De wolven rennen al een tijdje achter de kar aan. Het is ze makkelijk gemaakt in de lente, geen sneeuw meer te bekennen, en smakelijke herten voor de lunch present. ‘Les chevreuils sont bien en 2017’. Mochten ze variatie wensen, een zoet eendje onderweg gaat er ook wel in.
Dat eendje ‘Le Canard enchaine’ laat zich niet makkelijk vangen, en regelmatig horen we van ze in de Franse politiek. Dit oorspronkelijk satirische blaadje wast met regelmaat oren van zittende politici, ongeacht politieke kleur, sexe of ras. En nu volgt het eendje de karrensporen van president Macron en zijn ploeg. Laat Richard Ferrand (minister de cohesion des territoires) nu ook een klein beetje de verdenking op zich hebben geladen ooit gedacht te hebben aan zichzelf of aan de familie. “la saga des locations familiales”
Want wat blijkt volgens de onderzoekende eendenkuikens?
Zijn zoon is een korte tijd bij hem in dienst geweest, en kreeg voor vijf maanden werk nog geen € 9000,- uitbetaald. Hongerloontje.
Richard Ferrand was lang (vanaf 1993) directeur generaal van een grote Mutuelle, een plusverzekering die veel mensen hebben afgesloten, en in die hoedanigheid zou hij een hokje hebben gehuurd van 384m2 om in te werken, waarbij de eigenaar Sandrine Doucen zijn partner was. Hoe je de zaklamp er ook op zet, het was de goedkoopste aanbieding, iedereen wist ervan, het was geheel transparant, moralistisch zuiver, maar de wolven roken bloed.
Le Pen is een geslepen wolvin, achtervolgd door claims dat ze misbruik zou hebben gemaakt van subsidiegelden, is ze niet te beroerd om zelf ook even achter de kar aan te jagen, opportunisme is haar niet vreemd. Dus roept ze nu om het hardst, dat de nieuwe minister moet aftreden, ‘belangenverstrengeling’ klinkt in haar gehuil.
Dit normale Franse gedrag, goed zorgen voor jezelf en je naasten, is iets dat in extreme vorm népotisme genoemd kan worden, het verrijken van je naaste omgeving door banen en opdrachten te schenken, en alles in eigen kring te verdelen. In mijn dorp de gewoonste zaak van de wereld, een manier die erfelijk overgaat van vader op zoon. Hij burgemeester, zoon burgemeester. Even een bvt’je opstarten (een SCI) voor een samenwerking is ook normaalste zaak van de wereld, mijn tandarts heeft er drie, maar in de ogen van de Canard is het verdacht.
Macron heeft er een punt van gemaakt, en gaat de strijd aan met dit oude gebruik; En Marche! Dus deze schaduw komt hem slecht uit, want dat is het, een reflectie van niets. Het mooie van de Canard is dat iedereen het oppikt, dat niemand gespaard blijft, maar ook dat het ook wel eens een ‘canard’ is. Zoet om te verteren, maar slechts prikkelend tijdens de bereiding.
