“Dat NL er voor heeft gekozen om in EU-verband deze constructie toe te passen komt hen goed uit. Het principe (vrijheid van personenverkeer binnen de EU) moet het weer eens afleggen tegen de centen. Niets nieuws onder de zon.”
Het is niet Nederland dat hiervoor gekozen heeft, maar alle EU staten gezamenlijk na overleg. Dit beginsel, namelijk van terugbetaling van de ziektekosten gemaakt in het woonland aan het (aan te wijzen) pensioenland, staat namelijk al sinds (ten minste) het begin van Vo1408/71 (dsu sinds 1971) in de verordening, en geldt algemeen – dus niet slechts voor Nederland.
De constructie zoals toendertijd gekozen (het zogenaamde pensionado beginsel) – recht op woonlandpakket (etc.) na emigratie – is ook niet in strijd met het beginsel van vrij verkeer, maar bevordert dit juist (zoals ook in C-345/09 door het Hof vastgesteld). Immers: anders zouden of sommige gepensioneerde emigranten geen ziektekostenverzekering hebben gekregen die (althans enige) dekking in hun woonland biedt of immigratielanden zouden met hoge kosten van oudere immigranten zijn opgezadeld.
Daarom lijkt me het zwart/wit doortrekken van een keuzerecht (ofwel je valt onder alle fiscale en sz/wetgeving van jet herkostland ofwel van je woonland) niet zonder meer mogelijk.
Wat je je wel kunt afvragen is of niet van het begin aan een ander beginsel had moeten zijn gekozen, juist ook voor ziekteverstrekkingen. Namelijk het handhaven (n de sfeer van de ziekteverstrekkingen althans) van het werklandbeginsel, voor gepensioneerden dan veeleer het “herkomstlandbeginsel”, waarbij – net als bij werkenden- recht op ziekteverstrekkingen naar de wetgeving van het pensioenland (op restitutiebasis) behouden zou zijn gebleven na emigratie (en tegen betaling van dezelfde premie als in het herkomstland). Daar hebben we eerder over gediscussieerd : toen verklaarde je je daartegen. Je was toen voor een strikte handhaving van het woonlandbeginsel (behalve voor export van pensioenen en uitkeringen).
