Het beeld dat Jos schetst is zeer herkenbaar. Ooit werd met de beste bedoelingen in Nederland de deregulering in de steigers gezet, meer markt, minder overheid, onder het kabinet Lubbers I (1982-1986). Als opvolger daarvan de lofzang op de vermindering van de administratieve lastendruk. In de praktijk vallen de resultaten tegen, lees deze blog over hoe weerbarstig deze materie is en wat een ondernemersorganisatie als de EVO vorig jaar te melden had. De nu oplaaiende discussie in de Nederlandse gezondheidszorg over de enorme hoeveelheid tijd die gemoeid is met het invullen van formulieren van allerlei instanties is het zoveelste topje van ijsbergen waartussen burgers en ondernemers doorheen moet zien te manouvreren.
Centrale overheden – niet alleen Frankrijk – hebben de neiging uitvoeringstaken en implementatie- en controletaken niet sexy te vinden. Met dat soort details moeten wij ons als bestuurders, politici en departementale ambtenaren niet bezighouden. We gooien dat soort taken in de tuin van regionale- en lokale overheden en noemen het dan decentralisatie. En vergeten helaas geld van de centrale overheid naar de nieuwe uitvoerders over te maken. Of er worden in wezen private organisaties in het leven geroepen om allerlei taken uit te voeren nodig om wet- en regelgeving tot meer dan een dode letter op papier te maken. In het eerste geval zullen regionale belastingen omhoog moeten of de pijn verdeeld moeten worden met de budgettaire kaasschaaf of herschikking van prioriteiten, in het tweede geval mogen burgers en ondernemers dit soort uitvoerende organisaties – in wezen semi-ambtenaren – stevig belonen voor de bewezen verdiensten. Belasting- en regeldruk gaan dus niet omlaag.
Wat dat tweede voorbeeld van Fransco betreft, twee vragen: 1) hoe valt te verklaren dat je in Frankrijk twee tot driemaal zoveel kwijt bent als in Nederland of Duitsland voor een zonnepaneel installatie en 2) kunnen alleen door professionals aangelegde installaties een attestation van de Consuel krijgen?
Compliment voor de Franse elektranormen en de openbaarheid daarvan. Zie dit artikel van vorig jaar in Cobouw over de Nederlandse elektranormen NEN-1010: wel de facto verplicht, maar geen formele wetgeving, dus niet openbaar. Zes jaar geleden alweer (1-12-2010) op een forum de Nederlandse praktijk met de Franse vergeleken. Er is dus hoop. En anders zal de wal het schip keren. In de tussentijd is het wel lastig wanneer je daar net als kleine burger met je kano aan het varen bent.
