars zouden daar inzicht in moeten hebben.
