Hollandse kost in't Franse land.

Naar aanleiding van de vraag over snijbonen:

In mijn carriere in het Franse land heb ik de ervaring dat er nogal medelijwekkend of zelfs laagdunkend wordt gekeken naar de Nederlandse keuken.
Het mag gezegd, we zijn niet rijk aan zoveel culinaire hoogstandjes als de Franse keuken, maar er zijn er bij die best op de michelinlijst mogen wat mij betreft.

De eerste reactie die je altijd hoort is “frikandellen, burk!”
Daar komen nog een aantal gerechten achteraan, en met evenveel moed als optimisme weten ze de Nederlandse keuken te bestempelen als smerig.

Ik moet zeggen, als ik naar Parijs ga, of naar de Côte d’Azur, en in een goedkope brasserie een maaltijd nuttig, dan kan ik ook niets anders zeggen dan “leuk geprobeerd, maar smerig.”
Onderlaatst hebben we op de valreep een “box cadeau” ingewisseld bij een restaurant wat aangemerkt stond als redelijk goed, het was niet te vreten.
Ben ik kieskeurig, of misschien een mierenneuker wat betreft smaak?
Nee, maar je hebt Gastronomisch eten, zeer goed eten, goed eten, redelijk goed eten, en smerig eten.
Een restaurant waar mensen prat op gaan (gezien de recensies) en wat uiteindelijk alleen maar komt door de steeds groter wordende markt manger à volonté, waar kwaliteit wordt overwoekerd door kwantiteit.
In Brussel uiteindelijk hebben we genoten van Carbonade met een heerlijke pot bier, en op de terugweg na een omzeiling door wegwerkzaamheden kwamen we hongerig terecht in een kleine bistro in Montceau-les-Mines waar je je vingers moet natellen.
Wat een chef, formidable.

Op nieuwjaarsdag aten wij traditioneel “blote kindertjes in het groene gras”.
Ik heb het recept van mijn moeder overgenomen en ik kook regelmatig op koude winterdagen deze typisch nederlandse haut cuisine.
Een grote fout die Nederlanders veelal maken is tijd, en kwaliteit.
Het eten moet in rastempo bereid worden en op tafel staan, en de ingedienten mogen niet teveel kosten.
FOUT, zelfs een gerecht als snijbonenstamp vediend het aandacht te krijgen.
Kies de lekkerste aardappels, kies de goede snijbonen, en geef aandacht aan alles wat je verder nodig hebt.
Mijn moeder kookte de witte boontjes de nacht ervoor bijvoorbeeld.
Bij de slager discuseer ik wel stuk spek ik nodig heb, en meestal leg ik er nog een reep spekvet naast.
De worst is een belangrijk ingrediënt, we zijn gezegend met een slager die zelf de worsten rookt.
Let op dat de de snijbonen niet te lang koken, maar ook weer niet te kort, en dat geld ook voor de aardappels.
Neem de tijd om zo’n pan klaar te maken, het kost je met gemak een halve middag of meer.
Maar ik kan het met trots zeggen, de Fransen smullen er van, zo lekker vinden ze het.
Blote kindertjes in het groene gras, een typisch nederlands gerecht wat best op de kaart mag.

Cees.