Dit onderwerp bevat 4 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 11 jaren, 5 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Vanmorgen zag de dag er grijs en nat uit, en na de koffie om wakker te worden was het niet veel anders, een koude wind en een regenbuitje die de hele dag gaat duren.
In La Rochelle is het vide-bateaux, beter gezegd, alles wat je aan boord hebt en niet nodig is d’r uit.
en in de industriehaven is het vide-atelier, beiden dus een verplichting voor me.
Vaak leuke dingen te zien, maar het leuke is de gemeenschappelijke deler.
Regen regen en regen, publiek is er amper, de meeste “handelaren” hebben een zeil over hun wara gelegd en zijn in geen velden of wegen te bekennen (waarschijnlijk in de kroeg wel) dus ik ben ook snel weer weg.
Ik koop een surfmagazine in de shop, sigaretje voor vanavond, en plof neer op een terrasje waar ik gegrilde sardienfilet bestel met een glas koude muscadet.
De dag is grauw, mensen praten gedempt, een enkeling op de kade waagt zich hollend door de regen, de terrasverwarming hangt dicht bij mijn tafeltje.
Het eerste glas wordt ingeschonken, ik drink er tuigjes van al lezend in het surfblad.
De scheepshoorn klinkt, de bac van de eilanden Ré, en Ars, komt binnen en seint zoals gebruikelijk net voor hij tussen de twee torens de binnenhaven in stuurt, de zware claxon denderd een geweldig geluid door het deels ommuurde binnengedeelte van de oude haven, de echo klinkt een paar maal na.
Dit is La Rochelle, de geur van zout water en modder, schijtende meeuwen en deinende boten, ik glimlach als de jongen een bord met zes oesters op m’n tafeltje zet ‘van de chef’ zegt hij.
Slobberend gaan ze naar binnen, de wijn er achter aan.
Heerlijk, dit is La Rochelle, de stad waar ik van hou, de passagiers komen van de bac af, de een met koffers de ander met een tas, de wachtende hebben boodschappentassen bij zich, soms op wieltjes, ze zijn naar de markt geweest in de stad en gaan weer naar hun stek, ergens op een van de eilanden.
De laatste oester glijd naar binnen, de schipper zwaait naar me, ‘salut’ het touw gaat van de bolder.
De echo van de hoorn zweeft nog een poosje door de stad als de boot in de verte verdwijnt, in regen en grijze wolken, naar Ré.
Getver, ik barst van jalousie, doet me wel plezier jou plezier.
Ik overweeg een visite aan je CdH.Albert
Albert, geen helicopters en Sir’s bij ons, al hebben we wel een paar artiesten gehad bekend van tv (behalve voor mij dan, ik ben zo’n sukkel, hihi) maar je bent van Harte welkom.
De mooiste periode is het voorjaar, dan is alles (nog) groen, en barst het niet van de toeristen, dat bordje gratis oesters zit er in de zomer echt niet in, dan heeft hij ze hard nodig.Christian ik doe net als Wim, alles wat ik schrijf berg ik op, ik heb honderden verhalen zo niet duizenden, elke reis heb ik verhaald.
Alleen het vinden van een uitgever is moeilijker dan je denkt.
Ik ben zelfs bezig met een Triller, speelt zich af in de buurt van Peter (P’Homme)
Over mijn sukkel; ik kreeg van de secretaresse lang geleden de boodschap over het bureau “meneer Janssen komt zijn boot brengen’ waarop ik vroeg wat er aan moest gebeuren om dit in te plannen.
Meneer Janssen kwam (ik zag niet dat iedereen met grote ogen stond te gapen) en we bespraken de werkzaamheden.
Na een paar dagen kwam hij eens kijken hoe het vorderde, en zoals gebruikelijk, ik maak geen onderscheid tussen arbeider en directeur, generaal of soldaat, allemaal knus in de kantine met altijd wel een die taart of saussijzenbroodjes meegebracht heeft.
Ik maak een grap dat normaal klanten voor de magen zorgen, en de werf voor de koffie, waarop meneer Janssen zegt de volgende keer met gebak te komen.
Er worden grappen gemaakt en een van de jongens zegt ‘waarom zing je geen duet met meneer Janssen’ omdat ik (als ik niet een enorm humeur heb) luid kan lopen zingen.
Op de opmerking dat ik wel een duet wil zingen maar kan meneer Janssen wel zingen werd luid gelachen, ook door de meneer Janssen, ze lachen rollend op de grond.
Zo ging dat een paar weken door, en meneer Janssen zorgde goed voor onze magen.
Op de dag dat hij afrekende en in zijn boot stapte zei hij “ik heb me kostelijk vermaakt, maar ehh, ken je me nou echt niet? ik moet wat aan mij pr gaan doen’.
Iedereen liet me in de waan, tot ik op een dag een affiche zag van een optreden van meneer Janssen, in een stadion nog wel!
Het zelfde gebeurde me hier met die meneer van “plus grand cabaret du monde” ik twijfelde toen mijn aansteker spoorloos verdween.
Ik ben zo’n sukkel, ik kijk nooit tv.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
