Je kunt mij zien als gezondheidszorg vluchteling! In 2002 ben ik behandeld voor borstkanker. In juli 2010 ben ik nog op controle geweest in het Antonie van Leeuwenhoekziekenhuis en ondanks ernstige klachten mankeerde ik volgens hen niets. In oktober 2010 kwam mijn huisdokter hier tot de ontdekking dat het erg slecht gesteld was met mij. Hij adviseerde het ‘Paoli Calmette’ ziekenhuis in Marseille. Daar hebben ze mij behandeld en mijn leven gered. Ik wil er niet te veel erover uitweiden, maar in Nederland had ik nu niet meer geleefd. De Oncologen die mij behandelen zijn 2 zeer jonge artsen (die hun voornamen gebruiken). Het zijn heel gewone mensen en niet van omhoog gevallen figuren als in het A.v.L. in Amsterdam. Zeer bevlogen en ik kan hen ook persoonlijk benaderen als er iets is. Dus van mij geen verkeerd woord over de medisch specialisten hier.
Wel moeten wij ons ervan bewust zijn dat deze artsen hier meer dominant zijn en soms wat minder meegaan met de patiënt. Hier is systeem bij medische fouten namelijk heel anders dan in Nederland, HIER IS GELUKKIG GEEN IGZ DIE DE ARTSEN CONSTANT DEKKEN EN SERIEUZE KLACHTEN NEGEREN. Als een arts, verpleegkundige, enz hier een fout maakt of van een fout beschuldigd wordt dan staan ze meteen op ‘non actief’ tot dat er een onderzoek is geweest. In mijn aanvullende zorgverzekering en ik geloof bij de meeste zorgverzekeringen hier in Frankrijk, zit een rechtsbijstand verzekering.
En als je dan zelf besluit dat je lang genoeg in het ziekenhuis hebt gelegen en zegt dat je naar huis gaat zorgt dat wel voor wat paniek onder de staf, dat zijn ze hier in Frankrijk niet gewend!
De medische zorg in Frankrijk is zonder meer goed (het kan natuurlijk hier en daar verschillen), ik heb totaal geen vertrouwen meer in Nederlandse zorg en niet alleen om wat mijzelf is overkomen. Ik kom zelf uit de gezondheidszorg!