Pasen.
Nog zeven dagen te gaan voor ronde een van de verkiezingen. Ik kom vooral posters tegen voor Le Pen. Is dat een teken aan de wand?
Er was vanavond 15 april ook een reportage bij Nieuwsuur over de opkomst van het Salafisme in Frankrijk, voor jonge mensen die kiezen om er niet bij te willen horen, bij het land, de regels, de scheiding staat en geloof. Die dat een aanval vinden op hun waarde en persoonlijkheid. Frankrijk als een discriminatoir land ervaren zich afkeren van het ‘wij’. Een evenwichtig beeld in de reportage.
Dat -en de posters voor Le Pen aan de brug- geeft goed aan hoe de denkwerelden uit elkaar lopen. Dat gaat een uitdaging worden, voor de politiek, om teleurstellingen te voorkomen.
Marseille, Paris et Lyon, de voorsteden, zijn concentraties van uiteenlopende ideeën, en een voorbode van beelden die de mensen hebben en ervaren in de provincie. Concentreren op het beeld van de verkiezingen en oor hebben voor storingen daarin, is nu opportuun.
Er zijn veel meetings en fora, en eenderde zweeft. De uitkomst kan medebepalend zijn voor de ontwikkeling van Europa. Een unie zich zich meer moet concentreren in het oplossen van problemen, ook die van de jongeren. Banen, toekomst, erbij horen. Want anders worden de problemen nog groter, en vergen nog meer energie en leiding. En conflicten die explosief zijn of kunnen worden.
Een stem moet kracht hebben en je moet er bij willen horen. De verkiezingen in Frankrijk doen er dus toe, ook voor de omliggende landen, en de toekomst daarvan. ‘Verenig de krachten, werk samen, denk en overzie’ zou een mooie slogan zijn voor een verenigd Europa in de toekomst.
Maar eerst stemmen.
