Bonjour Wim,
De oplossing met een ademende vloer op basis van kalk is eigenlijk de enige constructief verantwoorde oplossing voor een zo droog mogelijke vloer in oude gebouwen die direct op de bodem staan, dus zonder kruipruimte of kelder. Zie ook dit uitgebreide verhaal, waarin men overigens hennepbeton gebruikt in plaats van mijn voorkeur kurk. Niettemin zijn er gradaties zoals het verhaal ook opmerkt:
(1) Vrijwel droge ondergrond: hierop kan direct een kalkmortel vloer;
(2) Middelvochtige ondergrond: de vloer kan nog steeds direct worden gelegd mits men de kalkmortel nog poreuzer maakt, bijvoorbeeld door toevoeging van leemkorrels.
(3) Natte ondergrond: hier moet men uitgraven en een geventileerd en/of gedraineerd grindbed toepassen.
Bij oplossingen (1) en (2) zal er na realisatie nog nét zo veel vocht via de vloer in de ruimte komen als daarvoor. Bij oplossing (3) wordt door het grindbed wel degelijk een forse hoeveelheid vocht afgevoerd. Vanzelfsprekend variërend met de oorspronkelijke vochtsituatie, grootte van de kiezels, aantal en diameter van de drainageslangen en beluchting. Slangen die oost-west lopen en buiten uitkomen zijn optimaal in verband met het doortochten. Een beetje afschot is wenselijk om ook gecondenseerd vocht (water) af te voeren.
Ondanks alles zal een geventileerde grindlaag nooit alle vocht kunnen afvoeren. Daarom moet de afwerkvloer ademend zijn, zodat eventueel resterend vocht gewoon via de vloer kan ontwijken.
Als in uw geval de vloer van de schuur lager ligt dan de bodem buiten, en u heeft in de schuur voldoende hoogte, hoeft u wellicht voor het grindbed weinig tot niets uit te graven. Het is natuurlijk so wie so beter als de binnenvloer hoger ligt dan de bodem buiten. Al is het maar omdat niet zelden bij een verdiept liggende vloer vocht van buiten vlak boven het vloeroppervlak door de muren binnendringt.
Salutations, Jos
