Dit onderwerp bevat 11 reacties, 5 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 11 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Ik zit sinds vorig jaar in de raad voor het development van tourisme in onze regio.
Daar heb ik een aantal discussies veroorzaakt, en een daarvan is dat mensen met een tweede huis waarschijnlijk minder geld in he laatje brengen dan toeristen.Ik heb daarom een paar vragen puur over toerisme.
Hoe vaak gaat U naar een restaurant : …………
Hoe vaak bezoekt U een toeristische aangelegenheid : ………..
Er wordt niets met de informatie gedaan dan alleen dat ik de uitslag opmerk in mijn rapport.
Uw naam wordt niet genoemd nog geregisteerd.
Ik wil alleen uitzoeken of wij (Nederlanders) nou meer, gelijk, minder aan uiteten besteden of naar toeristische aangelegenheid gaan.Hartelijk dank voor Uw medewerking.
Cees.
Cees, even een snelle reactie. Over het algemeen is de strekking van dit soort discussies net omgekeerd: tweede huizenbezitters, in ieder geval de buitenlanders, zorgen er voor dat huizen niet in verval raken en voor werkgelegenheid bij de vaklui die zich bezighouden met renoveren. Een aantal jaren geleden hadden wij hier iemand over de vloer – beter gezegd op het dak – om wat op orde op zaken te brengen in de vaak net wat verschillende dakpannen die in de loop van vele jaren hun weg naar boven hadden weten te vinden. Zonder de opdrachten van de buitenlanders zou hij het niet redden zei hij, die zorgen er voor dat heel wat bedrijfjes hun hoofd nog net boven water kunnen houden. Over de bricomarchés en supermarkten, slagers, bakkers etc. hebben we het dan nog niet.
Kortom: wanneer je het bezoek aan toeristische attracties of restaurants als indicator zou gaan gebruiken om te onderbouwen dat je meer aan passerende toeristen hebt dan aan (semi)permanente bewoners van tweede huizen, wat meet je dan eigenlijk? Het lijkt mij geen valide indicator om het economische totaalbeeld van tweede huizen bezit in kaart te brengen.
Een klein verschil: zelfs een tweede huis heeft een keuken en een ijskast. Hetgeen meestal ontbreekt in de doorsnee hotelkamer of tent. Dus de opgewekte kreet: “let’s go out for dinner tonight, dear” klinkt in tweede huizen wat minder vaak.
Ik snap helemaal wat je bedoelt Rob, maar dit is helemaal niet aan de orde.
Ik vraag simpelweg de volgende twee vragen:Hoe vaak gaat U naar een restaurant : …………
Hoe vaak bezoekt U een toeristische aangelegenheid : ………
Ik ben niet aan het discuseren met industriele economen, ik ben voor mezelf een rapport aan het samenstellen wat ik als onderbouwende informatie kan gebruiken in mijn betoog.
Op het gevaar dat ik nu een stormvloed aan reacties over me heen krijg die geen enkele waarde aan mijn vragen zijn, zal ik het toelichten.
Onze regio is zo goed als niet bekend in den lande als in Internationaal, en dat is vreemd zou je zeggen want onze regio heeft behoorlijk wat top-chefs op zijn lijst staan en in percentage zelfs meer gastronomische restaurants dan welke regio in Frankrijk dan ook (heb het niet over michelinsterren)
De wijnen worden steeds beter, en over het algemeen doet de economie het redelijk goed, we klagen niet te veel.
Toen ik hier vroeger kwam bij mijn schoonouders dacht ik altijd, wat doen die mensen toch eigenlijk? zoveel moois, daar kun je geld mee verdienen als de vleet.
Een kasteel wat opgeknapt wordt en daar hebben ze geld voor nodig, maar tijdens je bezoeken is er niets te koop, niets, nog geen flesje water!
Ik ben zelf actief geweest bij het Batavia project, ik weet hoe je met neven-activiteiten een bron aan geld kunt aanboren om de hoofdactiviteit te financieren.
Wel, ik keerde terug naar waar ik woonde en dacht er niet meer aan.
Toen ik hier twee jaar geleden een huis kocht, zag ik diverse uitdagingen, en begon te denken en rond te kijken.
Mijn hoofdactiviteit in Frankrijk is eigenlijk het opzetten van projecten en bedrijven met jongeren, de financiering ervan (heb mijn bedrijven ooit verkocht en kwam naar Frankrijk om niets te doen) en als het gaat overdoen aan deze mensen en dan naar het volgende project.
Wij hebben geen kinderen aan wie ik iets moet nalaten, ik ben ambitieus, energiek, en ondernemend, en ik werk graag met jonge mensen, dus waarom daar geen werk van maken.
Ik kwam in een museum in een péniche waar de plaatjes met plakband aan de wand vast zitten, er een film is ondertiteld maar juist niet over iets wat interessant is voor de toerist (welke toerist?) en het stuurrad is vastgelast want dat is gevaarlijk voor kinderen.
Buiten in de tuin is een kanaal aangelegd in de schaal 1:10000 (?) inclusief sluizen, en dan kunnen kinderen een plastick bootje (meestal een tafeltennisballetje) laten varen en door de sluizen laten gaan doormiddel van het openen van de sluisdeuren door op een soort deurbelknop te drukken (de meesten doen het niet)
Kortom, je loopt rond met je koters en doet niets.
Waarom dat stuurwiel niet middels een kabel vastzetten met een vlaggeboom 30 meter voor je op de boeg, en als je er aan draait dan zie je die vlag zwenken, of mooier nog, waarom één raam van de stuurhut niet vervangen door een ecran en een simpel computersimulator en de kinderen kunnen hun geluk niet op!
Waarom de sluizen niet manuel met handlieren en schuiven die zwaar gaan (laat papa maar helpen) dat is wat de toerist wil (welke van de drie toeristen vraagt de museum directeur)
Ik heb al heel wat Fransen op visite gehad en die vallen om van verbazing, wat-is-het-hier-mooooooooi!
Op mijn zoektocht op het grote web kom ik dus inderdaad niets tegen tussen Clermont-Ferrand, en Annecy, niet in het Nederlands, niet in het Engels, niet in het Duits, niets.
De “Monts de Madeleine” lijken opgeslokt door de Auvergne, de Drôme, en de Alpen.
Oh wacht, er zijn een vijftal Nederlanders die hier hun vakantiehuisje hebben, en die zijn me toch gelukkig!
Ver weg van hagenaars en Amsterdammers, ver weg van Schreeuwende bierzuipende medelandgenoten die veel te veel lawaai maken, heerlijk die rust.
Ik snap dat best wel, maar wij zouden zo graag nog een handjevol mensen aan een baan willen helpen, en dan heb je wel wat meer nodig dan die Henk en zijn vrouw die één keer in de vakantie naar de brasserie rijden voor een gezellig familiediner met een flesje wijn van 8 euro.
(lees het met een lachertje aub)Als je het aantal dus op zou schroeven dan is er meer te verdienen, en meer te doen.
Nu is op zondagavond praktisch niet één restaurant open, kortweg omdat geen mens gaat eten op zondagavond.
Er zijn zelfs restaurants die dicht gaan in juli/aug omdat ze ook vakantie hebben, en toeristen zijn er toch niet, op Henk en zijn vrouw na maar die zijn twee weken geleden bij de brasserie op de hoek geweest dus komen nu niet meer.Dat Henk met de aanhangwagen naar de brico gaat is een mooie bijkomstigheid, maar onze groep kijkt daar niet naar.
Onze groep kijkt of Cees gelijk heeft om bijvoorbeeld een dikke vijfduizend euro uit te geven aan een stand in de Jaarbeurs in Utrecht, en in Duitsland ook nog eens.
Onze witte boorden zijn geen bedrijfseconomen, ze tellen de liters roomijs die verkocht worden, het aantal tafels wat geboekt wordt, de bezetting van de hotels en chambres d’hôtes.
En onze groep wil alleen maar weten of het nu waard is die toeristen te lokken, we hebben ze toch, kijk eens al die tweede huisjes!
Ik heb hen geantwoord wat ik hier heb beschreven; die tweede huisbezitters brengen geen soelaas in de toeristenbranche.
Ze hebben een (meestal) mooie franse keuken met een kookeiland, een pracht van een barbecue waar een fransmens van gaat kwijlen, ze hebben een wijnvoorraad waar menig restauranthouder de hik van krijgt.
Ok, ze sponseren de supermarkt en de winkeltjes, maar niet de campings, de B&B en de vele musea.Vandaar mijn vraag nogmaals:
Klopt mijn redenering……
Hoe vaak gaat een tweede huis bezitter naar een restaurant of andere toeristische aangelegendheid.Cees.
ps, Persoonlijk kom zelden in een restaurant (in de privésfeer) omdat ik zelf graag kook, geen gezeur met wie mag er een wijntje, en je weet zeker dat het eten goed is.
Persoonlijk Cees, ga ik ’s winters één keer per week uit eten met m’n dochter en ’s zomers twee keer, want één keer met mijn dochter en de andere keer met mijn NL zomervriendin, Ien, die een kapitaal tweede huis heeft. En als m’n andere zomervriendin Rita hier is gaan we met z’n drieën eens per week uit eten. Rita heeft hier ook een tweede huis, maar iets bescheidener dan Ien. Ze heeft namelijk al vele jaren een caravannetje op een vaste plaats op een camping.
En de zuster van Ien komt ook vaak en dan gaan we met z’n vieren eens per week uit eten. Daar komt bij dat ze dikwijls ook nog zonder mij met z’n tweeën of z’n drieën uit eten gaan, want ik vind twee keer per week meer dan zat.
De ene streek is de andere niet. Toeristen die hier komen zoeken geen rust. Ze zoeken ruimte en gezelligheid. Toeristen die bij jullie in de streek komen, zoeken rust. Dat is ander volk.
Tenslotte: als je deze vraag op Nederlanders.fr stelt, krijg je binnen de kortste keren 10.000 verschillende antwoorden. Daar schiet je ook niks mee op, maar er zitten ongetwijfeld mensen bij die in jullie streek wonen of er een tweede huis hebben.
Inhakend op de opmerking van Cees: ….je weet zeker dat het eten goed is. Ik kan dat alleen maar bevestigen, niet omdat ik zelf een keukenprins ben overigens. Wanneer we in Frankrijk één keer per week naar een restaurant gaan is dat getal waarschijnlijk al aan de hoge kant. Hoewel een tiendaags tripje naar Parijs dit voorjaar het jaargemiddelde natuurlijk wel omhoog jaagt. Maar ik ben bang dat de uitkomst van deze mini-enquête niet veel meer zal opleveren dan wat in de vraagstelling al besloten lag: de eigenaren / bewoners van een tweede huis gaan niet vaak uit eten.
Cees, het hangt soms toch af van iemand met “een idee” of een streek of dorp op de toeristische kaart wordt gezet. Wie had twintig jaar geleden kunnen bedenken dat Guédelon één van de top attracties in Bourgondië zou worden? Voor een deel gaat dat ook op voor de opgravingen en het partiële herstel van wat ooit één van de grootste fortificaties was in heel Frankrijk, bij Noyers. Nu had dat dorp al enige bekendheid, dat wel. Het herstel van dat fort begon heel bescheiden, niemand zag er er wat in. Maar naarmate de tijd voortschreed en er toch wat aantrekkelijks op gang begon te komen verdween ook bij de regionale overheid de koud water vrees – ambtelijke instanties zijn per definitie risico mijdend – en kwam er langs diverse budgettaire wegen meer steun. En een opleidingsplek voor jonge aspirant steenhouwers uit alle hoeken van de wereld. Zij doen werkervaring op en er komt tegelijk iets bruikbaars uit hun handen. Jouw “Batavia” ervaringen zullen daar wel enige gelijkenis mee vertonen.
Zo zijn er in Frankrijk veel meer potentiële voorbeeld projecten te verzinnen. Misschien dat langs die invalshoek nog eens gebrainstormd zou kunnen worden, valt er iets van te leren voor jouw regio.
De rdv is goed verlopen.
Zoals ik al zei, er wonen een paar Nederlanders en Duitsers in deze omgeving maar slechts een handjevol, ik vermoed dat de teller op 5 stopt.
In de Auvergne en de Allier zijn er meer te vinden, maar de côte roannaise lijkt vooral voor de roannaise bestemd.
We gaan het programma verder uitbreiden en kijken of we de streek op de vakantiebeurs op de kaart kunnen zetten.Cees.
Cees,
als ik alleen met mijn vrouw in ons huis in Frankrijk ben gaan wij gemiddeld eens per week uit eten.
Maar als de kinderen en kleinkinderen bij ons zijn, dan is er een waar kook- en barbecufeest. Vooral mijn schoonzoon is gek op koken (en boodschappen doen). Dan hebben wij iedere dag een kookfeestijn in huis, en van uitgaan komt er niets terecht. Wij genieten met ons allen van de kostelijke plaatselijke producten die op de wekelijkse markt verkrijgbaar zijn, direct van de producent.
Maar wat wij wel doen: op iedere vide-greniers of brocante in de buurt gaan en daar met zijn allen eten als er een eettent is.
Dag Cees,
Om meteen maar antwoord te geven op je vraag: als we hier zijn gaan we twee tot drie keer per week uit eten en we zijn hier alles bij elkaar zo’n 3 tot 4 maanden. Bij mooi weer gaan we wat vaker (dan kunnen we de tuin in van mijn favoriete restaurant) dan bij slecht weer. Bovendien gaan we hier meestal lunchen. In Nederland gaan we veel minder vaak uit eten en is het vrijwel altijd ’s avonds. We hebben ’s zomers hier nogal veel aanloop en dan combineren we een uitje naar een toeristische attractie (van een markt via een avondje opera tot een vervallen kasteel) bijna altijd met een etentje buiten de deur. We gaan graag naar zo’n ‘toeristentrekker’, want man, wat zijn we trots op de omgeving, die overigens niet ver van jouw stee afligt. Ik zou het woord ‘toeristentrekker’ eigenlijk niet moeten gebruiken, want erg veel mensen van ver zie je er niet. We bezoeken ook vaak wijnboeren in de Cote Roannaise en de Saint-Pourçain (naar eigen zeggen het oudste wijngebied in toute Frankrijk) om daar in te slaan, soms voor hele families. Ik wil niet verhullen dat we hier ook wat vaker uit eten gaan omdat de prijzen niet te vergelijken zijn met die in Nederland, al is het de laatste tijd wel wat duurder geworden. Een bijkomend voordeel van de relatief goedkope lunches en diners is dat we heel af en toe vinden dat we zoveel hebben bespaard dat we wel eens een sterrenrestaurant kunnen bezoeken…
Groet,
FransDank allen voor de toelichtingen.
We hebben een lange vargadering gehad, en ja, iedereen is er wel over uit dat de Côte Roannaise is vergeten.
De uitleg is net zo simpel als wat.
De Côte Roannaise valt onder Rhone Alpes, en het is dus de regio Rhone Alpes die de knip moet trekken voor de promotie.
Rhone Alpes heeft echter genoeg toeristen, honderduizenden of zelfs miljoenen, want het gebied overslaat de besneeuwde alpen, de vele “Nederlandse” campings in de drôme, en nog veel meer.
Dat kleine stukje Côte Roannaise, ach, wat doe je er mee.Ik mag mijn betoog begin volgend jaar opnieuw houden maar dan voor de Rhône Alpes.
Of ze daadwerkelijk de knip gaan trekken is maar de vraag, er zit weinig in de buidel.Cees.
Cees, het enige dat nog zou kunnen helpen is wanneer iemand ooit zijn of haar vinger opsteekt en zegt dat ’t nu toch veel te druk wordt in Rhone Alpes. Kunnen we die vloedgolf aan toeristen niet voor een deel ergens anders heen leiden? De aardigste tot nu toe in dit genre vind ik de volgende trouvaille om toeristen een beetje uit Amsterdam weg te houden: naar de Friese meren. “Visit the Amsterdam Lake District“.
Ik ben bang dat dit in Frankrijk niet gaat lukken, daar wordt de economische taart als onveranderlijk van omvang beschouwd, een groter stuk voor de één levert automatisch een kleiner stukje voor de ander op. Wanneer iemand anders meer gaat verdienen dan gaat dat dus ten koste van mij. Bijna een voorspelbare variatie op het thema “concurrence déloyale“. Zeker wanneer er nog overheidsbudget op moet worden ingezet. Tenzij er in de regio Rhone Alpes geklaagd zou gaan worden gaat deze vlieger helaas niet op.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
