Ik zou zeggen: lees arrest C-345/09 eens een keer goed door. Appellanten eisen daar een bepaalde vorm van keuzerecht, namelijk het recht om voor het in art. 28 Vo1408/71 genoemde woonlandpakket wel of niet te kiezen. Het Hof wees dat af, omdat niemand zich aan dat recht kon onttrekken, aldus het Hof. Daarvoor hanteert het ettelijke malen in dat arrest het begrip ‘dwingendrechtelijk”, in lijn met wat in jouw omschrijving zou heten : “verdragsplichtigen”. Dat de term verdragsgerechtigden niet in een verordening of verdrag (en ook niet in deze terminologie in de ZVW) voorkomt is niet van belang. Het is slechts een term uit het dagelijks gebruik om aan te duiden degenen die onder art. 24 of 25 Vo883/2004 vallen (of soms ook nog andere artikelen uit dat hoofdstuk, en tevens uit bilaterale sz-verdragen). Dat doet aan de beleidsstukken en Nederlandse arresten waarin over verdragsgerechtigden gesproken wordt verder helemaal niets af. En de formele regelgeving geldt natuurlijk evenzeer voor andere EUlanden ,ook al hanteren die geen vergelijkbare term als verdragsgerechtigde.
Dat mijn idee dat het herkomstlandprincipe zou moeten gelden voor ziekteverstrekkingen niet zal worden ingevoerd, weet ik ook wel. Ik heb slechts tot uitdrukking willen brengen dat het theoretisch m.i. zuiverder is, met name omdat er impliciet gereserveerd is voor de oude dag met hogere ziektekosten op jongere leeftijd (als werkende of wonende in Nederland)
Als amendemant daarop heb ik daarom, met anderen, het idee van de vrijwillige aanvullende ZVW naar voren gebracht (dat ook, maar dan door Nederland niet door Brussel of EHvJ, afgewezen is). Ik heb daarbij steeds uitdrukkelijk gesteld dat ik geen koppeling wenste aan een vrijwillige AWBZ en daar ook de noodzaak niet voor zag om de problemen van overgang vanuit part. verzkeringspolissen in 2006 op te lossen.
Hier ging het dus wel om een zaak waar Nederland een eigen keuzevrijheid had. Maar zoals gezegd de vrijwillig aanvullende ZVW (en trouwens ook herstel van de voorheen bestaande vrijwillige AWBZ) is afgewezen, geheel op eigen (financiele) beslissing van Nederland.
Dat je in Frankrijk op een mutuelle aangewezen bent is mij bekend, en ook dat die moeilijker betaalbaar wordt. Soortgelijke ontwikkelingen doen zich voor in Nederland. Ook daar bestaat een uitgebreid pakket aan vrijwillige aanvullende verzekeringen, dat wel vooralsnog minder premie vergt. Daarnaast toenemend eigen risico.
Mijn voorstel (van vrijwillige ZVW verzekering voor uitpandigen) lost het probleem van zeer hoge declaraties van artsen niet via de wettelijke verzekering op, althans niet volledig. Het dekt wel de eigen bijdragen onder het wettelijke Franse systeem (grotendeels). Aannemelijk is dat deze grotendeels gedekt zouden zijn onder de basisverzekering ZVW. Om dat goed vast te stellen is onderzoek naar de tariefnormering door Nederland nodig. Een indicatie is dat het weinig voorkomt dat toeristen uit Nederland die ziektekosten hebben in Frankrijk problemen ondervinden de kosten vergoed te krijgen van hun Nederlandse basisverzekeraar.
