Je minachting over Géant laat ik voor jou rekening Steven, want ik kon hem overigens best pruimen. Een man die man-en-paard durfde noemen, en dat zijn we in Frankrijk niet gewend. Ook deontologisch viel hij altijd op door z’n rechtlijnigheid. Vaak probeerde men hem met misplaatste argumenten van politieke correctheid te pakken, waarbij hij telkens doodleuk naar de feiten en de wetten terzake wees.
Over de feiten die je hier aanhaalt, toch het volgende.
- Ik dacht dat het hier niet zozeer over inkomsten ging, maar over onkostenvergoedingen waarmee bepaalde kosten, verbonden aan het kabinet, betaald moesten worden. Ik heb niet alle details gevolgd, maar ik had niet de indruk dat het geld rechstreeks in zijn zak ging. Het geld werd blijkbaar op zijn rekening gestort, maar nergens werd er melding gemaakt van waar dat geld uiteindelijk naartoe ging.
- De politieke verontwaardiging viel best mee, want toen men er Géant eerst op aanviel – notabene Bachelot: soit c’est un menteur, soit c’est un voleur, waarop die laatste zelf gedesavoueerd werd binnen de UMP -, werd het opeens merkwaardig stil toen Géant doodleuk opmerkte dat dit systeem van halfverdoken vergoedingen al lang bestond en iedereen ervan wist.
- Is het je ook niet opgevallen dat het hieromtrent aan de linkerzijde zo goed als windstil is? En hoe zou dat komen? Omdat ze goed weten dat hun eigen mandatarissen er evengoed van profiteren of profiteerden.
Wouter
