Ingrid, elke dood van een naaste, zeker van een ouder, is een traumatische ervaring. Mijn vader is niet met een spuitje maar met een zelf opgedronken drankje overleden. Beslissing in overleg en bij volledig bewustzijn genomen. Met de hersenmetastasen had hij nog een paar weken kunnen leven maar hoe? En was zonder euthanasie het niet veel erger geweest? Dat ik erbij was, was zijn wens, en ook ondersteuning van mijn stiefmoeder. Ik ben er niet ziek van geweest, heb er geen trauma aan overgehouden. Ik zou het echter mijn eigen kinderen nooit aandoen.
Controle hebben en houden over je ziekte en overlijden is typisch Nederlands. Soms moet je echter de zaken gewoon uit handen kunnen geven. Fransen laten dit weer veel te makkelijk over aan de arts, die daar veel moeilijker in staat.
Frankrijk kan niet 1:1 het Nederlandse model overnemen want te grote cultuurverschillen. Toch gaat het lukken.
Mariëtta,
Lees ik impliciet dat je de weddenschap om de fles champagne met mij en Ingrid aanneemt?
Steven
