Ooit toen dat noch le dernier cri was en de electriceitsprijzen ongekend laag, vermoedelijk medio jaren 70 / 80, heeft de vorige eigenaar zijn kaarten geheel gezet op elektrisch verwarmen. Het geheel aangestuurd door een stevige controle unit: een zg. délestage systeem met analoge computertrekjes. Van een afstandje iets minder imponerend, want keurig ondergebracht in een groot model groepenkast. Grote accumulateurs van Olsberg (zie die overzichtsfoto) die zich tijdens de goedkope uren te goed doen aan electronen en de langzaam opgeslagen warmte dan overdag weer geleidelijk afstaan. In de slaapkamers de bekende wandradiatoren. Het huis is goed geïsoleerd en voorzien van dubbele beglazing. De nieuwe normen zijn aanzienlijk strenger geworden. Die ouderwetse accumulateurs hebben een aantal nadelen, zoek maar eens terug in het oud archief van dit forum, in de wandeling het Wannox-archief geheten.
De slaapkamerradiatoren zijn gebleven – hoeven hoogstens een uurtje voor te verwarmen – en een stevige houtkachel van Vermont castings (de Encore) houdt nu de séjour en de daaraan grenzende vertrekken goed op temperatuur. De verdieping daarboven is ook behaaglijk: de tomettes worden langzamerhand warmgestookt door het plafond van de woonkamer daar beneden: et voila, een soort vloerverwarming. Op alle forums hier in Frankrijk, voor de Fransen zelf, de Britten, de Belgen of de Nederlanders, er is veel over te lezen. Een Nederlandse inleiding over verwarmen op deze website, hoofdstuk 12. Met onze kachel er ook bij, afbeelding 12.1-15. Om nog even een open deur in te trappen: voordat je gaat nadenken over welk verwarmingssysteem het zou moeten worden, eerst eens kijken wat je aan het verbeteren van de isolatie zou kunnen doen.
