De Fransen zijn niet zo van die licht hysterische acties zoals in Nederland waarin BN’ers en dure tv-presentatoren weer de kans krijgen om zich verder te profileren en aan hun persoonlijke marketing te doen.
Wim
Nog eentje die een mening koestert omtrent de Nederlandse ‘vrijgevigheid’:
Ik had sowieso een heerlijke week, die begon met het girovijfvijfvijfmaandagje voor de dakloze Filippijnen. Allerlei BN’ers in de categorie Jan Slagter beleefden hun finest hour. Heerlijk om die mensen zo te zien genotteren in hun warme charitasbadje. Hoogtepunt van de dag was natuurlijk Trijntje, die iets te hoog had ingezet met haar 1 euro per like.
Toen ze dat aankondigde, wist iedere fröbelkleuter al dat dit faliekant mis zou gaan. Binnen de kortste keren meldden 200.000 vrolijke idioten zich en zag de onfortuinlijke zangeres het bord Te Koop in haar voortuin staan. Ze was bijna zelf een Filippijnse. Ze heeft het slim bijgesteld door haar fans te melden dat het niet om één euro per like, maar om één euro per lijk ging. Toen was ze voor 10.000 euro klaar.
Sowieso was het weer heerlijk om in de media al die chagrijnige plofkoppen te zien murmelen waarom ze niks wilden geven omdat er toch veel te veel aan de strijkstok blijft hangen. Een ontredderd land crepeert, krijst, huilt en hongert! God heeft een verschrikkelijke wind gelaten en de allerarmsten uit hun krotten geblazen. En wij volgevreten Nederlanders, die door de crisis heel misschien een weekje minder kunnen gaan skiën, gaan schaamteloos in discussie over het feit of het geld wel goed terechtkomt. Zeur niet en geef. Pak je portemonnee en stort. En stort in stilte.
Geef wat je geven wilt. Hou je bek over de hoogte van het bedrag.
Het was weer zo’n schaamteloos ijdeltuitenfestijn. Artiesten die tien keer op Twitter toeteren dat ze de opbrengst van hun halflege zaal schenken. Goed zo jongens. Een benefiet snap ik. Daar moeten mensen op af komen en die kondig je groots aan, maar de opbrengst van je avondje in de schouwburg van Herejezusveen? Armoe.
Aan het eind van de maandag werd de voorlopige opbrengst de ether in geslingerd. Het ongelooflijke bedrag van achttien en een half miljoen euro! Inderdaad ongelooflijk. Je gelooft het echt niet. Het schaamrood gloeide op mijn kaken. Achttien en een half miljoen. Dat is amper een euro per Nederlander. Dat bedrag fraudeerden de Rabocriminelen van de inmiddels werkloze Sipko Schat per dag. Hoop maar zo dat ze een beetje uit Sipko’s gouden handdruk komen. Daar maken wij ons thuis zo veel zorgen over. Hoe komt Sipko de winter door? Ik overweeg een benefietje.
Zullen we na de volgende ramp gewoon geld geven zonder poespas en andere borstklopperij? Zonder dat je zegt hoeveel en waarom? Gewoon een bedrag overmaken omdat er mensen ergens op de wereld omgevallen zijn en het keihard nodig hebben. En als je niet geeft, geef je niet. Doe dat ook in stilte. Hoef ik ook niet te weten. Stik in je winst. Ontplof van genot. Maar hou mij er voortaan buiten! Nederland, wat een ramp!
Youp van ’t Hek dus.
Wim
