Jan de Voogd, dé expert op het gebied van het verdragsrecht, zou hier graag een aanvulling geven, maar het lukt hem niet om in te loggen. Hij heeft mij verzocht om het volgende te willen melden:
Via een E112-formulier, tegenwoordig S2-formulier, is ook geplande zorg mogelijk in derde EU-landen. Dit op basis van art. 26 van EU-verordening 987/2009 met de volgende tekst:
” A) Toestemmingsprocedure
1. Voor de toepassing van artikel 20, lid 1, van de basisverordening wordt door de verzekerde een door het bevoegde orgaan verstrekt document aan het orgaan van de verblijfplaats overgelegd. Voor de toepassing van dit artikel wordt onder bevoegd orgaan verstaan het orgaan dat de kosten van de geplande behandeling voor zijn rekening neemt;
………..
2. De verzekerde die niet in de bevoegde lidstaat woont, verzoekt om de toestemming aan het orgaan van de woonplaats, dat het verzoek onverwijld aan het bevoegde orgaan doorzendt. In dat geval geeft het orgaan van de woonplaats in een verklaring aan dat in de lidstaat van de woonplaats is voldaan aan de voorwaarden van artikel 20, lid 2, tweede zin, van de basisverordening. De gevraagde toestemming kan door het bevoegde orgaan alleen geweigerd worden indien, in overeenstemming met het oordeel van het orgaan van de woonplaats, in de lidstaat van de woonplaats van de verzekerde niet is voldaan aan de voorwaarden van artikel 20, lid 2, tweede zin, van de basisverordening, of indien dezelfde behandeling binnen een medisch verantwoorde termijn, gelet op de gezondheidstoestand van dat moment en het te verwachten ziekteverloop van de betrokkene, in de bevoegde lidstaat zelf kan worden gegeven. Het bevoegde orgaan stelt het orgaan van de woonplaats in kennis van zijn besluit. Is binnen de in de nationale wetgeving vastgestelde termijnen geen antwoord ontvangen, dan wordt de toestemming geacht door het bevoegde orgaan te zijn verleend.”
Onder B volgen dan nog regels over de vergoeding van kosten die de verdragsgerechtigde uit eigen zak heeft moeten voorschieten.
Voor een verdragsgerechtigde in Frankrijk komt het er op neer dat wanneer hij in een derde EU-land een behandeling wenst te ondergaan, hij via een E112/S2 toestemming moet vragen aan de CPAM via een E112/S2 formulier. De CPAM stuurt het formulier door naar het ZIN (het bevoegde orgaan), dat vervolgens toestemming moet geven. De toestemming kan alleen worden geweigerd wanneer in Nederland of Frankrijk dezelfde behandeling beschikbaar is binnen een voor de betrokkene medisch verantwoorde termijn.
Hopelijk heb ik het zo juist weergegeven. Maar in ieder geval is geplande zorg ook in derde EU-landen mogelijk, zij het niet via de EHIC-kaart.
