@Henribik.
Je haalt twee dingen door elkaar : productiviteit, en werklust.
Iemand kan ontzettend hard werken en bergen omzetten, maar als die er van af kan is die weg.
Iemand kan ook ontzettend van zijn werk houden, maar een productiviteit van drie keer niks hebben (ik zie ze vaak langs de weg met een bezem en een schop, grapje)
Ik ga niet beginnen over de productiviteit, ik vind die discussie te moeilijk omdat ik me er nooit in verdiept hebt.
Ik weet dat mijn partner de scores hoog legt voor de fransmens, maar laat ik daar ook even een kanttekening bij zetten (vind hij niet relevant terwijl ik daar toch wel een zwaar wegend punt in zie)
Het personeel heeft een afgesproken salaris, en ze werken er hard voor, dat mag gezegd.
Echterrrr …… de een werkt van negen tot vijf, de ander van acht tot vier, maar je hebt er ook die van negen tot zeven werken, of langer zelfs.
Ze krijgen er geen cent meer om, de enige opdracht is het werk doen wat er te doen is, punt.
Aan het einde van de rit zie ik dan bijvoorbeeld ; project loopt nog even door vanwege dingen die nog niet af zijn.
Brussel was 4 jaar werk, dat werden er 5.
Uit de praktijk zie ik het anders, maar dat is persoonlijk.
Ik huur een huisschilder in, die begint te kwasten, ik vraag me af waarom hij de ramen niet afplakt, teveel werk.
Zijn keus.
Ik doe voor de lol met hem mee als hij weg is, en wat blijk, ik ben ruim twee keer sneller.
Dat is nog maar een voorbeeld.
Als ik ooit tijd heb wil ik me wel eens meer in die productiviteit storten maar ik ben bang dat ik gelijk heb, gezien de hoge kosten van werk wat niet alleen kan komen door de belasting.
Over de werklust van de fransen zijn genoeg raporten te vinden die mijn beweringen ondersteunen.
Meer dan zestig procent vind werken een opdracht om te overleven, zij gaan absoluut niet met plezier naar hun werk.
Over dat basisloon heb ik duidelijk gezegd dat ik er voorstander van ben, maar het gaat niet lukken in Frankrijk.
Dat Iraanse onderzoek is oud, maar idd het kan.
Ik vraag je wel dat raport met aandacht te lezen want er staan nogal wat dingen in de de wenkbrauwen doen optrekken.
Zo lees ik in een passage dat het onderzoek niet helemaal eerlijk valt te beoordelen omdat in diezelfde periode er sancties op Iran werden gelegd.
Ik lees ook ergens dat de deelnemers hun testaandeel drie maanden te laat kregen.
En elders lees ik ook dat diegene die niet eerlijk waren er uit werden geschopt.
In Canada, en ook dat heb ik al eerder tegen bosbess gezegd, werd de test uitgevoerd zonder af te spreken voor hoelang deze zou duren.
Men weet dus niet hélèmaal zeker of die mensen gewoon zijn blijven werken omdat ze dat leuk vonden, of omdat ze bang waren dat morgen de test zou stoppen.
Met het basisloon in Finland wordt volop gespeculeerd dat het een test is of een basisloon voor iedereen kan werken.
Dat is een onjuiste aanname.
Finland doet momenteel een test waarvan overigens nog steeds geen resultaten bekend zijn, onder tweeduizend werkeloze jongeren.
Dus lees goed, NIET onder 2000 Finnen !
De bedoeling van de test is OOK NIET om te kijken of een basisloon kan werken, maar is uitsluitend bedoeld om te kijken of de jongeren daardoor sneller de arbeidsmarkt op kunnen.
Kortom, er wordt volop geprobeerd, maar echte beproefde resultaten zijn er niet.
Maar laat ik je iets anders verklappen ; in Frankrijk proberen we al decenia lang de fransozen engels te leren, zullen we het maar niet over het resultaat hebben ? (18 % van de universitairen kunnen zich amper behelpen)
In Brazilie en Argentine begrepen ze begin2000 dat Europa lonkt voor export.
Masaal gingen de mensen naar de avondschool en in no time spraken ze engels.
In Iran lopen mensen rond die snakken naar vrijheid, naar een leven zoals wij, natuurlijk hebben die een andere mentaliteit.
In Canada is het project ook « geslaagd », maar als je in canada geen baan hebt wordt je gezien als een loser.
Als je in Frankrijk geen werk hebt zegt niemand er wat van en de meeste zijn er nog trots op ook.
Frankrijk heeft er voorlopig helemaal de mentalitiet niet voor een basisloon in te voeren.
Op een rondvraag onder de fransen die ik ken ondersteunt pakweg iedereen mijn beweringen, maar goed, dat zijn allemaal mensen die een goede baan hebben.
Ik ken geen werkelozen om te vragen of ze zouden gaan werken als ze voor niets geld kregen.
Wel weet ik me een leuke ontmoeting te herinneren : Voor een restaurant stonden een aantal mensen met borden en scandeerde teksten.
Een vertelde me dat hij dus staakte.
Ik vroeg wat hij deed.
Niets, chômage.
Het feit ook dat de burgers bijna een minister hebben gelynched omdat hij voorstelde dat iemand die geld krijgt ook wel een paar uur kan werken voor de maatschappij, zegt me verder genoeg in mijn standpunt te blijven geloven.
Cees.
