Jos, het probleem met de term is vooral dat die intrinsiek strijdig is hetgeen een bekend trucje van de populisten is.
De bureaucraten zijn per definitie niet gekozen maar worden benoemd/aangesteld en politici zijn (in de EU) per definitie juist wel democratisch gekozen. Dat Bosbess de politici ook bureaucraten noemt is aan haar, maar politici worden i.h.a. juist niet bedoeld met de term ‘bureaucraten in Brussel’. De bureaucraten bevolken de Europese instituties, de uitvoerende macht. Deze bureaucraten worden aangestuurd en gecontroleerd door democratisch gekozen politici.
Wat veel mensen, primair de Engelsen, steekt is dat in de EU landen ondergeschikt kunnen zijn aan EU instituties. Dat was ook de oorspronkelijke reden dat het VK niet meedeed bij de oprichting van de EGKS in 1958. In het Engelse gedachtegoed mag een land niet ondergeschikt zijn aan een instituut, maar moet uitsluitend gerund worden door eigen politici die daarvoor verantwoordelijk gehouden kunnen worden.
Om de Britse economie te redden zijn de Britten in 1973 alsnog toegetreden nadat Charles de Gaulle toetreding twee keer had weten te blokkeren, maar de weerzin tegen de werking van de EU is gebleven.
Zwitserland is altijd rijk geweest, heeft altijd een prima economie gehad en heeft zich zelfstandig weten te weren en te redden. Daar heeft het land niemand voor nodig.
Zwitserland is een zeer klein land, veel te klein voor een gesloten economie. Om rijk te kunnen zijn heeft het juist altijd iedereen nodig gehad, inclusief alle partijen in elke oorlog. Juist door die pragmatische houding kan Zwitserland rijk zijn en blijven.
