Bonjour,
Het is voor mij altijd weer een openbaring hoe verschillend de meningen over zaken als construeren en bouwen kunnen zijn. Uiteenlopend van “als het maar staat” tot “bouwen voor de eeuwigheid”. Die verschillende inzichten komen in mijn ervaring ook zelden dichter bij elkaar. Al filosoferend denk ik dan maar dat dat iets te maken heeft met hoe men in het leven staat.
Nu ben ikzelf typisch een manifestatie van de “bouwen voor de eeuwigheid” categorie, in een vrij manische vorm óók nog. Grootgebracht met spreuken als “als iets de moeite waard is te doen, is het de moeite waard het goed te doen” en “haastige spoed is zelden goed”. Mijn beminde daarentegen neigt meer naar dat andere inzicht, ook wel gekenmerkt door “grote stappen, snel thuis”. Dat geeft zo nu en dan aanleiding tot interessante discussies, om het voorzichtig te zeggen.
Het ergste is dat áls ik eens tegen mijn overtuiging in werk, ik daar onveranderlijk voor word gestraft. Zo liet ik mij ooit verleiden om zo’n houten rozenboog uit een bouwpakket in de tuin te zetten. Natuurlijk met de staanders direct in de grond, het moest immers snel, en het was maar een rozenboog. Bovendien was het hout “milieuvriendelijk geïmpregneerd”, hetgeen bleek te betekenen dat alle knagers, insecten en schimmels dit materiaal als een onweerstaanbare lekkernij beschouwden.
De rozenboog stond en na enige jaren was deze dicht begroeid met, inderdaad, rozen, de trots van mijn beminde. Naarmate de rozenbegroeiing voortwoekerde, werd de onderliggende rozenboog gammeler. Om te repareren kon je er niet meer bij komen, miljoenen agressieve doornen versperden effectief de weg.
Uiteindelijk maakte een stevige storm een einde aan het verhaal. De verrotte rozenboog bezweek, de mooie rozen lagen plat, afzagen en opnieuw beginnen was de enige uitweg. Mijn teerbeminde was niet blij en dat werd niet beter toen ik opmerkte dat we tóch wellicht beter een rozenboog “voor de eeuwigheid” hadden kunnen bouwen.
Neen, ik volhard in mijn inzicht dat áls je het aardoppervlak verrijkt met een bouwsel, dat bouwsel van zo hoog mogelijke kwaliteit behoort te zijn. Of het nu een huis, brug, kathedraal of kippenhok is. Excuses, ik kan nu eenmaal niet anders. En waarschijnlijk zal deze oude hond ook geen nieuwe trucjes meer leren. Mijn inzicht wordt nog het beste weergegeven door John Ruskin:
“When we build, let us think that we build forever. Let it not be for present delight, nor for present use alone. Let it be such work as our descendants will thank us for; and let us think, as we lay stone on stone, that a time is to come when those stones will be held sacred because our hands have touched them, and that men will say as they look upon the labor and wrought substance of them, ‘See! This is what our fathers did for us.”
Salutations, Jos
