In z’n algemeenheid ben ik er voor om in gebieden waar de bovenste lagen van de grond van belang zijn voor het bieden van draagkracht aan de bouwwerken, de waterhuishouding van de grond zo veel mogelijk ongewijzigd te laten. Wijziging van de waterhuishouding kan bij met name klei- en veenachtige grond leiden tot ongelijkmatige zetting. Klei en veen bevatten immers veel lucht en water en zijn daarom meer samen te persen dan b.v. zand of rots. En bij verdroging vindt ook nog eens versnelde verbranding van organische resten in de grond plaats.
Ongelijkmatige zetting leidt tot spanning in het metselwerk en vervolgens – bij overschrijding van grensspanningen – tot scheurvorming.
In dit specifieke geval zou dit betekenen dat ik bij voorkeur goten zou weglaten.
Jos heeft gelijk dat elke situatie weer verschillend is en dat het de voorkeur heeft water weg te voeren van de muren. In ieder geval moet overlast worden voorkomen. Maar ik zou het niet te ver weg voeren en als het even kan zelfs in de buurt van het huis. Een grindkoffer rondom zou ik ideaal vinden. En vervolgens niet te veel verharding rondom het huis.
Maar om met de wijsheid van anderen af te sluiten: de situatie moet ter plekke worden bekeken.
