Dit onderwerp bevat 16 reacties, 6 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 7 jaren, 11 maanden geleden door 
-
Berichten
-
De president heeft gesproken, zojuist, verspreid en direct via de tv en de radio. Met ’n beroep op medelijden was z’n conclusie dat-ie zich niet beschikbaar stelt als kandidaat voor de komende verkiezingen, zelfs niet voor die primaire van ‘links’.
We weten nu drie dingen zeker : ’t is afgelopen met ‘links’, ’t zal straks gaan tussen Fillon en Le Pen, en ’t komend half jaar zal F nog verlamder zijn dan dit land al was.
Of is er nog hoop en krijgt Macron iets voor elkaar ?
Peter.
Macron kan wel degelijk iets voor elkaar krijgen, maar dan moet hij wel slim zijn.
De meeste argumenten die ik hoor zijn: hij is te jong, en hij heeft geen club achter zich.Werk te doen Emmanuel.
Cees.
Bonjour,
’t is afgelopen met ‘links’
Ik denk dat dat zal meevallen. Als de heer Hollande was aangebleven was links pas écht totaal vermorzeld. De Fransen willen hem niet eens meer als hondenmepper, laat staan als president. Hij heeft zelfs mijn verwachtingen nog ondertroffen en dat is een prestatie op zich 🙂
De opvolger van de heer Hollande heeft nu de kans om puin te ruimen en een meer geloofwaardige koers voor de verkiezingen uit te zetten.
Aan de andere kant, als die opvolger Montebourg heet, gaan we een prachtige demonstratie “van de regen in de drup” meemaken.Overigens vrees ik dat het niet zoveel zal uitmaken wie uiteindelijk tot president van Frankrijk gekozen gaat worden. De schuldenlast is té ondraaglijk, de tekorten té structureel, de economie té zeer geplunderd, het bestuurlijk apparaat té log en de bevolking té star om de koerswijzigingen te kunnen doorvoeren die noodzakelijk zijn voor het aanjagen van de economische activiteit en met name het bestrijden van de werkeloosheid.
Het point of no return is gepasseerd en de geschiedenis gaat zich herhalen:
“Het Ancien Régime had zichzelf gedurende de 18e eeuw steeds verder uitgehold en implodeerde uiteindelijk tijdens verwoede hervormingspogingen, die telkens op hevige tegenstand van de geprivilegieerden stuitten” [Wikipedia].Men behoeft slechts “18e” door “21e” te vervangen om zich een idee te vormen op welke wijze de huidige politieke en economische impasse gaat worden doorbroken. Hint: niet langs de weg der geleidelijkheid.
Salutations, Jos
@Jos
Volgens mij heeft Frankrijk een nieuwe De Gaulle nodig, iemand die het volk van de noodzaak van reformen kan overtuigen.’t Door Cees genoemde punt dat Macron geen club achter zich heeft, leg ik maar als ’n voordeel uit : hij is niet gehandicapt door ’n besmuikt verleden, niet beperkt door verpolitiekte partijen met al die grote en kleine belangen.
Maar hij heeft dan wel wat te doen, ja, hij schijnt aardig bezig te zijn. Straks weer zo’n En Marche-bijeenkomst, nu te Parijs.
Macron ’n nieuwe De Gaulle ? Als ’n Juppé ? Neen toch. ’n Nieuw Napoléonnetje wellicht.
Hup hup hup !
Peter.“hij is niet gehandicapt door ’n besmuikt verleden”
Hoezo?
Macron is de falende minister van economische zaken (slecht) , industrie (miserabel) en digitale economie (absent) onder Hollande/Valls en voormalig lid van de socialistische partij. Juist wel de nadelen van een besmuikt verleden, maar niet het voordeel van de steun van een partij.Ook Valls zelf zal worden aangekeken op het falende beleid van Hollande, beide maken daarom m.i. geen kans in een evt. 2e ronde te komen.
Macron is de falende minister (…)
Hoezo ? Waarom denkt Jan dat Macron al sinds maanden geen minister meer is ?
Daarom dus.Peter.
Wat Jan denkt is niet relevant, wat denkt de kiezer?
1-Weggelopen uit protest.
2-Weggelopen van z’n verantwoordelijkheden.2 past beter bij het gevoel van de Franse kiezer over politici.
Ik geloof niet zo in dat 2 van Jan waar ’t Macron betreft.
Maar goed, ik geloof ook niet dat allen hier aanwezig op dit forum de wijsheid in pacht hebben, tenzij ’t over technische kwesties gaat.Daarentegen geloof ik wèl dat de Franse kiezers hun ongenoegen ingevuld willen zien door ’n nieuwe geest. Dat kan ’n Le Pen bereiken. Men heeft daar angst voor, want de kans hierop is groot.
’n Macron kan dat ook, als-t-ie ’n beetje z’n best doet. Stel dat alle fans van Bayrou en Juppé opeens Macron gaan stemmen… Die kans is niet denkbeeldig.Dus wie straks mag stemmen voor de president, hij is medeverantwoordelijk voor de uitslag. Wie dat niet mag, moet lekker blijven toeteren aan de zijlijn. In die zin heeft Jan gelijk : “Wat Jan denkt is niet relevant, wat denkt de kiezer ?”
Peter.
Bonjour,
Dus wie straks mag stemmen voor de president, hij is medeverantwoordelijk voor de uitslag. Wie dat niet mag, moet lekker blijven toeteren aan de zijlijn.
Ik proef vaker en via verschillende media enig dédain voor mensen die niet stemmen. De argumentatie hierbij komt steeds weer neer op “als je niet stemt heb je geen recht van spreken”.
De achterliggende gedachte is dat je geen kritiek mag uitoefenen op de politieke situatie als je niet je best hebt gedaan om daar verandering in aan te brengen, waar een bezoek aan het stemhokje blijkbaar een manifestatie van is. Dit volgt de breed gedragen overtuiging dat het je burgerplicht is om je stem uit te brengen. “Laat uw stem niet verloren gaan!”.
Er zijn echter ook mensen die bewust nalaten hun stem uit te brengen. Niet zelden omdat ze verkiezingen beschouwen als poppenkast om de fundamentele onmacht van de politiek tot wérkelijk veranderen te maskeren. Zij keren het proces de rug toe omdat ze het hele politieke theater nutteloos of zelfs immoreel vinden. Zij weigeren een fenomeen waar ze niet in geloven met hun stem te legitimeren.
Dan is er nog het internationale aspect. Je kunt in een land wonen maar als niet-staatsburger niet mogen stemmen. Of je kunt worden geconfronteerd met negatieve gevolgen van het politieke proces in een buitenland. Betekent het feit dat ik niet in Turkije mag stemmen dat ik geen kritiek mag hebben op Erdogan? Of dat ik dan eerst Turks staatsburger moet worden?
Tenslotte is er natuurlijk een groep die gewoon té ongeïnteresseerd of onverschillig is om de moeite te nemen te gaan stemmen. Daar kan men wat van vinden maar ook die mensen hebben de vrijheid om te handelen zoals ze goeddunkt.
Ik zie geen reden om één van die groepen hoger te achten dan de andere. Mensen die om welke reden dan ook niet (mogen) stemmen wegzetten als niet-terzake-doende roeptoeters aan de zijlijn is me té gemakkelijk. Of het nu om de Franse presidentsverkiezingen of welke andere verkiezing waar dan ook gaat. Over de ethiek van het stemmen kun je boeken volschrijven, maar de samenvatting kan kort zijn:
Niet-stemmen is óók een keuze. Zo simpel is dat.
Salutations, Jos
Jos je hebt het duidelijk verwoord, maar toch ben ik het met Peter eens.
Uit ervaring blijkt dat de meeste die niet stemmen allen in jouw derde punt rondhangen, “politiek interesseerd ze nul komma nul”.
Dit is echter wel vaak de groep die klaagt dat het niet gaat zoals ze wensen.Ik ben het met jullie beiden eens: natuurlijk is niet stemmen ook een keuze, maar als je bewust niet stemt moet je je ook realizeren dat je daarna niet moet foeteren dat de ander niet op de goede gestemd heeft.
Cees.
Jos houdt ervan als we hem begrijpen zoals hij heeft getypt, en niet te veel invullen of zoeken achter zijn uitingen. Zo bleek onlangs nog. Daar houd ik ook van.
Ik beweerde slechts dat meedoen aan verkiezingen leidt tot ’n zekere verantwoordelijkheid voor de uitslag. Dat dat dus ’n serieuze zaak is, als u begrijpt wat ik bedoel.
Zonder enig dédain voor niet-stemmers, voor de Henken & hun Ingrids, voor ongeïnteresseerden anderszins, zelfs met ’n hoop begrip voor deze bozen en teleurgestelden, beweer ik dat je niet kunt verlangen dat ’n ander jouw problemen oplost. Dat zul je in eerste instantie zelf moeten doen, pas waar je dat niet kunt her en der geholpen door de overheid en daarvan afgeleide instellingen.In z’n grote algemeenheid snap ik niet dat ’n redelijk wezen zich neerlegt bij vervelende situaties, apathisch afwacht wat de toekomst en wat anderen hem zullen brengen. Die apathie snap ik niet, en waar ik die gelatenheid wèl snap keur ik die af.
Ik geef onmiddellijk toe : ik blijk ’n boot te hebben gemist, er schijnen tegenwoordig zelfs ‘consultants’ te zijn die je kunt inhuren als motivatiecoach.Peter (die er trots op blijft dat ’t hem is gelukt iemand onder staatsvoogdij z’n actief kiesrecht terug te bezorgen, want “hij (die vriend sous tutelle) is toch niet gek ?” Dat vonden rechters en ’n burgemeester ook.)
P.S. I : Gisterenavond in de auto op de snelweg in zeer dichte mist dus half begrepen wat FranceInter meedeelde over de PS en die primaire, over Macron en over Mélenchon. Melden de twee laatstgenoemden zich nu ook voor die primaire ? Aïe, dat lijkt me ’t stomste wat ze kunnen doen.
P.S. II : En laten we vandaag goed kijken naar Oostenrijk en Italië. Straks mogen wij, in F en in Het Noorden.
Bonsoir,
Cees en Peter, ik denk dat wij het veel méér met elkaar eens zijn dan het lijkt. Meer een kwestie van subtiele nuances dan schrille contrasten, zeg maar.
Stemmen ligt ten grondslag aan de democratie en behoort een serieuze zaak te zijn, inderdaad. De burger m/v met verantwoordelijkheidsgevoel verdiept zich naar beste eer en geweten in de materie alvorens weloverwogen zijn/haar stem uit te brengen. Vervolgens bepalen die uitgebrachte stemmen wie er aan de macht komt en welk beleid gaat worden gevoerd. Een ideaalbeeld, en helaas niet zelden een utopie.
Stemmen alléén maakt nog geen democratie. Als dat zo was zou Noord-Korea ook een democratie zijn, en zelfs een zeer gestroomlijnde, want het opkomstpercentage is er vrijwel 100% en ze stemmen unaniem voor dezelfde leider. Sommige verkiezingen zijn gewoon toneelvoorstellingen. Zo heb ik heel bewust niet gestemd voor het Europese Parlement, want ik vind dat een stuitende poppenkast om het gepeupel voor te spiegelen dat ze ook iets te vertellen hebben, welke ik niet met mijn stem wens te legitimeren.
Ja Peter, ik ben met u eens dat meedoen aan verkiezingen leidt tot ’n zekere verantwoordelijkheid voor de uitslag. Maar aanvullend daarop kunnen belangrijke uitslagen het gevolg zijn van druk vanuit de publieke opinie. Dat bijvoorbeeld de heer Hollande er vanaf ziet om deel te nemen aan de volgende verkiezingen, daar is geen stemming aan te pas gekomen. Dat komt voor rekening van al die protesteerders, al die journalisten, al die stukjesschrijvers, al die actievoerders, al die mensen die zich meer of minder luidruchtig in het debat hebben gemengd en stuk voor stuk méér hebben gedaan dan simpelweg een vakje rood kleuren.
Ik ben het ook met Cees eens dat veel mensen onder de noemer “politiek interesseert ze nul komma nul” vallen. Voor mij blijft nog steeds de vraag, wat is nu erger? Dat deze groep ongeïnformeerden niet gaat stemmen, of dat ze dat wel doen? Ik krijg nog steeds kromme tenen van die dame in Nederland destijds die op Wouter Bos van de PvdA ging stemmen “omdat ie zo’n lekker kontje heeft”. Of die mensen die CDA stemmen omdat de dominee of pastoor dat zegt. Of die mensen die op Pim Fortuyn gingen stemmen toen die al dood was.
Churchill stelde “The best argument against democracy is a five-minute conversation with the average voter“. Maar ook “It has been said that democracy is the worst form of government except all the others that have been tried“. Voor mij een treffende illustratie van de dilemma’s die we bij democratie en stemmen steeds weer tegenkomen.
Salutations, Jos
Jos, ik deel uw kromme tenen. Misschien dat we ‘de burger’ overschatten, misschien is Het Volk wel gewoon dom en zijn brood & spelen voldoende om ’n vakje rood te laten kleuren.
Ja, ik deel uw kromme tenen.‘Tegenbewegingen’ zijn er ook. Zo kan in Het Noorden straks worden gestemd op die club van Plasman die slechts één ding belooft : wij zullen in de Tweede Kamer niet stemmen.
En GeenPeil gaat alles besluiten via referenda’tjes. Dat schiet ook lekker op.Zou ’t mankeren aan die burgerlijke verantwoordelijkheid iets te maken met de kwaliteit van ’t onderwijs ? Erst lesen, dann lösen ?
Maar dan moet je wel kunnen lezen, kunnen omgaan met ’t apparaat, met de bronnen. Zeker in tijden van ’n gouvernementele pers (op MediaPart en le Canard Enchaîné na) en vele vloggers en bloggers en wat niet al.Ik blijf optimistisch, noem me ’n idealist.
Peter.Oppepper van de week : “Van niet stemmen krijg je meer spijt dan van wel stemmen”.
Peter.
Macron zou het aardig doen maar hij is te vroeg. Als hij mee zou doen met de “primaires de gauche”, zou hij een kans maken. Er is immers niemand van links die aanspreekt. Alleen Valls maakt nog een beetje kans maar legt het geheid af tegen Fillon en Le Pen.
Dus de Présidentielles gaan tussen Le Pen en Fillon. Met Fillon als winnaar.
De Verelendung (treffend verwoord door Jos) heeft in Frankrijk nog onvoldoende toegeslagen. Althans de Fransen willen het nog niet weten.Het probleem met Frankrijk is dat ze groots doen en denken.
Ik heb al eerder gezegd dat ze hoe een hekel ze ook hebben aan Amerika, ze bijna gelijk zijn.
Overal regeltjes en advocaten, en vooral, groot, erg groot.
In gene land ter wereld vind je enorme supermarchés midden in d ebebeouwde kom zoals in Frankrijk.
Een oud onderzoek heeft aangegeven dat jongeren het liefst werken in een groot bedrijf met veel personeel.
Alles draait dus om veel, groot, omvangrijk.
Ben je dat niet, dan ben je bij voorbaat de verliezer.
Macron zijn grootste gevaar is deze kleinheid in dit land van de grooten.Cees.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
