Dit onderwerp bevat 7 reacties, 3 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 11 jaren, 4 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Ik heb het wel gehad, ik ga de meubelmakerij aan de wilgen hangen en de andere fabriek kijk ik nog even aan en anders is dat ook gebeurd.
Ik kwam in Frankrijk om aan schepen te timmeren, daar is niets meer van over, ik heb er een gebouwd (voor een canadees) en daar bleef het bij, fransen willen alleen maar plastiek.
Grote polyester zeiljachten met plastiek teakdekken en plastiek interieur en vooral niet poetsen, ze liggen te liggen, meer niet.
Meer dan 90% van de jachten ligt haar leven lang stil, de enige beweging die ze maken is op en neer met de getijden.
Voortdurend loop ik tegen moeilijkheden aan, alles gaat even stroef en onlogisch, het glas is altijd half leeg.
Vanmorgen weer een conflict gehad over wat er in een stagerapport moet staan wat ik geschreven heb.
De scholen klagen steen en been, de CdM ook, geen bedrijven te vinden voor apprentisages en stages.
De school voor ebenisterie heeft haar deuren afgelopen week gesloten, over en uit, geen bedrijven meer.
Tientallen leerlingen die voor meubelmaker wilde leren moeten maar iets anders verzinnen, leuk of niet.
Op de vraag hoe de toekomst van het bedrijf er uit ziet antwoordde ik “beroerd, als iedereen de rotzooi uit China koopt kunnen we hier de fabrieken wel sluiten” waarop de leraar en leerlingen riepen dat ik dat niet in een rapport kan schrijven omdat een rapport daar niet voor is.
Ik zei dat als we altijd ons mond dicht houden, dan werkt niets, we moeten vechten voor ons bestaan.
‘De ouders schreeuwen “weg met de kerncentrales, onze jeugd wil ook een toekomst”. Wat voor toekomst?
Dezelfde ouders kopen elders meubels die door Chinese kinderen in elkaar zijn gezet en onze kinderen hebben geen werk, is dat niet de wereld op z’n kop?
De scholen klagen steen en been dat ze geen bedrijven hebben waar ze de leerlingen kunnen plaatsen en als wij roepen, “koop bij ons” dan steekt U de middelvinger op.’
Ja maar, zeggen ze, ook al schrijf je het in een rapport, niemand die het leest.
Ik heb me anderhalf uur uit de naad gepreekt over de mentaliteit dat als je niet geschoten hebt je altijd mist, ik heb proberen te overtuigen dat de jeugd dezelfde democratische rechten heeft, ik heb geprobeerd ze te overtuigen dat als we altijd maar de schouders ophalen, tja, wacht dan gewoon op je dood, meer heb ik niet te zeggen.
Ik stop ermee, ik ben het spuugzat me uit te sloven en het enige wat je krijgt is depressieve antwoorden dat het toch niet werkt en het toch niets helpt.
Ik laat m’n half volle glas niet omkieperen door een fransmens, never.Ben blij dat je gaar verhuizen, Cees.
Volgens mij zit je in het meest fatalistische deel van LDF.
De nieuwe omgeving zal je te zijner tijd goed doen, nieuwe mensen, mogelijkheden en uitdagingen.@Cees, je hebt gelijk, dat je ermee stopt. De Meereltjes hebben echter geen gelijk. Verhuizen lost niets op en het ligt niet aan de streek waarin je woont, maar aan jezelf. Ik woonde bij jou in de buurt (nou ja) en ik hebt daan het meeste geld vetrdiend, met dingen waar de Fransen nog nooit van gehoord hebben.
Het is hard, maar dat is nu eenmaal het gevolg van leven binnen een veranderende maatschappij. Mdensen die het verkeerd doen zetten hun hakken in het zand. Zoals Fr tegen Amazon en zoals jij tegen China. En in dat krampachtige verzet laat je als vanzelf de opportunities aan je voorbij gaan. Bijv. een jacht zoals jij dat wil maken is toch zo 20-ste eeuws. Wie wil dat nu toch nog kopen. Uit jouw bericht lees ik dat jij niet vindt dat de koper zelf mag bepalen wat hij wil. Mensen willen helemaal geen glimmend stuk hout meer om het weekend op door te brengen en te varen (let op, dat zeg IK niet, maar jij). Dat is een gegeven voor jou
Er valt genoeg te verdienen, maar je moet wel de juiste produkten leveren tegen de prijs, die de consument bereid is ervoor te betalen. Jij denkt waarschijnlijk dat er EEN prijs is, maar dat is niet zo. Met al jouw vernuft (schat ik in) zit jij gewoon in het verkeerde vak, je bent zo’n 1½ eeuw te laat. Je moet juist via en met inzet van jouw vernuft je geld verdienen. Ik ga daar nu niet op deze plaats verder op in, want ik ben het gescheld op deze site meer dan zat. Ik wil alleen jou bovenstaande reactie niet onthouden; om jou daarmee te helpen het goede spoor te vinden. Ten slotte: de klant is niet alleen koning maar heeft ook altijd gelijk.
Groet en sterkteBen het niet helemaal met je eens Hans.
Jachten is voor jouw misschien uit de tijd, menig jacht wordt nog voor een opdrachtgever gebouwd, óók mét glimmend hout.
In Bretagne vaart op een zonnige zondagmiddag de hele zo niet de halve jachthaven uit, en als ze niet uitvaren zijn ze aan het lakken, schilderen en poetsen.
Hier hebben de mensen een boot want als je geen boot hebt ben je blijkbaar geen marin, en hoor je er niet bij.
Er liggen boten in de jachthavens die niet meer betaald kunnen worden, gras staat centimeters hoog op het dek en op het laats legt het tribunal er beslag op en worden ze verkocht.
Ik ben vorige week nog op de kijkdag geweest, er lag daar een schip waar ik de eigenaar ervan een briefje heb gestuurd dat ik het schip wil kopen, hij had schijnbaar geen tijd of geld meer voor sijn jacht want het lag al drie jaar op het droge, en dat is slacht voor een houten schip.
Nee, niet verkopen, tuurlijk niet, dan verlies je smoel.
Ik kon het schip krijgen van de maître voor 1750 euro (jacht van 12 meter lang) ben er wezen kijken en heb de maître gezegd dat hij het maar naar de decheterie moet laten brengen.
Een ander jacht (40mtr) waar ik de eigenaar ooit eens van heb ontmoet en ik van boord ben gelopen van de walgelijke opmerkingen die naar me geslingerd werden – schip is gekocht voor 165duizend, er werd een nieuw dek op gelegd maar ze legde die planken net als parket in de woonkamer gewoon recht toe recht aan, ik zeg; jongens, dat hoort toch met de lijn van het schip mee te lopen? Wat weet jij er nu van en zo, twintig jaar ervaring in klassieke scheepsbouw, dekken gelegd bij jongert en dan wordt je zo behandeld voor een goed advies – het schip werd door de maître verkocht voor 28000 euro, de eigenaar kan z’n havengeld niet meer betalen.
De mereltjes hebben wel degelijk gelijk, nieuwe kansen.
In grote delen van Frankrijk worden nog volop meubels gemaakt door artisans, ja zelfs zestig kilometer van hier in Royan en Cognac.
Het is de streek, gisteravond nog weer een conflict gehad met eimand die we uitnodigde te komen eten in een nieuw restaurant in Marans (campagne) hij wil niet, want lekker eten doe je in de stad, niet op het platte land.
Nogmaals, ik ben een zeer sociaal mens wat veel mensen om zich heen nodig heeft, dat mis ik hier.
Iemand (zelfs mijn partner) die van rust een eenzaamheid houd heeft hier een geweldig leven.
Waar jullie heibel hebben met de buren, hier komt dat niet voor, het interesseert ze gewoonweg niet wat je doet, al bouw je een schuur.@Cees:
‘I am confused’: je schrijft eerder dat mensen geen produkten meer willen kopen, maar dat ze liever goedkoper inkopen in China en dat je denkt dat je elders als bedrijf wel zult groeien en bloeien. Dat geloof ik niet zo, niet van jou en niet van de Mereltjes. Ik heb ook bij mij in de buurt wel eens een meubelmakerij bezocht. Je weet wel van dik eikenhout. Dat is waar, maar die bedrijven gaan door terwijl zij allang niet meer rendabel zijn, maar gewoon omdat ze niet anders kunnen. Dat is een ‘voordeel’ van een crisis en van concurrentie: alle niet rendabele ondernemingen worden afgebrand.
Jij staat bovendien in een markt met veel aanbieders en maar een zeer beperkte vraag.
Ik heb overigens nog nooit mooie meubels gezien van een timmerman. Mijn smaak zal wellicht niet de jouwe zijn, maar er zijn vele mensen die dat met mij eens zullen zijn.
Zoook met boten.
Jij ageert vaak tegen boeken wijsneruzen, maar het zou toch best wel goed zijn als je daar wat meer vanaf zou weten.
Cees, ik wens je nogmaals succes toe, maar ik raad je aan toch om eens met vrienden, met boeken wijsheid, diepgaand in gesprek te gaan, want anders zie ik het somber in, wat ik zeer jammer vind, omdat je wel het vuur en de gretigheid hebt.Hans, sorry hoor maar ik lig echt in een deuk.
Nederlandse meubelmakers en ontwerpers staan bovenaan op de lijst van ’s werelds beste jachtbouwers, onderlaatst is er nog een schip te water gegaan (weliswaar in China) wat de oorkonde kreeg “mooiste jacht ter wereld”.
meubelmakers die geen mooie meubels maken?
En dan moet ik boeken gaan lezen?
Laten we dit onderwerp asjeblieft stoppen en laat mij gewoon m’n gang maar gaan, want je hebt het volkomen mis.
Ik ben geen fabriek met vijfhonderd man personeel die lopendeband meubels maakt, wij maken uitsluitend meubels op maat met leerlingen die het vak ebeniste leren.
Een ebenist in Parijs komt om in het werk, mijn klanten zitten nu alleen nog maar in Lyon en Banyuls (bijna Spanje) voor wie ik interieurs bouw voor klassieke houten jachten op de middelandse zee.
Mensen die tonnen uitgeven voor een mooie gerestaureerde Riva blijven altijd bestaan, daar hoef ik echt geen dure boeken voor te lezen.
Cees,
Heel goed – fijn zelfs – dat jij het licht zelf ziet. Ook goed – voor jou – dat ik het helemaal verkeerd zie. Kortom je kunt de concurrentie goed aan zonder het roer om te gooien. Alleen verhuizen naar een andere stad is genoeg!
Maar lees nog wel eens jouw openingsstukje in dit draadje door, en daarna jouw laatste bijdrage. Gevalletje van ‘Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt’. Met dank aan Von Goethe.
Het nare is, dat de mensen die tonnen kunnen en willen uitgeven aan een bootje in de Middellandse Zee allemaal vertrokken zijn uit het Frankrijk van Hollande en zich wellicht geschoffeerd voelen door jouw aanvallen op hun inkomen en/of vermogen.
Daar ben ik allemaal oprecht blij mee. Maar kom wel uit je deuk, want die is zo slecht voor jouw spijsvertering.
Hans, ik heb het al eerder geschreven; het is de omgeving van la Rochelle, niet Frankrijk.
Hoe moeilijk het ook is te geloven, de mensen hier zijn bizar.
De een zegt het komt door de boeren, de ander geeft de vissers-mentaliteit de schuld, weer een ander de bordelaise en de cognaçaise…..
Vroeger was La Rochelle rijk (slavenhandel) net zo rijk als bordeaux en cognac.
Echter voor de rochelaise is het doek gevallen, er zijn nog enkele rijken maar over het algemeen is het droevig, temeer omdat ze zoveel hoogmoed hebben dat ze de schijn hoog willen houden, je ziet dus kinderen in extravagante dure kleding (je hoort op blote voetjes in mocassins te lopen en je hebt ene sjaaltje om je nek) de brillen zijn van de laatste mode en auto’s groot.
We zijn uitgenodigd op een bruiloft, althans, de vin d’honneur, en dus vroegen we om een kadotip.
Het zoontje liet zich ontvallen dat er enveloppen worden gevraagd, dan hoeven ze misschien niet naar de bank.
Ik merk gewoon aan andere fransen, en andere klanten, en ook hier op de site dat in d emeeste delen van Frankrijk het geheel anders is als hier.
Ik kan dan eigenwijs zijn en hier blijven, stoppen met een hobby, maar ik kan ook zeggen, elders kan het wel dus laten we gaan.
Dat laatste lijkt me het meest zinvol.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
