Jaap: je hebt gelijk, ik had het even precies moeten checken. De dame woont nog in Montauban, maar heeft met haar partner een sjieke chambre d’hôte in de buurt van Albi gekocht. Volgende maand huizen ze definitief over. Ik hoor trouwens van mijn zoon, die voor zijn werk regelmatig een stage moet volgen, dat ook die leraren altijd ontspannen en vol humor les geven. En voor één dag lijkt het me ook niet de moeite waard om naar een ander departement te gaan.
Bedankt Christian en Cees! Het verhaal over buitenlanders kwam naar aanleiding van een anecdote die hij vertelde en hij legde toen uit hoe sommige van deze mensen het aanpakken om “onzichtbaar” voor belasting en autoriteiten een chambre d’hôte uit te baten. ’t Was niet bedoeld als beschuldiging maar meer als leuk verhaal.
Wilm ook bedankt, een beetje redelijk basisfrans volstaat volgens mij. Ik versta dat franse gerebbel altijd maar half of helemaal verkeerd, wat soms tot komische situaties leidt, maar nu had ik er tevoren wel erg tegenop gezien, ook vanwege de “connaissances” die tot slot zouden worden getest. Gelukkig werd, zoals ik al schreef, alles op de muur geprojecteerd en op de flap-over werd van alles en nog wat opgeschreven en getekend. Tussendoor kon je steeds vragen stellen en opmerkingen maken, waarvan ik gebruik maakte om af en toe te zeggen: “Pardon, als ik het goed heb begrepen dan is het dus zus of zo?” en dan werd het bevestigd of nogmaals uitgelegd.
De test op het eind stelde niks voor. Ten eerste waren de vragen ongelooflijk makkelijk en over precies wat we net tevoren hadden gehoord (en gelezen) en inderdaad bestonden ze alleen uit ja of nee. Dus iemand riep Ja!, de leraar zei dan Inderdaad, want…, we kruisten allemaal ons ja-vakje aan, volgende vraag. Er was één vraag: wat zeg je tegen een minderjarige die om een biertje vraagt? Ik schreef al op: Désolée, maar daarop moest het antwoord luiden: kunt u uw meerderjarigheid aantonen? Dus dat schreven we allemaal op. Aan het eind hoefden we het “examen”papier niet eens in te leveren! Er was een duitse mevrouw, die minder Frans sprak dan ik en me in de pauze toevertrouwde dat ze van het franse geratel ook lang niet alles verstaat. Ik heb geen idee wat ze er van heeft meegekregen, maar ze ontving net als iedereen haar attestation.
Je moet wel genoeg Frans kennen om je bij de juiste opleiding aan te melden! We waren namelijk eerst met z’n zevenen, er was ook nog een Engelsman die er na twee uur achter kwam dat hij bij de verkeerde cursus zat… Eerst ging hij tekeer tegen de UMIH, maar later bleek dat hij het zelf verkeerd had gedaan en is hij alsnog overgeschreven naar de formation van 2,5 dag. Hopelijk stelt dit alles je een beetje gerust.
