Felix, je kunt niet zeggen dat langs de kust Fransen niet de aardigste zijn. Waar ook ter wereld vind je overal aardige en minder aardige mensen. Misschien dat ze in toeristische gebieden wat minder toeschietelijk zijn, omdat ze ’s zomers worden overspoeld door mensenmassa’s en toeristen zich niet altijd even respectvol gedragen. Maar in wezen word je overal geaccepteerd wanneer je niet een bedreiging vormt voor hun manier van leven.
Toen ik voor de tweede keer met de makelaar mijn huis bezocht en we naar buiten liepen, kwamen er al meteen twee vrouwen op me af, die vroegen of ik hier kwam wonen. Toen ik antwoordde: “Waarschijnlijk wel”, zeiden ze dat ik dan lid kon worden van “de club”. En dat speelde in de Cevennen, waar ze ook bepaald niet bekend staan om hun openheid naar de buitenwereld.
Nu, acht jaar later, ben ik helemaal opgenomen en zelfs lid van de gemeenteraad, al blijf ik natuurlijk altijd La Hollandaise. Alle nieuwtjes hoor ik uit de eerste hand van buurman Michel, ons wandelende dorpsblad. Ik zie en spreek hem altijd wanneer ik met hondje Pico langs zijn huis kom en zo word ik dagelijks bijgepraat over alle “wetenswaardigheden”: hartaanvallen, zelfmoorden, verkeersongevallen, overlijdens, huizen te koop en te huur, wie wat over wie of wat heeft gezegd, enzovoort.
