Recent is weer een nalatenschap van Hollande gesneuveld onder de rechterlijke macht. Een belasting op dividenden is met terugwerkende kracht illegaal verklaart. De regering Macron wordt opgezadeld met een rekening van €3,5 miljard per jaar. En meteen schikt Macron zich in de aloude Franse traditie: een extra belasting voor grote bedrijven moet het tekort oplossen.
Hij is z’n verkiezingsbeloftes om de lasten van bedrijven juist te verlagen alweer vergeten, en weg sprinten de resterende buitenlandse investeerders. 1 scheepswerf nationaliseren jaagt 10 potentiële bedrijven weg. Netto resultaat: meer werklozen dan zonder nationalisatie.
Hij beloofde Parijs aantrekkelijk te maken voor Britse banken, maar die zien alleen maar bevestiging van hun (voor-) oordeel: Een ondernemer of bankier heeft niks in Frankrijk te zoeken.
Een economie is moeilijk stuurbaar, de regering kan slechts zorgen voor de juiste omstandigheden voor bedrijven om te investeren. Hollande heeft slechts verkeerde maatregelen genomen en die later teruggedraaid hetgeen een geslagen stemming onder de bevolking heeft veroorzaakt. Een optimistische stemming kan een economie binnen enkele maanden doen omkeren, dat blijkt ook uit de Franse cijfers: de Franse bevolking geeft meer uit sinds de verkiezing van Macron. Dat is inderdaad de verdienste van Hollande: de economie draait beter omdat Hollande weg is.
Nu is het aan Macron, en dat gaat vooralsnog ook niet goed.
