Leuk, al die verschillende ervaringen en reacties.
Na 1 jaar schoolfrans (cijfer: een 4, 37 jaar geleden) probeer ik nu alweer zo’n 9 jaar om elke week een paar uur in NL aan franse les te besteden. In sla wel heel regelmatig een maand of wat over en heb ook wel perioden dat ik het halve weekend in de boeken zit. Het snel kunnen toepassen van al die grammaticaregels kost me zoveel tijd. Werkwoordsvervoegingen en tijden… En dan al die uitzonderingen… Oefff!
Ik heb geen talenknobbel, zoveel is me wel duidelijk geworden. Het spreken lukt beter dan het verstaan. Iets vragen bij de infobalie van de bouwmarkt, een praatje met de buurman of op het sportveld… Een enkele keer vind ik zelf dat het me best goed afgaat. Regelmatig kan ik de Fransen wel aardig verstaan maar ik moet bekennen dat ik er nog veel vaker inderdaad maar zo’n 10 a 20% van begrijp als ze onderling in gesprek zijn. Valt het u ook wel eens op dat, op TV, je vaak pas herkent welke franse woorden er gesproken zijn als je de NL ondertiteling ervan leest?
Frans leren heb ik echt, echt onderschat. Maar, wie een beetje deel wil uitmaken van de Franse cultuur moet wel. Het motiveert ook dat ik vaak merk dat de Fransen het erg waarderen als het lukt je, hoe gebrekkig ook, in het Frans verstaanbaar te maken.
Ik blijf dus stug doorgaan en merk dat het toch steeds iets beter gaat.
