Redactioneel commentaar.
Schoon schip maken, met schone lei beginnen, Hollandse begrippen die we allemaal kennen. Nu de verkiezingen in Frankrijk achter ons liggen, heeft Macron de bezem door de ploeg ministers gehaald. Vier ministers zijn nu opgestapt omdat er verdachtmakingen waren dat ze betrokken zouden zijn bij fraude.
Althans, het Front National van Marine le Pen is met ‘ loep en pincet ‘ op zoek naar haarscheurtjes in het bastion Macron. Want juist hij heeft voortdurend aangegeven een einde te willen maken aan vriendjespolitiek, nepotisme en fraude. Verweven in het oude politieke systeem in Frankrijk, van gehucht tot nationale politiek. En Macron heeft gelijk: wat je uitdraagt moet je allereerst zelf uitvoeren. Dus bij het begin van zijn termijn (met een vernieuwingsagenda die zijn weerga niet kent) is hij verplicht het goede voorbeeld te geven. ‘Noblesse, oblige’. Edel en noodzakelijk in de moderne, glazen, politieke vitrine.
Fraude kan niet, een cd ter waarde van €260,- voor minister Kamp, of het inzetten van je medewerkers -die betaald zijn met EU subsidie-, voor werkzaamheden bij verkiezingen, het moet onderzocht worden. En hier komen de verschillen in beeld tussen En Marche! en Front National: bij de laatste, veranderd er niets, wordt alles ontkent, en zelfs na een afgesloten justitieel onderzoek weigert Le Pen daar gevolg aan te geven en beroept zich op onschendbaarheid.
Dan is de heldere koers van Macron een verademing, bovendien is het momentum juist om in te grijpen in zijn ploeg medewerkers. Is er wat aan de hand? Vooralsnog zijn de aantijgingen geen bewezen feiten of juridische overtredingen en is het ingrijpen een prijzenswaardig voorbeeld van politieke zuiverheid en besef van moraal.
Jammer is, dat schade aan een persoon of politieke beweging door publicaties en krantenkoppen snel kan ontstaan en wellicht onterecht intervenieert in een fragiel democratisch proces. Publicaties die weinig rekening houden met de afweging; feiten, verdachtmakingen, of de gevoerde politieke agenda.
Schade die een jonge beweging in de aanloop naar verkiezingen fataal kan worden, immers de feitelijkheden komen pas later, als het resultaat van publicaties achter ons ligt en de opinie gevormd is. De journalistieke kwaliteit en onafhankelijkheid – voor zover mogelijk – borgen dit naar mijn inzicht onvoldoende. Het maken van een pas op de plaats -ook een Hollands begrip- is soms noodzakelijk.
