Marhout, een essentieel verschil in de ophanging is natuurlijk dat die oude grange deuren voorzien zijn van een indrukwekkende verticale hoofdbalk waar alles op steunt. Beneden voorzien van een op maat gemaakte ronde draaipin, de onderkant van de balk op het handje op maat gezaagd en gebeiteld. En dat draait dan in een “glijlager”, een rond gat in een grote steen (geen zandsteen….). Boven idem, maar dan ronde gaten in een zware horizontale afsluitbalk die bij de constructie daar keurig bovenop is gelegd. Sterke jongens die Galliërs.
Het probleem van het grote gewicht van eikenhouten planken is daarmee opgelost, want om zo’n zwaargewicht aan hengsels op te hangen: lastig. Een ander probleem dient zich echter op termijn aan: slijtage van de onderste houten draaipin. De deur gaat onherroepelijk iets zakken, ook tienden van millimeters aan slijtage tellen gestaag bij elkaar op. Zolang de houten draaipinnen boven niet uit hun “lagers” schieten is er niets aan de hand. Dreigt dat te gebeuren, dan vraag je de smid om een ijzeren boog op maat te fabriceren, rond de houten draaipin, die daar boven het zaakje dan weer in het gareel houdt. Doe je dat niet, of heb je het te laat in de gaten dan ligt er een bedrijfsongeval op de loer: het gebeurde vroeger nog wel eens dat een boer onder z’n eigen schuurdeur werd verpletterd.
