Wij zitten hier in de Meuse (55) dicht tegen de Belse grens en dat zie je goed bij de plaatselijke “vides”. Veel Busjes met Belgisch kenteken en dus veel (Ardense) goederen tegen net wat te hoge prijzen. Zitten uiteraard ook hele leuke spullen tussen maar het commerciële karakter doet voor mij toch vaak iets af aan de sfeer.
Ook een kleine ergernis; de hordes Nederlanders die als aasgieren rond de kraampjes zwermen en alles wat jij wilt bekijken net voor je neus wegkapen.
Dat gezegd hebbende; ik ben dol op de vide greniers! En ik hanteer een soortgelijke techniek als Christian hierboven beschrijft, delen zijn soms interessanter dan het ding als geheel. Inclusief het bewaren van mooie stukken die je ooit wel weer eens ergens anders voor kunt inzetten. Het is de kunst van het ‘door’ dingen heen kijken, het denkbeeldig uit zijn context halen en dan beschouwen van het aanbod. Daarmee vang je net dat ene object wat het toch weer de moeite waard maakt om de hele streek door te cruisen van dorp naar dorp.
En natuurlijk één keer per jaar van de partij zijn in ons eigen dorp waar we steenvast het beste plekje toegewezen krijgen. En zoals de dorpelingen dan zeggen; de gelegenheid om alle rommel die op andere markten had gekocht en die nu nutteloos rondslingeren weer van de hand te doen.
Mijn favoriet blijft echter de Emmaus waar we al zo veel aan servies, tafeltjes, stoelen maar ook oud bouwbeslag, spanjoletten voor de ramen en hele kachels en antieke cuisinieres au bois hebben gescoord. Alleen lopen de prijzen daar de laatste tijd nogal stijl op. Wel een uitkomst toen we een week voor oud en nieuw, met uitzicht op 13 personen Franse familie aan tafel, een kapotte koelkast hadden. Bij de Emmaus een prachtige vervanger kunnen vinden en eigenlijk nog relatief goedkoop want het beestje is praktisch nieuw! Verder koken we al dik 10 jaar op een prachtig klein art-deco fornuis dat tevens de keuken verwarmd. Ook Emmaus.
