Dit onderwerp bevat 4 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 10 jaren, 10 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Het Hof van beroep van Chambéry (Haute-Savoie) heeft in november 2013 de opdrachtgever van een bouw veroordeeld voor “medeplichtigheid aan illegale arbeid” omdat op zijn werkplaats via een onderaannemer illegaal Polen aan het werk zijn geweest. De boete voor de opdrachtgever/eigenaar van het complex bedraagt 215.000 euro.
In de uitspraak is vastgelegd dat het de taak van de opdrachtgever/eigenaar is om te controleren of de arbeiders legaal aan het werk zijn, deze dus kon weten dat dat niet zo was, en dus medeschuldig is.De zaak betrof de bouw van 43 woningen. De hoofdaannemer had ruwbouw- en metselwerk uitbesteed aan een gespecialiseerd bedrijf, dat vervolgens besloot Polen hiervoor in te schakelen.
Als gevolg van klachten van een concurrerend bedrijf, zeg maar gewoon broodnijd, zijn op de bouw inspecties uitgevoerd door onder andere de URSSAF. Geconstateerd werd dat er feitelijk geen sprake is van onderaanneming maar van illegaal uitgevoerd werk, wat vervolgens is aangemerkt als zwart werk.In deze zaak zijn zowel de opdrachtgever/eigenaar van het complex, alsmede de hoofdaannemer en onderaannemer veroordeeld.
Het bouwbedrijf dat de zaak heeft aangekaart beschouwt de uitspraak in deze cassatiezaak als een overwinning. Zij neemt aan dat er sprake is van precedentwerking, en dat nu dus duidelijk is dat opdrachtgevers zich niet kunnen zeggen “…qu’ils ne savent pas…”.
Het zwartwerken is in Frankrijk met 20% gestegen t.o.v. vorig jaar. Het werk is er dus, maar men kan zich de sociale premies niet veroorloven. Dan groeit de zwarte economie ten koste van de witte.
Vermoedelijk werd voor de Polen geen CS betaald, hetgeen een Franse werknemer niet snel laat gebeuren.In NL heet dit “ketenaansprakelijkheid”.
Het werd tijd dat dit in Frankrijk ook erkend is.
Weer een voorbeeld dat de jurisprudentie voor de wetgever uitloopt.Steven
Het is algemeen bekend dat Polen en Roemenen naar hier komen om diverse redenen. Het kán voor zowel de opdrachtgever als de werknemer aantrekkelijk zijn (mits alles goed geregeld is.)
Ik heb het stukje gepubliceerd omdat duidelijk is uitgesproken dat de opdrachtgever aansprakelijk is bij zwartwerk, zich niet kan verschuilen achter wie dan ook, en er een behoorlijke boete aan gekoppeld is. In onderhavig geval was naar ik meen sprake van een (schijn)constructie van zogenaamde ZZP’ers, maar daar is doorheen geprikt door de wetgever.
Zo werd goedkoop uiteindelijk duurkoop.
Vorig jaar adverteerde een Nederlander met een leuk baantje, dat me wel iets leek. Ik leek hem ook wel iets. Ik moest dan wel auto-entrepreneur worden. Hij had verspreid over heel Frankrijk dergelijke auto-entrepreneurs (niet) in dienst. Ik schreef terug dat me dat voor hem knap link leek, omdat een auto-entrepreneur met maar één opdrachtgever kan worden aangemerkt als een werknemer en de arbeidsverhouding als een dienstverband. De rechter prikt hier altijd doorheen. Het risico van een enorme navordering sociale lasten en eventuele boetes ligt dan bij de werkgever/opdrachtgever. Plotseling was ik niet meer nodig.
Zulke zaken komen altijd aan het licht door verraad van concurrenten of door onmin tussen werk-/opdrachtgever en de auto-entrepreneur. Ook gebeurt het dat wanneer de auto-entrepreneur wordt ontslagen en hij zich meldt bij arbeidsbemiddeling hij op zijn rechten wordt gewezen. Idem wanneer hij ziek wordt. Wat de werknemer betreft is dat risico natuurlijk veel lager wanneer het om bv Oost-Europeanen gaat die de taal niet spreken en die na afloop van het werk weer terugkeren naar hun land. Maar de concurrentie slaapt niet. Het is tenslotte niets meer of minder dan oneerlijke concurrentie.
Werkgevers proberen dit soort geintjes al sinds mensenheugenis uit te halen. Niet alleen om de sociale lasten te ontlopen maar ook om makkelijk van de ene dag op de andere een werknemer op straat te kunnen zetten. Dat geeft een werkgever een enorme machtspositie tegenover de werknemer: iedere dag hangt ontslag als een zwaard van Damocles boven het hoofd, mondje dicht dus en doen wat de baas zegt. Een bekend voorbeeld uit de vroege NL jurisprudentie is de sigarenfabrikant die van zijn werknemers zelfstandigen maakte door hun werkplek aan hen te “verhuren”. Ook toen al prikte de rechter door de constructie heen, de zelfstandigen waren gewone werknemers en een hoge navordering sociale lasten was voor de sigarenfabrikant het uiteindelijke gevolg.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
