Welzijn Nederlandse en Franse kinderen vergeleken

Steven en Ingrid, bedankt voor de commentaren op de droge cijfers. Ieder op jullie eigen, van het forum bekende wijze, maar beiden interessant. Het franse ouder- en kinderleven zoals Ingrid dat schetst, is ongelooflijk zwaar, niet alleen voor de kinderen maar ook voor de ouders. Geen wonder dat het kontakt ouder-kind lijdt onder vermoeidheid en overbelasting van beide kanten. Ook andere zaken lijden daar natuurlijk onder, zoals bv gezonde maaltijden. Mijn huisarts is een jonge vrouw met twee nog heel jonge kinderen. Behalve op woensdag (kinderen geen school) zit ze dagelijks in haar hok zonder ramen de klachten van de patiënten aan te horen of ze moet van hot naar her visites rijden. Heb je dan ’s avonds nog puf om huisvrouw en moeder te zijn?

Wat de lichaamsbeweging betreft, mis ik in het onderzoek de invloed van de I-phone, I-pad en de PC. Behalve als kinderen lid zijn van een sportclub spelen ze vrijwel nergens meer buiten en áls ze buiten zijn, zitten of staan ze op een schermpje te turen. Een vriend van me maakt ieder jaar met oud en nieuw om 12 uur ’s nachts een groot kampvuur, waarvoor hij alle dorpsgenoten uitnodigt. Voor de oudjes zet hij een rij stoelen bij het vuur. De laatste keer waren er ook een paar opgeschoten jongelui van rond de 15, 16 jaar meegekomen. Toen mijn vriend zich op een gegeven moment afvroeg waar die waren gebleven, ontwaarde hij opzij van het kampvuur een vreemde blauwe gloed. Alle jongelui bleken te hebben plaatsgenomen op de stoelen voor de ouderen en ieder zat met z’n schermpje voor z’n neus, verdiept in een heel andere wereld. Sociale media heet dat.

Grappig is dat ik al veel eerder deze details (natuurlijk niet zo uitgebreid) heb verkondigd op deze site, en werd toen aangevallen door mensen als dat het niet waar was.
“Hoezo lange dagen, daar wennen de kinderen wel aan”, was toen een commentaar van een forumlid die naar ik meen in Parijs woon(de).
Steven en Ingrid bedankt.
Steven gaat in op het praten over gevoelens; idd is dat een groot gemis in Frankrijk en dit heeft effect op veel zaken.
Het is onjuist veel op de hoop “druk, lange schooldagen, opa en oma, enz enz” te schuiven, ik merk in mijn dagelijkse leven dat de mensen gewoon veel ontwijken om de privacy te beheersen.
In Amerika waar ouders soms om zes uur de deur al uit gaan en om acht uur pas weer thuis komen zijn de kinderen niet slechter af dan elders, het heeft alles te maken met hoe je in zo’n situatie met de kinderen omgaat.
Net terug uit een paradijselijk Bretagne waar geen verkeer is, geen herrie, en de kinderen al om zes uur de deur uit gaan naar school en pas om 19h terug zijn.
Een ding, beiden ouders hebben veel gereisd (zijn dus a-frans) zijn erg open met hun kinderen, en hebben absoluut geen prestatiedrang ten opzichte van hun kinderen.
De een houd van muziek (11jr) de ander (14)rijd paard, en de oudste (16) is surffreak.
Het is maar al te waar dat veel kinderen op een “hobby” worden gezet omdat de ouders dan ontlast zijn, of ze die hobby nu leuk vinden of niet.
Overigens is het hebben/spelen/gebruiken van Ipads en phones in de hele wereld hetzelfde, heeft niets met Frankrijk alleen te maken, maar wel met de opvoeding.
Als een kind een bezigheid heeft die hij leuker vind dan het schermpje zal ze deze kiezen, maar ik kan me voorstellen dat aan een kampvuur met een stel bejaarden nou niet echt iets is van deze tijd.
Alles heeft te maken met de ontwikkeling rondom elk persoon.
Ik vecht hier al jaren voor de kinderen, maar de ouders halen hun schouders op, en de gemeente veegt alles de prullenbak in onder het mom van “alcohol en drugs”.
Als je op je fiets doodgereden wordt -ze hebben onderlaatst de weg opnieuw geasfalteerd maar het fietspad kost te veel geld dus dat is weggelaten- de bus twee maal per dag gaat, en je ouders de hele dag weg zijn, dan mag je hopen op een gemeente die de jeugd tegemoet komt, is dit niet het geval dan ben je een kweekvijver voor alcohol, drugs, blauwe schermpjes, gedragsgestoorde en mensenvrees, ver weg van de stad waar wel leven is.
De gemeente in ons dorp heeft weer eens flink met de onkruidspuit rond gelopen, alle groen inclusief de rose tremiere zijn weg in het dorp, geen groen meer te zien.
Ik ga de kinderen nu oproepen een ”rose tremiere revolutie” te ontketenen, iedereen krijgt zaadjes en plantjes om langs de straat te poten.

Hulp!
Ik zie de reacties van Ingrid en Steven niet.
Teruggetrokken?
Ingeslikt door mijn server?
Omdat aan deze reacties gerefereerd wordt zou ik die graag willen lezen.

Bedankt, Frans.
Dat had ik gemist; ik had alleen gezien dat ik weer op hetzelfde verhaal uitkwam en niet doorgelezen tot de reacties van Steven en Ingrid.
Zeker een beetje onhandig.