Dit onderwerp bevat 33 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren geleden door 
-
Berichten
-
De Midi Libre (editie abonnees) meldt dat het werkloosheidspercentage weer op hetzelfde niveau is als begin 2012, voordat Hollande president werd. Tot midden 2013 steeg het fors, bleef toen stabiel rond de 10%, maar sinds 2016 is het weer dalende. Over de laatste 12 maanden is het met 0,5% gedaald tot momenteel 9,2%.
De Midi Libre schrijft:
“Petite victoire posthume pour le quinquennat Hollande : le taux de chômage a retrouvé au deuxième trimestre son niveau de début 2012. Soit avant l’élection de François Hollande, validant ainsi avec du retard sa fameuse « inversion de la courbe ».”
Met andere woorden: onder Sarkozy was het werkloosheidspercentage sterk opgelopen, onder invloed van de economische crisis. Hollande heeft de stijging een halt weten toe te roepen en Macron gaat er uiteindelijk van profiteren. Mijn conclusie: de economie van Frankrijk wordt niet bepaald door de president maar door de stand van de wereldeconomie.
Helemaal eens. Dat geldt trouwens ook voor de VS. De president daar heeft echter de neiging om de economie en de werkgelegenheid te beschouwen als een effect van zijn handelen in de afgelopen maanden. Volstrekte volksverlakkerij!
Onjuist, het korte-termijn-denken is een grote fout die veel mensen maken.
Frankrijk is een land waar alles langzamer gaat.
Ik heb al eens eerder geschreven: toen in Nederland de crisis zijn scherpe tanden liet zien, waande men zich in frankrijk nog onbewust in weelde.
Pas een paar jaar later begon men de schade te voelen, alhoewel de fransen wat minder paniekerig waren (en zijn) dan de nederlanders.
Dat brengt ook met zich mee dat de herstel ook later komt, en dat is dus nu aan de gang.
De wereldeconomie is natuurlijk belangrijk, daar draait de grote industrie om, maar als een regering er een zooitje van maakt heeft de wereldeconomie er niets mee te maken.
Dat Hollande enkele plusjes op zijn lijst mag zetten is mooi, en inderdaad is het natuurlijk niet zo dat nu Macron het voor het zeggen heeft opeens de chômage verminderd, zo snel draait dat niet.
Wat wel een grote fout van de vorige president is geweest dat ze blijven uitgeven, en dat de tekorten altijd opgehoest moesten worden door de belastingen.
De juiste manier is echter dat de (grote) industrie deze bedragen ophoest, en niet de belastingdienst.
Het stoort zich vooral aan deze zaken waar de grote jongens vinden dat Macron niet snel genoeg schakelt.
Deze grote industrie is de bakermat van Frankrijk, en waar grote industrie is, is ook de kleine industrie.
Ik heb al eens eerder geschreven over het voorbeeld La Rochelle, 24% taux de chômage, de enige grote bedrijven zijn de Port, het ziekenhuis, en Alstom.
De eerste twee zijn funtionaires, de laatste dreigt door Amerika te worden verhuisd als men niet …..
Diverse grote bedrijven hebben hun basis verhuisd naar het goedkope buitenland, en de kleine industrie verzuipt in ellende.
Wat Macron gedaan heeft met de scheepswerf is geweldig, als dat niet gebeurd was zou half Saint Nazaire binnen korte tijd in de chômage zitten.
Hij moet echter sneller aanpakken vindt het bedrijfsleven, of zoals een spreker op een conference in Lyon een paar weken geleden zei: hij moet zo snel die zaken doorvoeren dat de burgers amper tijd hebben om adem te halen, dan vergeten ze om te protesteren.
Een grote man van een frans chemisch concern vertelde dat ze meer dan genoeg capiciteiten hebben onder de werknemers, maar dat de belastingdruk zo hoog is dat het aantrekkelijker is zaken naar buitenlandse depôts over te hevelen waarmee je weer een risico loopt dat op den duur door marktaanwinsten bedrijven opgeslokt worden door concurerende buitenlandse bedrijven.
Zo noemde hij diverse projecten die in Frankrijk zijn opgestart (een nieuw product voor touchscreen) wat verhuisde naar Changhai vanwege lagere investeringen voor de ontwikkeling, en nu opgeslokt is door Sony die het binnenkort op de markt brengt.
Het is net zo simpel als wij het vroeger deden, maar dan lokaal.
Een bedrijf bouwde casco’s voor schepen, het interieur werd gebouwd door een timmerfabriek, de electra door een elektrabedrijf, en de verf door de schilder.
Dat kon anders, men betaalde meer dan nodig voor deze bedrijven, zo koste een interieur voor een 20 meter jacht rond de 180duizend euro.
De werf kocht simpelweg de hele timmerfabriek op, en toen kostte hetzelfde interieur nog maar 120duizend.
Niemand floot ze terug, en als je als kleine jongen niet meedeed bloedde je gewoon dood.
De President van Frankrijk is dus direct en indirect verantwoordelijk voor zijn beleid wat de economie van Frankrijk behelst.
Zeker nu de Engelsen uit de EU gaan stappen had Frankrijk al veel eerder op de baricade moeten springen.
Nu zijn enkele grote bedrijven al voornemens naar Duitsland te verkassen, en zelfs Nederland staat boven aan de lijst.
Een enkele ziet het zitten naar Frankrijk te komen, en je raad al waarom.
54% naar Duitsland, 33% Nederland, en slechts 8% Frankrijk.
Daar had Macron al veel meer aan moeten doen.
Als Macron het niet lukt om zijn partner Duitsland te evenaren, dan kan Frankrijk nog wel eens wat flinke tikken te incasseren krijgen, en dat heeft niets met de wereldeconomie te maken.Cees.
Recent is weer een nalatenschap van Hollande gesneuveld onder de rechterlijke macht. Een belasting op dividenden is met terugwerkende kracht illegaal verklaart. De regering Macron wordt opgezadeld met een rekening van €3,5 miljard per jaar. En meteen schikt Macron zich in de aloude Franse traditie: een extra belasting voor grote bedrijven moet het tekort oplossen.
Hij is z’n verkiezingsbeloftes om de lasten van bedrijven juist te verlagen alweer vergeten, en weg sprinten de resterende buitenlandse investeerders. 1 scheepswerf nationaliseren jaagt 10 potentiële bedrijven weg. Netto resultaat: meer werklozen dan zonder nationalisatie.
Hij beloofde Parijs aantrekkelijk te maken voor Britse banken, maar die zien alleen maar bevestiging van hun (voor-) oordeel: Een ondernemer of bankier heeft niks in Frankrijk te zoeken.
Een economie is moeilijk stuurbaar, de regering kan slechts zorgen voor de juiste omstandigheden voor bedrijven om te investeren. Hollande heeft slechts verkeerde maatregelen genomen en die later teruggedraaid hetgeen een geslagen stemming onder de bevolking heeft veroorzaakt. Een optimistische stemming kan een economie binnen enkele maanden doen omkeren, dat blijkt ook uit de Franse cijfers: de Franse bevolking geeft meer uit sinds de verkiezing van Macron. Dat is inderdaad de verdienste van Hollande: de economie draait beter omdat Hollande weg is.
Nu is het aan Macron, en dat gaat vooralsnog ook niet goed.
de Franse bevolking geeft meer uit sinds de verkiezing van Macron. Dat is inderdaad de verdienste van Hollande: de economie draait beter omdat Hollande weg is.
Nu is het aan Macron, en dat gaat vooralsnog ook niet goed.
Helemaal mee eens.
Cees.
Macron “moet zo snel die zaken doorvoeren dat de burgers amper tijd hebben om adem te halen, dan vergeten ze om te protesteren” schrijft Cees. Snel en Frankrijk zijn twee heel verschillende zaken. Niets in Frankrijk kan snel. Alles moet volgens ingewikkelde procedures en protocollen. Zie de Loi de Travail. In een poging om onlusten en procedures bij de Conseil d’Etat te voorkomen voert Macron al enige tijd onderhandelingen met de vakbonden, in plaats van door te pakken. Hij heeft gelijk, want Frankrijk blijft Frankrijk, dus neem de tijd. En dan nog lees ik vandaag in de Midi Libre dat de vakbonden in Occitanië zich al warm lopen voor de strijd…
Cees schrijft ook: “Een enkele ziet het zitten naar Frankrijk te komen, en je raad al waarom.” Helaas ben ik te achterlijk om te raden waarom, dus misschien wil je mij dat even uitleggen. En die banken gaan ook niet naar Nederland, België, Oostenrijk enzovoort. Waarom zou het dan wel Frankrijk moeten zijn? Duitsland is nu eenmaal het financiële hart van Europa, dus als Frankrijk er desondanks één weet binnen te halen, vind ik dat leuk meegenomen. Maar dat zal wel door mijn verregaand gebrek aan economisch inzicht komen.
Londense Banken gaan wel degelijk naar andere landen. HSBC gaat zelfs naar Parijs, maar alleen omdat ze daar al een kantoor hebben en het vooralsnog handiger lijkt om dat kantoor uit te bouwen. Kwestie van kosten laag houden tot de Brexit een feit is. Amsterdam en Dublin hebben al meer banken ‘gescoord’ en voor de flitshandel is Amsterdam aantrekkelijk vanwege de nabijheid van het grootste internetknooppunt van Europa, de AIX. Duitsland is helemaal niet het financiële hart van Europa. Het financiële hart van Europa is momenteel Londen. Na Londen heeft Parijs het grootste zakendistrict. Parijs zou dus veel kunnen winnen, maar dat lijkt steeds onwaarschijnlijker te worden.
Hollande gaat inmiddels gewoon door met z’n dagelijkse geschiedsvervalsing en stelt dat het economisch herstel vooral aan hem te danken is en dat Macron niets meer hoeft te wijzigen aan het arbeidsrecht, want dat heeft Hollande al gedaan.
De stakingsdag (cgt) tegen het beleid van Macron is op 12 september en die datum ligt al maanden vast, al voordat enig overleg had plaatsgevonden. De CGT was dus al tégen nog voordat bekend was waartegen. Alleen in Frankrijk…
Maar dat zal wel door mijn verregaand gebrek aan economisch inzicht komen.
Inderdaad 🙂
De Unie wil handel blijven voeren met de Britten, en de rest van de wereld is helemaal niet van plan het UK te laten vallen, alleen ze zoeken naar een oplossing waar ze nu hun bedrijven kunnen vestigen.
Frankrijk zou het meest logische kunnen zijn omdat het een bijzondere infrastructuur heeft met hogesnelheidslijnen en perfecte autowegen, én Frankrijk ligt met een beetje water er tussen bijna tegen het UK aan.
Dat Nederland op de tweede plaats komt is omdat Nederland al heel lang een gewild land is, perfecte mentaliteit, goede omstandigheden, behalve die infrastructuur, oh oh oh die eeuwige files en boemeltreinen.
Duitsland ligt dan wel wat verder weg, maar de infrastructuur is er goed, de mentalitiet is er goed, en last but most important, lage belastingen en geen belemmering door stakende wat al niet kan staken in frankrijk.
We kennen allemaal de geschiedenis van Goodyear die naar de filistijnen is geholpen door de vakbonden.
Daar stinkt geen amerikaan meer in.
Dat is ook de reden dat Alstom in La Rochelle op wankelen staat, want als daar nog één stakinkje komt dan zet de USA het pand te koop en neemt ze alles mee naar …. wie zal’t zeggen.
In Calais zijn ze de haven aan het vergroten en men hoopt nog stilletjes dat er wat bedrijven neerstrijken, maar de man van Bouygues die daar de touwtjes in handen heeft voor de bouw, krijgt tot nu toe einig bijval, dus het zal wel gewoon eindigen in een hele grote haven met niets er omheen.
Zonde, eeuwig zonde.
Dat Duitsland het financiele hart van Europa is klopt, maar waarom zou dat het moeten blijven als je er in Frankrijk voor zorgt dat vakbonden de arbeiders niet meer mee slepen in eindeloze soms geweldadige conflicten, dat je gewoon door kunt rijden naar jouw afspraak zonder dat een meute debielen de stad afgrendeld van de rest van de wereld, en zonder dat er continue belasting wordt geheven als de overheid ziet dat je weer wat hebt bijverdiend.
Zoals al eerder geschreven, Frankrijk verdiend geen geld, Frankrijk int geld.
Als ze tekort komen gaat gewoon de belasting omhoog, et voila, uit de punairie, totdat de volgende president weer wat tekort komt.
Macron beloofde dat de bedrijfsbelasting zou dalen in zijn periode.
Nou hij is nu nog geen half jaar aan het roer maar ik zie mijn bedrijfsbelasting alleen maar meer worden.
De Tax d’habitation, leuk verhaaltje ook.
De CSG gaat met 1 punt 7 omhoog, en de Tax d’H verdwijnt.
Jahaaa, goed gelezen, maar wacht even, de CSG wordt per 1 januari 2018 VERHOOGT, en de tax d’Habitation gaat pas in tussen 2018 en 2020 (of misschien zelfs later we kennen frankrijk)
Bravo, met een beetje geluk betaal je slechts een beetje dubbel, met wat minder geluk betaal je twee jaar dubbel.
Het beruchte kwartje van kok wat ze natuurlijk terug betalen, maar ook dat kennen we.
Ik begrijp best wel dat je alles niet in een dag kunt veranderen, maar er zit verschil tussen iets veranderen of niets veranderen.
Tot nu toe zijn het allemaal beloftes, en beloftes dat de beloftes beloofd zullen gaan worden.
Verder is er nog niets nieuws onder de franse zon, oh ja, de hak tussen de deur bij de scheepswerf, maar dat was vrij eenvoudig.Dat Frankrijk een langzaam land is klopt, maar was dat ook niet een van de « slogans » van Macron dat hij de gang erin wilde zetten ?
En die vakbonden in occitanie, da’s geen verassing, la sud-ouest heeft altijd al bekend gestaan als socialist of nog linkser, maar dat mag ik natuurlijk niet zeggen.
Cees.
Zoals je kunt weten Cees, mag je van mij alles schrijven. Maar Occitanië is niet hetzelfde als Zuidwest-Frankrijk. Een groot deel van het centrale en oostelijke zuiden valt er ook onder. En daar zijn ze behoorlijk rechts. Hoewel ik toegeef dat in mijnwerkersgebieden, zoals waar ik woon, de bevolking logischerwijs traditioneel socialistisch en communistisch stemde. Maar ook dat is momenteel rap aan het veranderen. Mélenchon trekt nog veel stemmen maar Le Pen meer. Overigens bestaat er volgens mij geen enkele buitenlander (socialistisch, sociaal-liberaal of neo-kapitalistisch) die niet vindt dat al die stakingen Frankrijk economisch en financieel de das om doen. Waarom de Fransen zelf, op de neo-kapitalisten na, almaar niet tot dat besef kunnen komen blijft me een raadsel.
’t Wordt voor mij een beetje verwarrend wanneer de ene deskundige (Jako) beweert dat Duitsland niet het financiële hart van Europa is en de andere deskundige (Cees) beweert van wel. Ik had zelf de indruk dat Frankfurt zelfs hét financiële centrum van dat hart was.
De hak tussen de deur (scheepswerf) was helemáál niet eenvoudig voor Macron. Alle kranten schreven over nationalisatie en zelfs na mijn eerdere uitleg dat het een bijzonder slimme onderhandelingstruc was van Macron, noemt Jako het nog steeds nationalisatie.
Cees, je hebt het over korte-termijndenken, maar doe je dat zelf ook niet door binnen 3 maanden, waarin ook nog eens het zomerreces valt, van Macron al spijkers met koppen te verwachten? Je bent dan wel timmerman, maar toch…
Het gegoochel van Macron met de CSG en de Taxe d’habitation is ook mij een doorn in het oog, al vanaf het begin. Zoals je je misschien herinnert vind ik dat je beter de CSG kunt afschaffen, althans opnemen in de inkomstenbelasting, dan de taxe d’habitation opheffen voor de minder gegoeden (ten koste van de rijken). Dan krijg je zowel arm als rijk tegen je. Niet zo slim, omdat ook de EU nog een appeltje heeft te schillen met Frankrijk over de CSG. De Europese Commissie is er al een inbreukprocedure tegen Frankrijk over begonnen. Ook dat is een erfenis van Hollande voor de huidige regering of liever gezegd een “cadeau empoisonné”, omdat de regering Valls slim dacht te zijn door er zich met een jantje van leiden van af te maken.
Ik ben het eens met Jako dat Hollande z’n mond moet houden en geen adviezen moet uitdelen aan Macron. Laat ie lekker genieten met z’n Julie in plaats van z’n eigen straatje schoon te vegen. Daar zit geen mens op te wachten, zelfs ik niet…
Sorry, vergiste me met Aquitaine, inderdaad niet dezelfde.
Jako schrijft dat Londen momenteel het financiele hart is, niet straks.
Straks wordt dat Berlijn, let maar op.Ik ben dan misschien een timmerman, maar mijn vriendschappen lopen van eenvoudige medetimmermannen tot aan hoge piefen in het bedrijfsleven en de politiek.
Ik wil en mag geen namen noemen, maar wat ik schrijf is niet wat ik vind maar van wat ik hoor tijdens onze discussies met hen.
Grappig detail: de hoge pief van dat chemische concern is mijn zwager, en tijdens onze bruiloft kwam hij oog in oog te staan met zijn aartsvijand van Sony die een van zijn projecten weggekrabbeld had uit de franse projectenpot, dat is namelijk mijn allerbeste vriend 🙂
Een van de jongens waar ik mee gesurfd heb en nu de Jan Haring mee zeil is werkzaam bij een groot concern in Berlijn, en ook binnen de PS waar hij nauwlettend in de gaten wordt gehouden.
De knul is nog te jong, ze zouden hem nu neermaaien, maar hij beweert zelf over 8 jaar kans te maken.
Hij is pro-Macron, maar zegt wel vraagtekens te hebben.
Hij is overigens een verbeten socialist (zegt hij zelf) maar absoluut geen fan van Hollande.Ik heb het overigens over korte-termijn-denken, niet over korte-termijn-handelen, dat is niet hetzelfde.
Over de scheepswerf, in april doen de Italianen een bod, en in mei zet Macron zijn voet tussen de deur en in juli heeft de staat “tijdelijk” de werf genationaliseerd.
3 maandjes, en ze zijn al hoeveel jaar bezig met de Loi de travail?Over die stakingsdag waar Jako het over heeft wist ik niet.
Je valt toch van je stoel van verbazing zeg, ze zetten een datum vast om te staken, en tegen die tijd dat het bijna zover is vinden ze best wel iets waarom ze gaan staken.Cees.
Nu lees ik, zie L’Express, dat de CSG-verhoging ingaat per 1 januari 2018 en dat dat gecompenseerd gaat worden met de afschaffing van ziekte- en werkloosheidspremies voor “actieven”! Op oudjes werd (elders, vergeten waar) een beroep gedaan om zich enige opofferingen te willen getroosten voor de jongere generatie. Ik snap niet waarom “actieven” niet hun eigen ZW- en WW-premies zouden kunnen betalen.
Volgens mij zou de verhoging van de CSG gecompenseerd worden door de afschaffing van de taxe d’habitation (voor 80% van de bevolking), maar die staat nu pas voor 2022 op het programma. En zelfs die 80% staat al niet meer vast. Nu eerst maar afwachten of ik 2022 nog meemaak…
Dat bedoel ik Bosbess, alleen weet ik niet van 2022, wel van zoals ik eerder schreef 2018 tot 2020.
In het ergste geval betaal je dus VIER jaar dubbel.
Gecompenseerd, gecompenseerd.
Als politici dit woord zeggen moet je heel erg, en ik benadruk, héééééél erg uit gaan kijken.
De oudjes moeten in gaan leveren voor de jongere, terwijl onze charmante president eerst zei dat er voor de oudjes een soort speciale regeling komt.
Ik ben bang dat we weer met eenzelfde nare franse gewoonte opgescheept zitten: geld tekort? gewoon belasting verhogen.
Ik roep al tientallen jaren, zet je geld niet op een bank en vreet het ook niet allemaal op.
Inzetten in stenen, dat is de zekerste investering en als Macron aan mijn centjes denkt te komen moet tie vroeg opstaan.Cees.
Cees, weet je niet van 2022? Lees dit artikel dan maar even. De kop zegt al genoeg.
Mijn geld staat wél op de bank, genoeg voor onverwachte tegenslagen. Livret d’Epargne Populaire (LEP), rente momenteel 1,25%, maximale inleg momenteel € 7700. Tot m’n 84e betaal ik m’n hypotheek af. Nog meer beleggen in stenen zit er niet in. Zou ik ook niet willen. Veel te veel kopzorg. We schelen een generatie.
Ik vermoed trouwens dat Macron wel degelijk aan jouw centjes en je stenen zal komen. Je behoort namelijk wellicht tot die 20% (of meer) voor wie geen vrijstelling van taxe d’habitation zal gelden, maar die daarentegen méér TdH moet gaan betalen.
Ik lees net dat meer dan 1 op de drie fransen volgens de peilingen teleurgesteld is in Macron.
Zoals ik al eerder schreef, de snelle jongen met de vlotte babbel die wel even Frankrijk zou hervormen laat lang op zich wachten, te lang vinden de fransozen dus.
Het enige wat je ziet en leest zijn meetings everywhere, maar op de al eerder beschreven hak tussen de deur bij de scheepswerf heeft hij nog nul komma nul gedaan.
Het volk begint te morren, de zakenwereld wordt ongeduldig, Macron moet snel schakelen anders gaat het mis.
Als in september de vakbonden de straat op gaan, de Loi de travail weer met de nodige vernielingen in beeld komt, dan kan Macron nog wel eens van de koude kermis thuis komen.
Hij vergeet schijnbaar dat hij nu niet zoals Hollande een beetje links en een beetje rechts tegen zich heeft, hij heeft nu het volledige linkse blok tegen zich met Mélenchon als actievoerder, en een groot deel rechts met Le Pen en Fillon als vaandeldragers.
Ik zelf vindt het nog te vroeg, hij heeft meer tijd nodig, maar snel schakelen is wel gewenst.
Hij heeft het volk wat belooft, hij de rappe Emanuel zal wel even …..Cees.
Jaja, de Fransen verwachten dat Macron een toverfee is die ff met haar toverstokje zwaait en dan is Frankrijk een paradijs. Ik heb het al eerder gezegd: regeren kost tijd. Jazeker wordt er vergaderd en eindeloos overlegd. Dat is nodig om tot overeenstemming te komen bij ingewikkelde kwesties. Alleen de extremen zaaien onrust. Dat vinden ze hun taak.
Momenteel zit Macron weer in het buitenland om te proberen Oost-Europa (voorzover lid van de EU) zover te krijgen dat het instemt met het afdragen van sociale premies in het land waar wordt gewerkt door gedetacheerde werknemers. De westelijke EU-landen willen dat al veel langer, want gedetacheerde werknemers komen vrijwel altijd uit het oosten en werken in het westen. Maar voor hen gelden de arbeidsvoorwaarden en -omstandigheden van hun homeland en de premies over hun verdiensten betalen ze daar ook. De huidige EU-regeling heeft tot gevolg dat zij minder betaald krijgen dan hun westelijke collega’s (wat oneerlijke concurrentie op de arbeidsmarkt oplevert), dat ze slechter zijn beschermd en vaak slecht gehuisvest. De maximale duur van gedetacheerd werk is momenteel 2 jaar, Frankrijk wil dat terugbrengen naar 1 jaar.
Dat zijn best wel belangrijke zaken voor (onder meer) Frankrijk, maar ze kosten tijd en geduld en veel onderhandelingskunst. Dat laatste heeft Macron van nature in huis. Dat blijkt uit het interview met Gilbert Cette dat ik vanmorgen las in de Midi Libre. Gilbert Cette is een franse econoom, met als specialiteit arbeidskwesties, en mede-auteur van het rapport “Réformer le droit du travail”. Hij zegt onder meer:
“Je remarque simplement que plusieurs partenaires sociaux se déclarent satisfaits du dialogue qui a été mené jusqu’à présent. Seules deux centrales se disent mécontentes : la CGT et la CFE-CGC. La méthode employée a donc plutôt bien fonctionné si on écoute ce que rapportent les acteurs des réunions. Ils considèrent avoir été entendus puisque des évolutions ont eu lieu sur plusieurs points.”
Op de vraag van de journalist of de nieuwe wet de macht van de vakbonden inperkt, antwoordt hij:
“Au contraire! Cette démarche renforce le rôle des syndicats, car désormais il sera possible de créer des normes par l’accord collectif plutôt que par la loi. C’est inédit.” Voortdurende onderhandelingen zijn nodig om tot een resultaat te komen. Dat geldt ook voor de maximering van de schadevergoeding bij al dan niet onterecht ontslag. In diverse landen bestaat die al, o.a. in Nederland.Een van de doelstellingen van de wet is het verminderen van de werkloosheid. Maar ook dat zal volgens Gilbert Cette niet van de ene dag op de andere gaan:
“Cela décrispera les comportements des PME pour les embauches. Mais attention! cette réforme doit s’inscrire dans un agenda plus large de réformes (fiscale, de l’État, formation professionnelle…) à mener sur le quinquennat.”De effecten van de nieuwe Loi de Travail zullen dus, net als bij Hollande, onder de regering van Macron pas zichtbaar worden aan het einde van zijn eerste quinquennat.
Geduld is zulk een schone zaak en schenkt het mensdom veel vermaak. Helaas is geduld niet een van de eigenschappen die de Fransen kenmerkt. Behalve wanneer ze uren aan tafel zitten en/of naar ellenlange, altijd weer dezelfde nietszeggende toespraken luisteren.
PS Wat ik vanmorgen ook las: Hollande komt weer terug in de politiek. Zijn waarschuwing aan Macron blijkt achteraf dus een soort vooraankondiging geweest te zijn.
Maar anders dan Cees beweert zal Fillon geen vaandeldrager meer zijn. Hij heeft zich teruggetrokken uit de politiek en heeft een lucratieve baan in de financiële wereld gevonden. Zie Le Monde.Momenteel zit Macron weer in het buitenland om te proberen Oost-Europa ……….De maximale duur van gedetacheerd werk is momenteel 2 jaar, Frankrijk wil dat terugbrengen naar 1 jaar.
Macron hoopt erop dat ze dan wegblijven, en dat al die werkelozen dan opeens de appels gaan plukken, de meloenen van het veld rapen, de stenen sjouwen en de muren metselen.
Ik ben maanden bezig geweest met het zoeken naar een rietdekker, d’r is verdom…. geen fransoos die ook maar met z’n luie reet actie onderneemt of ze vragen zoveel dat als je toehapt ze een jaar verdienste hebben voor een maandje werken.
Nu komt er een mede-europeaan en die doet het voor een gewone prijs met alle fatsoen erbij.
Natuurlijk vind ik dat ze best dezelfde normen mogen hebben, maar vergete even niet dat een huis huren een kwestie van tientjes is en dat een karretje supermarkt wel even iets goedkoper is dan in Frankrijk.Cees.
Waar het Macron uiteraard om te doen is, is niet die individuele buitenlandse werknemer die minder betaald krijgt dan een Fransman. Hij vindt dat daardoor de concurrentie op de arbeidsmarkt voor Fransen te groot wordt. Werkgevers betalen liever (minder) aan buitenlandse koppelbazen, sorry detacheerders, voor werknemers die geen eisen stellen en braaf doen wat hun wordt opgedragen en die niet onder het franse arbeidsregime vallen. En als hun maximum tijd voorbij is, trekken de koppelbazen vrolijk een nieuw blik arbeiders open.
Samen met een ander plan van Macron (twee keer weigeren van een baan kost je je uitkering) zullen Fransen wel móéten appels plukken, meloenen rapen en stenen sjouwen. Voorzover ze dat al niet wilden. Want je doet net of werklozen simpelweg te lui zijn om te werken. Dat is zeker met enkelen het geval, zoals in ieder land, maar vaak gaan er persoonlijke en sociale drama’s schuil achter werkloosheid.
Macron is overigens met wijzigingsvoorstel en al de deur gewezen door de premier van Polen. Deze dame noemt hem arrogant. Ze zag haar sociale premies en belastingen al in rook opgaan. Ik vermoed dat ook andere oostelijke EU-landen niet staan te springen om de EU-richtlijn inzake detachering te wijzigen. Daar zal het een en ander tegenover moeten staan, anders gaan ze nooit accoord. Dat is een van de gevolgen van de oerstommiteit om die landen veel te vroeg binnen de EU te halen en daar kan Macron met zijn charme-offensief in zijn eentje niets aan veranderen.
Hopelijk is je dak mooi geworden, Cees. Je geeft wel af op die luie en dure Fransen, maar je maakt mij niet wijs dat je niet gewoon net als iedereen alleen maar naar je eigen portemonnee hebt gekeken. Liever een stel dag en nacht werkende Polen, die tevreden zijn met een laag loon en een kratje pils, dan dure Fransen die tussen de middag minimaal een uur vrij moeten hebben en die om klokslag vier uur het werk (moeten) neerleggen (om misschien de volgende dag niet meer terug te komen vanwege de zoveelste staking).
En dat is precies wat Macron bedoelt: zo redeneren álle franse werkgevers, waardoor er minder werk overblijft voor de Fransen zelf. En minder sociale premies voor de staatskas, waarvoor de premieplichtigen (met name deze zelfde werkgevers! en de gepensioneerden) van dit land dan weer moeten bloeden. Merkwaardigerwijs niet de franse werknemers, want voor hen worden ZW- en WW-premies afgeschaft. Wie het snapt mag het zeggen.
Anders dan ik dacht blijkt Macron alleen in Polen weerstand te hebben ontmoet. Andere oostelijke EU-landen zijn bereid om in te stemmen met de door Macron (en andere westerse regeringsleiders) gewenste wijziging van de EU-richtlijn inzake gedetacheerde werknemers. In september zal de premier van Bulgarije in een gesprek met de poolse eerste minister een poging wagen om haar er alsnog van te overtuigen dat de wijziging van de richtlijn ook in het belang van Polen is.
Verder zal Macron, met het oog op zijn dalende populariteitscijfers de franse bevolking vaker toespreken (en hopelijk goede uitleg geven met betrekking tot zijn plannen). Hij verkiest hiervoor het medium radio. Waarom hij niet op televisie wil verschijnen is me een raadsel. Volgens mij zou hij dan veel meer mensen bereiken, maar wie ben ik.
Toch vreemd dat er ook landen in de EU zijn waar de vermeende massa immigratie uit oost-Europa helemaal geen invloed heeft op de werkloosheid. De Britten hebben vanwege dezelfde vermeende concurrentie uit oost-Europa zelfs voor de Brexit gestemd en toch is de werkloosheid daar nog nooit zo laag geweest als nu het geval is. In Nederland en Duitsland ontstaat inmiddels ook schaarste op de arbeidsmarkt, met een werkloosheid rond de 4% begint de economie te kraken en te piepen omdat bedrijven die de productie opschalen niet meer uit een pool werkwilligen kunnen putten.
Maar in Frankrijk, waar de werkloosheid zelf tijdens hoogconjunctuur nog rond de 8% ligt, ligt de oorzaak voor de hoge werkloosheid natuurlijk bij ‘buitenlanders’.
Wat een flauwekul. Macron moet Frankrijk hervormen en niet proberen om de schuld naar de rest van de EU te schuiven. Dat hebben de Britten ook al geprobeerd, en vooralsnog bevalt ze dat bijzonder slecht.
Wat Jako bedoelde is waarschijnlijk wat ik ook bedoelde Bosbess : dat Macron probeert de polen buiten frankrijk te houden zodat er meer werk is voor de fransozen.
Dat in andere landen waar de polen wél mogen komen de werkeloosheid noch naar beneden, noch omhoog ging.
Wat we bedoelen althans ik, is dat de hele gedachtegang van Macron dat als hij d epolen buiten de deur houd er opeens genboeg werk is voor alle fransen (heeft hij waarschijnlijk wel een punt) en dat dan heel veel chômeurs aan het werk gaan, en daar pist hij volledig naast de pot.
A – Er zijn bedrijven die mensen zoeken en ze domweg niet vinden.
B – Er zitten te zware lasten en zorgen rondom het aannemen van personeel.Als die nu eerst eens de arbeidswet doorvoert, dan definitief een einde maakt aan de werkontduiking (#) en er voor zorgt dat de instellingen samen werken om zo een betere contrôle te krijgen op het geheel.
Frankrijk is een land waar privé een heiligdom is, zit daar niet aan.
Als ik vertel dat in Nederland als je buurman profiteert van de ww en zelfs nog zwart werkt ook, je er hem op aan kan spreken, dan zitten ze al boven in de gordijnen, je hebt namelijk niets met het doen en laten van jouw buurman te maken.
Ik vind dat mooi, zolang iedereen de spelregeltjes maar naleeft, en da’s helaas niet het geval.Er zijn genoeg gevallen van mensen die amper in de bijstand zitten, dus er is schijnbaar toch wel werk.
Ja er mankeert iets aan de industrie, en ja er moet meer werk komen, maar dat handjevol polen wat hier werkt is een schijnvertoning.
Er zijn bedrijven die het werk amper aankunnen, en ze kunnen gewoon geen personeel aannemen omdat ze er niet meer vanaf kunnen.
In de bouw is het gewoon dat je in het voorjaar en zomer topdrukte hebt, dus dan zou je logischerweis een paar jongens extra moeten hebben.
Dat doen de aannemers niet omdat ze die paar jongens extra niet meer kunnen ontslaan.
Daar moet Macron aan werken.
In de grote steden is het op dit moment zo dat als je iets laat bouwen het gebeurd door de Portugezen.
Ze trekken gewoon nog een blik open als ze personeel tekort komen.
Waarom kan het dus wel, en het zijn geen “gedetacheerde” arbeiders.
Ziet Macron dat dan helemaal niet?# Vooraleerst, dit is geen bepalend voorval van héél Frankrijk maar toch…..
Als de pole emploi persoon X opbelt met de mededeling dat hij een vacature heeft.
X, helemaal geen zin om te werken, gaat naar het betreffende bedrijf toe en hangt als een zoutzak in de stoel, peutert uit z’n neus, laat een boer, en na een paar dagen krijgt pole emploi een berichtje dat ze in deze medewerker geen ambities zien voor hun bedrijf.
Weigert persoon X te werken?
Neen, hij vindt gewoon niets.
Wat gaat Macron daaraan doen?
Niets, want Franrkijk gaat plat als je een medewerker van pole emploi laat onderzoeken of meneer ook uit z’n neus peutert als hij thuis is en aan zijn bootje sleutelt.Ook bij pole emploi en diverse andere instanties klagen ze steen en been dat ze gewoon niets kunnen doen, ze staan met hun rug tegen de muur.
Het verschil tussen SMIC en chômage is nihil, daar moet aan gesleuteld worden.
Ik probeer nog een image te vinden over dat wegvallen van de lasten waardoor de SMIC er maar liefst 258 euro (jaar) op vooruit gaat.
Maar ik snap dat niet helemaal, want de chômage wordt bepaald door het laatste salaris, dus als dat laatste salaris er 258 euro op vooruit gaat, dan gaat de chômage er ook op vooruit, of zie ik iets verkeerd.
In principe geld, voor elke dag arbeid win je een dag chômage.
Dus heb je een jaar gewerkt, dan mag je een jaar in de chômage.
Twee jaar is maximaal, en drie jaar als je ouder dan 50 bent.
Stel, je werkt in april mei en juni, tot en met september, dan kun je de rest van het jaar uitzitten met niets doen.
C’est si simple malheureusement.
De opdracht dat je drie keer een baan af mag zeggen bestaat als sinds de laatste wijziging in april 2014, dus wat nou weg met je uitkering.We hebben een magnifique weekend achter de rug.
De wijnboeren van de Côte Roannaise, een restaurant, een slager, en tientallen vrijwilligers hebben voor de eerste keer een cinema plein air georganiseerd midden tussen de wijnstokken.
Voor een tientje koop je een glas, mag je naar binnen, en met een prachtig concert om de avond te beginnen hebben we veel mensen gesproken, om daarna naar een film te kijken in de zwoele nacht die over ons heen viel met zijn miljoenen sterren.
Een ding waren ze het allemaal wel over eens: als Macron zijn geloofwaardigheid wil behouden dan zal hij als de sodemieter aan het werk moeten, waarop een jonge dame op de rode loper lachend ze, en zo’n stuk heeft voor 26duizend euro make-up nodig?Cees.
@Bosbess: Het ‘oost-Europa probleem’ is wel een issue in de EU dat oplossing behoeft, en dus is er steun. Maar dat is micro-management van wat losse eindjes in EU wetgeving die onverwachte gevolgen blijkt te hebben. Dat staat totaal niet in verhouding met de enorme problemen in de Franse economie. Van Marcon een totaal nutteloze exercitie, slechts voor de bühne, die een verwaarloosbare invloed heeft op de Franse economie.
Macron heeft hervormingen beloofd, o.a. dat die neuspeuterende chômeur nog maar één keer een baan mag weigeren en daarna gekort wordt op z’n uitkering. Hoe meer geweigerde banen, hoe lager de uitkering. Die maatregel had al ingevoerd kunnen zijn per ordonnance. Simple comme bonjour, maar in plaats daarvan doet hij alsof de Franse werkloosheidsproblemen door oost-Europeanen worden veroorzaakt.
Totale onzin, het probleem van Frankrijk is Frankrijk, het Franse sociale stelsel en de belachelijk complexe en dure arbeidswetgeving die zwaar drukt op ondernemers. De Franse arbeidswet beslaat duizenden pagina’s, in Zwitserland slechts twee A4’tjes. Is de Zwitserse werknemer slechter af? -in tegendeel, die is (gemiddeld) veel rijker.
Natuurlijk ben ik het gedeeltelijk met jullie eens. Maar ik ben het ook eens met Macron wanneer hij zegt: “Frankrijk houdt niet van verandering.” En ik voeg er aan toe: “Fransen hebben geen geduld.” Alles moet binnen twee maanden en als dat niet lukt dalen direct de populariteitscijfers en dat schijnt het ergste te zijn wat presidenten en premiers kan overkomen. Alhoewel iedereen weet dat ze niet voor twee maanden maar voor vijf jaar zijn gekozen. Haastige spoed…
Nu moet ik wel toegeven dat Macron en Philippe bepaald ontactisch hebben geopereerd in die eerste twee maanden. Verlaging van de woontoeslag met € 5 per maand is geen goed signaal voor een nieuwe regering. Ook de verhoging van de CSG per 1 januari 2018, die alleen voor werknemers wordt gecompenseerd (maar in 2 fasen) door afschaffing van de premies ZW en WW. Hoe verzin je het. En de rest van de bevolking moet vier jaar wachten op de beloofde compensatie in de vorm van afschaffing van de taxe d’habitation ten koste van de meer gegoeden. Daarmee jaag je iedereen tegen je in het harnas en ook de gemeentes.
Wanneer je dan ook nog weigert met de pers te communiceren ben je pas echt stom bezig. Dat ziet Macron nu ook in, zij het te laat. De woordvoerder van het Elysée heeft inmiddels erkend dat de financiële maatregelen als start wat ongelukkig vielen. Dat ben ik van harte met hem eens. Zelfs Fransen willen best bepaalde veranderingen, maar niet alleen maar nieuwigheden die een aanslag op hun portemonnee plegen. Enfin, de hand in eigen boezem steken is al een goede herstart. Ik blijf optimist.
Ik vind het vervelend wanneer jullie het over neuspeuteraars hebben. Zelf ben ik misschien twee weken van mijn werkende leven werkloos geweest, omdat ik aanpakte wat ik kon krijgen, tot wc’s en keukens poetsen toe. Maar ik heb ook gezien hoe mensen en hun gezinnen zwaar kunnen lijden onder uitzichtloze werkloosheid. Jazeker, ook ik ken iemand van begin 40 die al jarenlang de godganse dag niets uitvreet en van een bijstandsuitkering leeft. Gelukkig maar, denk ik dan, een werkzoekende minder. Ik ken ook werklozen die zich zwart de pleuris werken en zelfs een al jarenlang lichamelijk “zieke” technisch medewerker die bezig is zijn eigen huis te bouwen. Maar zij zijn uitzonderingen. Het gros van de mensen gaat gewoon naar zijn werk, zoals je kunt zien wanneer je ’s morgens vroeg op pad gaat. Ik ken daarnaast ook ondernemers die allerlei illegale trucs toepassen om onder belasting en sociale lasten uit te komen en iedereen weet hoe multinationals sjoemelen met dochterbedrijven in diverse landen.
Natuurlijk moet de arbeidswetgeving worden gewijzigd ten gunste van een soepele arbeidsmarkt, die zowel aan werkgevers als aan werknemers ten goede komt. Maar Mélenchon en Martinez van de CGT staan al te schreeuwen op hun barricades.
Inderdaad hebben werknemers het in Zwitserland heel goed. Ik heb er zelf in de horeca gewerkt voor verschillende werkgevers en ik was verbaasd over het hoge loon plus kost en inwoning (en fooien). Maar nergens ging het zwart! In Nederland heb ik dat wel anders meegemaakt. Ik solliciteerde als serveerster in een NL restaurant en werd aangenomen. “Hoe wil je je loon?” vroeg de bedrijfsleidster, “gedeeltelijk zwart of helemaal zwart? Ik zou maar gedeeltelijk doen, want dan kunnen ze het niet controleren.” Ik zei verbaasd dat ik het gewoon helemaal wit wilde. Zij: “Dat moet ik even aan de baas vragen.” Na een tijdje kwam ze terug: “Het is goed, hoor!” Van de 25 man personeel bleek ik de enige die 100% wit werkte… Ik kende ook een zeer geroutineerde serveerster die weigerde om zwart te werken voor een andere baas. Haar werd om die reden de baan geweigerd. Graag of niet. In Frankrijk zal het niet veel anders toegaan. Dat is het verschil met Zwitserland.
Vandaag in L’Express een interview met Christian Lequesne, professor politieke wetenschappen aan de SciencesPo in Parijs.
Hij legt onder meer uit waarom de missie in Oost-Europa inzake gedetacheerde werknemers belangrijk was. Economisch was deze reis, zegt hij, voor Frankrijk van gering belang. Het was vooral een politieke missie: een groot deel van de franse bevolking staat afwijzend tegenover Europa. Ze vinden dat Europa hen niet beschermt en weinig voor hen doet. Vooral laagbetaalde arbeiders denken zo, zoals vrachtwagenchauffeurs en bouwvakkers. Daarom stemmen ze op Le Pen en op Mélenchon. De missie was vooral bedoeld om hun te tonen dat Europa wel degelijk belangrijk is voor Frankrijk en om de bevolking meer vertrouwen te geven in de EU.
Een missie van lekmevessie dus.
Wat is het nut om mensen die over vijf jaar dan wel of niet op Mélenchon of Le Pen te gaan stemmen te overtuigen dat Europa wel belangrijk is.
Wat belangrijk is, is Frankrijk, daar moet meneer de president aan werken.
Weer een minpunt.Cees.
Je begint al aardig te verfransen, Cees, althans wat gekanker betreft. Heb je de tijd en moeite genomen om het interview te lezen? Dan had je gezien dat de franse grondwet buitenlandse betrekkingen bij de president legt. In nauwe samenwerking met de minister van buitenlandse zaken. De verstandhouding tussen Macron en Le Drian is uitstekend en ze zitten op één lijn. Volgens Lequesne is dat van belang voor Frankrijk.
En weet je niet dat er in september senaatsverkiezingen zijn? Dat zijn weliswaar geen directe verkiezingen, maar de 150.000 vertegenwoordigers van de plaatselijke bevolking staan wel dicht bij de burgers. Voor Macron, de REM en voor het slagen van het voorgenomen beleid voor de komende vijf jaar zijn deze verkiezingen dus heel belangrijk.
Het resultaat van de missie is dat de laagbetaalde werklozen hiermee bevestigd krijgen dat de schuld voor hun werkloosheid bij buitenlanders ligt. Precies de foute boodschap.
De oorzaak van de Franse werkloosheid ligt in Frankrijk, maar geen Franse burger die dat wil weten en er is geen politicus bereid om dat verhaal te vertellen, noch aan te pakken.
Ik zit hier te internetten met m’n mobieltje, krijg vrijdag de huisaansluiting als het goed is.
Vandaar dat ik niet alles kan downloaden.
Heb het intervieuw dus niet geopend (kunnen openen)Ik woon al heel lang in frankrijk inderdaad, maar ben absoluut geen fransoos 🙂
Ik blijf optimistisch, maar ook realistisch.
Macron kent frankrijk beter dan ik, dus hij zou dat beter moeten weten en niet van mij moeten horen 🙂
De fransen, met name de jongere generaties en de vooruitdenkenden, hebben schoongenoeg van de gevestigde orde, ze willen nieuw, ze willen, nou ja, en toen kwam de knappe vlotte emanuel als een toverfee tevoorschijn.
Hij beloofde, hij had meetings, enorme mensendrommen overstroomden voetbalstadions, hun held was geboren, MACRON!
Hij flitste, hij gebruikt facebook en twitter om zijn boodschap zo snel als mogelijk de wereld in te helpen, hij was DE nieuwe held van frankrijk.
En nu is hij net zo sloom en zo langzaam als al die andere ouwe kuddedieren die al eeuwen de Elysée betrekken.
Wat hij doet is niet verkeerd, en zoals jij het zegt snap ik dat wel, maar het is niet wat de fransman snapt.
Ik ga niet eerst m’n tuin aanleggen voor ik de gevel moet stuuken, c’est si simple.
Precies wat Jako nu ook zegt, diegene die altijd al klagen krijgen nu dus gelijk dat het de schuld is van de buitenlander, stem dus op Le Pen!
Hij had dat gewoon even moeten laten rusten, ga belangrijkere zaken regelen, datgene wat het volk wil zien.
Ram die loi de travail erdoorheen, pak de kansen van de vertrekkende brexitbedrijven, Hier in Roanne knokken ze voor het binnenhalen van een Amerikaan die duizend arbeidsplaatsen oplevert, duizend!!!!
Als ik Macron was pakte ik het eerste beste vliegtuig naar de US, greep die amerisoos bij z’n kladde en hopsa naar Troisgros.
Dan zegt het volk “kijk eens, duizend banen! Dat is pas een president”.
Dat is niet alleen duizend banen, dat zijn twintig auto’s, of misschien wel twee honderd.
Dat zijn duizend man met restaurantbonnen, dat zijn huizen, dat zijn winkels, duizend man levert de kas van menigeen flink wat op.Cees.
Ook ik ga eerst m’n gevel stuken en dan pas m’n tuin aanleggen. Maar allereerst zullen ze me de tijd moeten geven om de boel van binnen woonklaar te maken. En als er daardoor een hoop rotzooi in de tuin ligt, ga ik eerst de tuin opruimen voordat ik de gevel ga stuken. Want wat de buren van de buitenkant vinden zal me worst wezen. En eer alles helemaal klaar is, zijn we zo een jaar verder.
Met andere woorden: goed regeren kost tijd en doe je niet voor de populariteitscijfers. Ik kijk naar jou. Net als ik was je weg van Macron. Na twee maanden (!) verwacht je dat hij dat hele logge lichaam van de franse staat ff heeft omgegooid oftewel dat hij in zijn eentje de hele hut van binnen en van buiten heeft gerestaureerd en dat de tuin er ook fantastisch bijligt. En dan moet hij van jou ook nog allerlei bedrijven gaan binnenhalen. Daar is zijn minister van EZ voor. De kritiek was al niet van de lucht toen hij zich tactisch (buitengewoon slim) bemoeide met de onderhandelingen rond STX. Wat de man ook doet of laat: er worden tonnen stront over hem uitgestrooid. Hij is te langzaam, te rechts of te links of stom bezig. Net als toen Hollande nog maar enkele maanden aan het bewind was: wat hij ook doet of laat, hij doet het nooit goed, alleen maar kritiek van mensen die geen greintje verstand van zaken hebben en zich ook niet in een kwestie willen verdiepen. Iedere gelegenheid aangrijpen om het doen en laten van de nieuwe president verkeerd uit te leggen en luidkeels te roepen dat wat hij doet niet deugt. Geen gelegenheid geven om even aan de nieuwe baan en situatie te wennen, om zich diepgaand in de vele uiteenlopende vraagstukken te verdiepen. Nee, van de ene dag op de andere moet er een wonder geschieden. Zo niet, dan laten ze je vallen als een baksteen. Ze zouden ook kunnen denken: we hebben deze president voor vijf jaren ons vertrouwen gegeven, dus we wachten rustig af wat hij ervan bakt.
Ik heb het al eerder gezegd: een president is geen toverfee en hij heeft ook geen toverstokje. Een president is een mens als jij en ik. Kan jij in een nieuwe baan binnen drie maanden een hele bedrijfscultuur veranderen, zelfs wanneer je daar als president-directeur binnenkomt? Onmogelijk. Laat staan dat archaïsche land Frankrijk. Wat Macron (ik ook) heeft onderschat is dat hij met zijn niet-links en niet-rechts weliswaar de kiezers enthousiast maakte, maar dat nu hij eenmaal in het zadel zit zowel links als rechts alles doen om zijn positie te ondergraven. Daarbij komt de stommiteit om de pers tegen zich in het harnas te jagen. Terwijl hij met zijn innemende en daadkrachtige uitstraling juist heel veel baat kan hebben van vriendjes bij de pers.
Enfin, iets goeds is uiteindelijk toch voortgekomen uit al dat geschreeuw vanaf de zijlijn: Macron zal in het vervolg communicatiever opereren en meer samenwerken met de pers. Hoera.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
