Overigens zijn hier geen “vijftig tinten grijs” : arbeidsverhoudingen zijn zwart of wit.
Ik neem aan dat het hier gaat om arbeidsvoorwaarden en niet om arbeidsverhoudingen. Want in soorten arbeidsverhoudingen overschrijdt het Franse bedrijfsleven de 50 tinten ruim.
Ik heb niets tegen een beetje parallelle economie. Dat roept een land met een enorme werkloosheid, belasting- en sociale lastendruk over zich af. Zo lang die parallelle economie ten goede komt aan laagbetaalden die hard willen werken om het een beetje beter te hebben. Niet als die leidt tot grote zelfverrijking.
Als je het niet voor elkaar kunt krijgen om een camping of restaurantje te runnen zonder “vrijwilligers” dan moet je daar niet aan beginnen of er snel mee ophouden. Zoals ik ook grote moeite heb met bedrijven die “stagiares” keihard laten werken, onvoldoende begeleiden en daarbij ook gewone betaalde arbeid verdringen.
Steven
