Steven, ik rende meteen naar m’n boekenkast om Geld speelt geen rol tevoorschijn te halen. Helaas, tussen de tig exemplaren van mijn lievelings-auteur (vóór Zola) ontbreekt onder andere dit deel. Dus meteen geprobeerd om het boek via bol.com te bestellen, maar ze hebben het alleen nog tweedehands en 2ehands boeken sturen ze niet naar het buitenland. Nu bezig te proberen via Boekwinkeltjes.nl. Meteen een goede gelegenheid om enkele andere ontbrekende delen te bestellen. Voor het overige denk ik dat je (mét Marten Toonder) volkomen gelijk hebt.
Jos, je weet best dat ik zo’n artikel natuurlijk wél ga lezen. Wat moet ik daar nou van maken? Ik maak er dit van:
Onder de vorige regering daalde de boel in twee jaar tijd van 0,7 tot 0,0%. Vanaf het vierde trimester 2011 een daling tot -1,5% in 2012. Daarvan waren nog 5 maanden olv de vorige regering, dus zonder verdeling naar maanden valt er niets over te zeggen. Ondanks de crisis wist deze regering binnen één jaar tijd dit weer met 0,8% terug te brengen tot -0,7%. De rest is koffiedik kijken en glazen-bollen voorspellerij, want op 16 oktober (datum artikel) was 2013 nog lang niet voorbij en het einde van 2014 is zelfs nu nog sterrenstelsels van ons verwijderd.
Nee, ik ga niet voluit op het orgel met “mijn” cijfers. Voor het gemak laat je de rest van de betreffende zin, “maar als anderen me er steeds mee om de oren slaan dan kan ik dat ook”, maar weg. Dat is relativeren en geen orgelspel. Cijfers dienen alleen maar om óf het ene óf het andere gelijk te bewijzen. En hele volksstammen houden zich er duurbetaald mee bezig om óf de ene óf de andere partij van dienst te zijn.
Ja, ik heb ook liever de regeerders die jij beschrijft. Helaas geven zulke lui zich nooit op voor het presidentschap of als minister of parlementslid. Ze kijken wel uit. Dus met die middelmaat zullen we moeten leven. En dan heb ik toch liever iemand die tijdig op z’n schreden durft terug te keren dan iemand die standvastig op de verkeerde koers blijft. Helaas is je ongelijk bekennen politiek niet verstandig, tenzij je veel geslepener bent dan François Hollande en met fraaie toespraken op kunstmatig vaderlijke toon het volk een rad voor ogen weet te draaien. Maar zelfs dat kent een einde, zoals ons de recente geschiedenis leert. Want onveranderlijk vallen zulke showfiguren door de mand, al is het maar door “Casse-toi, pauv’con!”
