Zojuist weer een telefoontje gekregen van iemand die het maar niet lukt een artisan te strikken voor een klus. En dat overkomt niet alleen personen met allochtone wortels. Zelfs een voormalig directeur van een zeer grote Franse overheidsinstelling klaagde niet zo lang geleden over de maanden vergeefse moeite om zelfs maar iemand te interesseren voor wat overzichtelijke werkzaamheden. Hij ging dus maar met z’n schoonzoon en een paar anderen aan de slag. Je zou toch zeggen: die kent het klappen van de Franse zweep onderhand wel. Wat ik dus eigenlijk nog aan mijn bovenstaande antwoord aan Bosbess had moeten toevoegen is het volgende.
Het lastige met wet- en regelgeving is dat na publicatie in de Staatscourant of le Journal Officiel er een vervolg komt. Is een wet handhaafbaar, praktisch uitvoerbaar, wat zijn de kosten in verhouding tot de opbrengsten, is het schone doel überhaupt wel realiseerbaar. Termen als overgangstermijnen en “nieuwe gevallen” doemen dan op. “And so castles made of sand fall in the sea, eventually” wist de niet-jurist Jimi Hendrix al te vertellen. Soms houden wetgevingsjuristen of door louter nobele doeleinden gedreven politici (Loi de monsieur ou madame x) daar onvoldoende rekening mee. Kan voorkomen. Het woord ethylotest schiet me zomaar te binnen. Je moest twee van die blaaspijpjes in je auto hebben, helaas waren ze bijna nergens verkrijgbaar, het kleine Franse fabriekje kon bij lange na niet voorzien in de behoefte. Bovendien bleken ze uiterst onbetrouwbaar, wet bleef bestaan, sanctie angel eruit verwijderd.
Je moet niet uitsluiten dat de spiegel die Parijs hiermee kreeg voorgehouden, wat beter letten op de implementatie, bij dit onderdeel van de diagnostic regels een rol heeft gespeeld. Do you remember? Frits Bolkestein, 2005, zijn huisje in Noord-Frankrijk werd door boze CGTers – EDF employees in werktijd – van de elektriciteit afgesloten. In de schermutselingen rond de Dienstenrichtlijn had hij zich laten ontvallen dat het hem al maanden niet was gelukt een electricien te krijgen voor een eenvoudige klus. Dus dat de Fransen niet zo bangelijk moesten doen over Poolse bouwvakkers die de hexagone zouden overspoelen. Werk zat.
Mijn punt: beperkte mankracht. Wanneer je zou willen dat alle huurwoningen in Frankrijk zo’n DEO keuring krijgen per ingangsdatum van een daartoe strekkende wetswijziging moet je eerst een heel leger aan diagnostiqueurs opleiden om die gigantische klus te kunnen klaren. Algehele of partiële mobilisatie van de Franse bevolking. Dat er nu gekozen is voor een geleidelijke aanpak, alleen de nieuwe huurcontracten, verbaast me dus niet helemaal.
Is het aan de overkant van het Kanaal beter met zijn strenge verplichte keuringen? In procedurele zin wel. Wat de inhoudelijke kant aangaat kun je er dan weer vraagtekens bij zetten zoals in deze reactie die ik kreeg toen ik vrij mild iets over het zg. “ring circuit” systeem in het VK had opgemerkt: …” Robert is being too kind. Ring circuit wiring was a British war time invention which certainly didn’t set the world on fire; it’s more likely to set your house on fire. Only a few minor ex-colonies and the UK still use ring circuit wiring today.”
Goed, we hebben in Frankrijk gelukkig een geheel andere manier van aanleggen van de elektrische installatie, intrinsiek een stuk veiliger. Maar wanneer oude installaties waar je eigenlijk niet eens naar durft te kijken gewoon nog braaf door de EDF en ENEDIS van stroom worden voorzien heb je daar weinig aan.
