Interessante vraag waar ik zelf ook tegenaan loop. Ik zal onze ervaring uiteenzetten. We hebben een huis met voor Franse begrippen niet extreem veel grond en geen extra gebouwen. De oude eigenaren hadden voor de verkoop het geheel gesplitst in (a) het oude huis dat bouwkundig nog het meest bewoonbaar was en (b) drie kleine schuren en een grote grange plus de helft van een al 200 jaar niet bewoond dubbel woonhuis waarvan de muren en vloeren goeddeels zijn ingestort.
De splitsing was gedaan omdat men dacht dat dit beter voor de verkoop was. En wat mij betreft, klopte dat. Bijkomende voordeel is geweest dat ik met de restauratie me kon concentreren op één gebouw en geen groot terrein hoefde te onderhouden (hoewel een tuin van een kleine 2.000 meter ook de nodige tijd kost). Dat is dus een niet te versmaden profijtelijk element.
Pas nu, bijna 10 jaar later, denken we na over de vraag of we de rest ook moeten kopen. Aantrekkelijk is het bezit van een grote grange waar wel wat aan gedaan moet worden, maar met wat werk aan het dak, nieuwe deuren en het heropbouwen van een hoek van een aanbouw zijn we er wel en hebben we een garage. De kleine schuurtjes zullen met enig duw- en trekwerk direct omvallen. Nadeel is dan wel weer dat er 2.000 meter grond bij komt om te onderhouden. Het grootste twijfelpunt is echter het huis. Dat is ver voorbij het stadium dat het gerestaureerd kan worden. Het is de helft van een twee-onder-een-kap. De eigenaar van de andere helft (ook niet meer dan een ruïne met een dak er op) wil het niet of tegen een achterlijk hoge prijs verkopen. Dat huis staat naast een openbare weg (wel aan het eind, maar toch). Van tijd tot tijd vallen stenen van het huis op de weg. Dus zo maar laten staan en zien hoe het verder inzakt, lijkt me geen optie. Buurman wist wel een oplossing. Hij kent iemand met een shovel en die drukt het huis wel tegen de vlakte op het eigen terrein. Dat zou ook betekenen dat het buurhuis mee instort. Tant pis, was in het kort buurmans reactie. Maar volgens mij ligt het niet zo eenvoudig. Dus we wachten toch nog maar even.
Frans
