Goed dat Ingrid en Steven hier zijn, want ik denk dat alle mogelijke wetgeving slechts draait om de rol van en de gevolgen voor de arts.
Steven verdenkt Bonnemaison en de Franse artsen in ’t algemeen voor “god” te willen spelen (en keurt dat kennelijk af, impliciet), waar Ingrid ‘actieve euthanasie’ ziet als “een teken van falen van gezondheidswerkers y compris artsen.”
Hoezo een falen ? Sommige ziektegevallen zijn toch onbehandelbaar, sommige situaties zijn toch uitzichtloos, sommig lijden ondraaglijk ? Wie of wat faalt er hier dan ? ’n Genezerik ? ’n Gezondheidswerker ? Dan heeft Ingrid nogal ’n hoge dunk van haar beroep, ze denkt toch niet voor “god” te kunnen spelen ?
Ik wil best ’n fles goede champagne inzetten, maar laten we dan eerst afspreken over wat voor wetgeving ’t gaat. ’n Grijs compromis à la Het Noorden met toetsingen, commissies en zo, of ’n wet die euthanasie uit ’t strafrecht haalt en geheel vrij laat ? ’n Nieuwe lezing van die eed van Hippocrates lijkt me noodzakelijk, Hippocrates was – voor zover ik weet – géén Griekse god.
Peter.
