Tja, wat wil je dat ik zeg. Dit is toch de Franse politiek zoals ze is? Elke econoom brult dat de collectivités locales de staat handenvol geld kosten en tot niets dienen (maar uiteraard wel de lokale mandatarissen een ‘postje’ bezorgen), en toch gebeurt er niks aan. Iedereen weet ondertussen dat het ambtenarenstatuut, en z’n overgenereus pensioensysteem aangepakt moet worden, maar geen politicus brandt er z’n handen aan. Als je weet dat députés een soort spaarpotje krijgen van de staat (de réserve parlementaire) waarmee ze in eigen regio de wilde weldoener mogen spelen, en de eigen vazallen belonen voor hun stem, en dit ook zonder enige transparantie. Als je weet dat dit het land is waar presidenten er een tweede gezin op na hielden en waar een gedoodverfd presidentskandidaat gekend was onder insiders als harceleur de femmes, maar de omerta regeerde. Enzovoort, enzovoort.
Ondertussen zijn ze er in C’est dans l’air ook weer over bezig. Maar zoals de eminente Claude Weill ooit eens zei, “de Fransen kunnen wel goed klagen over hervorming, tot je aan hun eigen voordelen begint te raken, en dan willen ze het opeens niet meer”.
Voor mij is dit gewoon Frankrijk zoals het is. Ik hoef het niet goed te keuren, maar het is een Zuid-Europees land. En deden ze zoals in Nederland, dan noemden we het ook Nederland. Maar dat zijn ze dus niet.
