De ene regio is de andere niet.

Dat Frankrijk een land van veel verschillen is wist ik, maar dat het zo erg was had ik niet gedacht.
Ik heb in heel wat landen gewoond, en de laatste keer streek ik neer vlakbij La Rochelle in de Charente Maritime nadat ik een klein jaar in Parijs had gewoond.
Ik ontmoette een fransman die me veel geluk wenste op een sarcastische toon, het verbaasde me.
Al na een jaar kreeg ik in d egaten dat het niet mee zal vallen in de regio, maar ach, ook friesland heeft zijn hebbendingetjes, dus het komt wel goed.
We leerde vrienden kennen, en we hadden het goed naar ons zin, maar al snel hadden we het over de extreme geslotenheid van de charentaises.
Het was onmogelijk enig contact te krijgen met ze, en zelfs een bonjour kon er niet vanaf.
De eigenaresse van de coop vertelde me dat dezelfde mensen die bij haar in de winkel kwamen, waar ze overigens ook geen boe of bah zeiden, draaide hun hoofden als ze haar dochtertje op kwam halen van school en ze bonjour zei.
Bij de bakker komen de mensen binnen, wijzen naar een stokbrood en zeggen eventueel “baguette” gooien het geld op het plastic bordje en zijn weer weg, bonjour kan er niet vanaf laat staan een praatje.
Het verbaasde me zeer, en we maakten er een beetje een sport van uit te vinden waarom, maar tot op heden weten we het nog steeds niet.
De een zegt dat het komt door de protestantisme en katholicisme, de ander zegt weer door de rijkdom van Cognac en Bordeaux, en de verloren rijkdom van La Rochelle.

Totdat het eerste gezin vrienden vertrok omdat ze een betere leefomgeving wenste voor hun kinderen, ze konden niet tegen die geslotenheid.
Zo vertrok langzamerhand ook m’n beste maatje, nog een vriend, en binnen twee jaar bleven wij alleen over tussen buren die in 12 jaar nog nooit een woord hebben gezegd, een buurman die als ik eraan kwam lopen snel wegdook in zijn garage, en een buurvrouw die me het leven zuur maakte om van alles en nog wat.

Je hoeft niet ver te gaan om in een totaal andere cultuur terecht te komen.
Aan de andere kant van de Sévre ben je in de Vendee, een stug boerenvolk waar de achterdeur voor iedereen open staat.
Ga je naar het zuiden dan ben je snel in de Cognac (Charente) en daar zijn de mensen gastvrijer, een beetje nors maar wel vriendelijk, ik heb menig vat cognac open zien gaan in kleine schuurtjes waar miniconcertjes worden gegeven en lekkers op tafel staat.

Nee, waar ik woonde was het anders, drie scholen in één dorp waar niemand (zelfs de meesters en juffen niet) met elkaar praatte, waar chasses aux oeufs in drie verscillende velden wordt gedaan omdat de leiding niet met de andere samen wil in een veld, en waar de mensen in de bar je hun rug toedraaien als je gaat zitten.

Ik woon nu tijdelijk in een huis totdat we ons eigen huis hebben.
In twee weken heb ik meer vrienden gemaakt dan in twaalf jaar in de charente maritime, en hier heeft iedereen een praatje, en zegt iedereen bonjour.

Wat een contrasten.

Cees.