Als je voortdurend te horen krijgt dat je reclame maakt voor je bedrijf, en overdrijft dan wordt je het op den duur zat.
Het lijkt erop dat zodra ik iets schrijf en mensen reageren erop dan slaat hij door.
Zolang niemand er op reageer doet ratatouille ook niets.
Ik loop op eieren hier, is dat dan normaal?
Moet ik dan in alles wat ik schrijf, oh even oppassen, misschien lijkt het wel op reclame voor m’n bedrijf.
Oh oppassen, misschien overdrijf ik wel.
Ik schrijf dingen zoals ik ze ervaar, en ja, de schippers zwaaide naar me.
Wat wil je godsakke, ik zat midden in die maritime wereld daar, de meesten heb ik voor gewerkt.
En ja, de toeristen kregen korting als ze een kaartje van ons etablisement lieten zien, dat was een gewone service waar zoveel anderen ook aan doen, wat is daar mis mee?
Wat is er mis met een laagje sneeuw op een heuveltje?
Moet er dan echt een joekel van een alpengebergte staan waar 10 maanden per jaar sneeuw op ligt?
We willen ook nog zomer hoor!
Maar ik hoef maar iets te zeggen, en bam, hij heeft weer wat.
Ik zit gewoon uit te pluizen wat ik wel of niet mag schrijven, ook nu weer.
Ik ga toch ook niet op dat onzinnige gedreun van jouw reageren over witte wijn in economische tijden van presidenten van de eu.
Ik heb wel wat beters te doen.
Laat dat wijntje ook maar zitten, ik heb m’n buik er al weer vol van.
Cees.
