Ik heb genoeg Nederlanders in Nederland meegemaakt die bang waren een spuitje te krijgen. Mijn ervaring in de volwassenenzorg is weinig maar tijdens mijn co-schappen inwendige geneeskunde en neurologie heb ik toch ettelijke keren meegemaakt dat het einde nabij was voor de patient dmv een spuitje, zo bang, heel triest. Dat was dan 1996-1998. Ik ben niet trots op dit typische Nederlandse van euthanasie. Het blijft toch een rollende sneeuwbal en het einde weten we niet. Voor mij, nogmaals, een goede arts probeert een euthanasievraag te voorkomen. Vaak is het toch de tijd die doet leren.
Ingrid
Reageer op: Fermer les yeux
