Christian,

 

Mooi klassiek exemplaar! Sommigen gaat dat niet ver genoeg, en gaan voor een "relooking" zoals dat in hedendaags Frans heet: met een hele partij leds er in, en ook nog eens een afstandbediening. Of is het een subtiele vorm van vandalisme?

 

Rob

Dus Rob en Christian,

Om waar even terug te komen op mijn stelling dat een aardpen of meerdere volstrekt onvoldoende kunnen blijken bij grote droogte.

Die norm van liefst beneden 100 Ohm, is een moment opname.

En heus de electrsiche installatie voor mijn eigendom in dept. 23 voldoet nog steeds aan die norm en inclusief die enige aardpen die dan buiten overgaat in 25 mm2. Eigenlijk volkomen van de gekke dat die hoofd-aardverbinding van maar 2,5 mm2 overgaat naar een aardpen ca. 8 à 9 mm diam. ,waarvan ik maar moet aannemen dat die op voldoende diepte is geslagen.

 

Erik.

 

Erik, en anderen,

 

 

  Bij de piquets de terre dient de diameter van een massieve barre minimaal 15mm te zijn, en van een holle tube 25 mm. Verder zijn er producten die claimen iets te kunnen betekenen bij het verbeteren van de aardverspreidingsweerstand. Of dat ook op de langere termijn effectief blijft zou ik niet weten, ben daar nog geen TNO-achtig onderzoek over tegengekomen. Bij een zendamateur kreeg ik een keer een hele serie parallel geschakelde diep ingegraven RVS-wasmachinekuipen te zien. Beter voor zijn zendbereik, en als centraal aardpunt waar ook zijn leidingen van zijn paratonnerre (bliksemafleider) op waren aangesloten. De standaard aanpak blijft nog steeds het slaan van diverse extra piquets de terre op voldoende diepte. Eventueel nog vooraf gegaan door het zoeken naar de beste plek, zie de eerdere link naar de informatie van Chauvin Arnoux.

 

  Hoewel een zo laag mogelijke aardingsweerstand nog steeds belangrijk is heeft de introductie van de aardlekschakelaar het wat minder kritisch gemaakt. Neem een jaren vijftig woning, één lamp midden boven de tafel, pa en ma enigszins teneergeslagen een brief van de PTT aan het lezen, de aanvraag voor een telefoonaansluiting kan gezien de algemene schaarste aan materialen de komende twee jaar nog niet gehonoreerd worden, op de schoorsteenmantel een vooral op regenachtige zondagmiddagen tergend langzaam tikkende klok, opwindsleuteltje er vlak naast, een Philips/Grundig/Blaupunkt/Erres buizenradio met groen afstemoog,  in de hoek een staande schemerlamp met snoerschakelaar, en nog geen aardlekschakelaar te bekennen. En dit alles voorzien van een aardingsweerstand van 100 Ohm. Door een defect in de bedrading  ontstaat er ergens een foutstroom naar de aardedraad, toen nog grijs van kleur. Bij 230 Volt zou dat een respectabele 2,3 ampère zijn geweest. En bij de toenmalige 127 of 220 Volt iets minder. De groepszekering van 10 of 16 ampère ziet daar geen enkele aanleiding in om de geest te geven. Metalen voorwerpen die met de aardleiding verbonden zijn staan dan onder een gevaarlijk hoge spanning. Vaders trots, een heuse elektrische boormachine, een jaar voor gespaard, een stevige metalen behuizing en voorzien van een veilige randaarde stekker is plotseling niet zo veilig meer. En verlengsnoeren met een halve kortsluiting van de phase naar de terre zijn dan maar al te vaak brandgevaarlijk. Op de plek van de overgangsweerstand wordt het geleidelijk aan steeds warmer, en dat snoer gaat zich als straalkacheltje gedragen, en dat loopt fout af. En naarmate je aardingsweerstand lager is, zal het vermogen dat in zo'n defect verlengsnoer gedissipeerd wordt alleen maar toenemen. Dan kun je nog maar beter een echte kortsluiting hebben, dan slaat de stop tenminste door. Dit soort sluipende overbelastingen van bedrading door een foutstroom is veel gevaarlijker.

 

De introductie van de disjoncteur de branchement met ingebouwde aardlekbeveiliging en het verplicht stellen van een deugdelijke aarding hebben het risico van dit zogenaamde indirecte aanrakingsgevaar weten te beperken. Verlengsnoeren met een defect tussen phase en neutre blijven echter brandgevaarlijk. Ook tegenwoordig maakt een disjoncteur of fusible geen onderscheid tussen stromen met goede, dan wel kwade bedoelingen. Zolang het maar beneden de maximumgrens blijft waarmee de créateur des disjoncteurs dit schepsel op de wereld heeft gezet. Het directe aanrakingsgevaar voor mens en dier wordt als het goed is voorkomen door aardlekschakelaars die alle elektragroepen in huis beveiligen bij foutstromen naar aarde van meer dan 30 milli-ampère. En dat werkt ook allemaal nog goed bij een aardverspreidingsweerstand die aanzienlijk hoger is dan de ideale 1 en 2 Ohm scores. Misschien nog een idee voor een feestje ergens, om nu eens niet verzeild te raken in gesprekken over hoe hoog bloeddruk, cholesterolwaardes, energie- en brandstofverbruik en ga zo maar door zijn: Zeg, hoe hoog is je aardverspreidingsweerstand eigenlijk? Gaat het daar wel goed mee bij deze temperaturen en aanhoudende droogte? En wat zegt de electricien ervan?

 

 

Rob van der Meulen

Rob,

 

Mijn groepenkast (in de GTL) is inmiddels helemaal gereed (inclusief die grote hoeveelheid buizen !). Het enige wat nog moet gebeuren is de bedrading tussen de Borniers en de  Interrupteur differentiels en tussen de Interrupteur differentiels en de disjonteurs (deze zijn onderling gekoppeld door Peignes de Raccordemnts).

Mijn vraag is nu wat de dikte van deze bedrading moet zijn?

 

John 

John,

 

  Laten we beginnen bij de minimale dikte van de conducteurs d'alimentation, tussen disjoncteur de branchement (DB) en je borniers de phase et neutre in je groepenkast. Wanneer de DB afgeregeld is op 30 of 45 ampère: 10mm2. Voor 60 ampère wordt dat 16 mm2, en voor 90 ampère 25 mm2. Voor andere dan GTL situaties, met soms een grote afstand tussen DB en groepenkast gelden andere draaddoorsnedes. Gaan we naar de verbinding tussen de borniers de phase et de neutre en de ID's: voor een ID die maximaal 40 ampère kan hebben worden het stukjes draad van 10 mm2, en voor de 63 ampère types 16 mm2. Dit alles voor monophasé et cuivre. En wanneer de ID's nu al verbonden zijn met de daar op aangesloten disjoncteurs met peignes de raccordement dan zit dat wel goed: die van Legrand die ik meestal gebruik worden als 16 mm2 aangeduid. In combinatie met ID's van Hager waar de alimentation aan de onderkant zit verbindt je ID en alle disjoncteurs dan in één keer keurig aan de bovenkant met twee van die dikke koperen stroken. Maar ik realiseer me dat je waarschijnlijk ID's hebt waar de alimentation aan de bovenkant zit, en je dan vervolgens weer van de onderste twee aansluitpunten met een twee korte stukjes draad omhoog moet naar de bovenkant van de eerste disjoncteur in het rijtje. In dat geval ook 10 of 16 mm2, al naar gelang de maximum stroomsterkte van de ID. Zelfde verhaal voor de derde variant die we bij de constructie van ID's tegenkomen: zowel alimentation als départ aan de bovenkant. Aansluiting op de eerste disjoncteur bij voorkeur met een borne de raccordement.

 

 

Rob

Als ik dit draadje doorlees krijg ik de indruk dat menigeen denkt dat de werking van een aardlekschakelaar een relatie heeft met een correcte aardpin.

Niets is minder waar, een aardlekschakelaar werkt juist ook als de aarde geheel afwezig is.

 

De Franse benaming 'verschilschakelaar' is dan ook beter, een aardlekschakelaar meet het verschil in stroomsterkte tussen de fase en de nul in een groep. Als een apparaat (of groep) stroom gebruikt dan moet de aangevoerde stroom (fase) natuurlijk gelijk zijn aan de afgevoerde stroom (nul). Dat er in feite sprake is van wisselstroom maakt niet uit.

 

Als er wel een verschil is dan betekent dit dat er stroom weglekt.

Dat lek kan uitsluitend naar aarde zijn, want dat is de 'grote retourlijn' naar de elektriciteitscentrale, vandaar de Nederlandse benaming.

 

Het lek wordt meestal veroorzaakt omdat een onverlaat ergens met z'n vingers aan de stroomdraad hangt of een apparaat defect is. In geval van een defect apparaat helpt het wanneer dit apparaat geaard is, want dan treedt de beveiliging al in voordat het apparaat door een persoon wordt aangeraakt. Maar Een moderne 30mA schakelaar beveiligt zo snel dat het 'slachtoffer' zelf niets merkt. (meestal al bij enkele mA, de 30 mA is maximaal toegestaan)

Een aardpin van <100 ohm vloeit voort uit oude eisen van vóórdat aardlekschakelaars bestonden. Toen moest de smeltzekering voor de veiligheid zorgen indien een apparaat met randaarde defect ging. Dat lukt alleen als de stroom hoog genoeg oploopt, dus een (zeer) lage aardweerstand.

 

In (oude) installaties zonder aardlekschakelaars in de groepen wordt dit nu verzorgd door de 500mA aardlekschakelaar van de EDF waardoor er geen kortsluitstroom meer nodig is, maar 'slechts' 500mA.

 

Voor een goede beveiliging van personen is echter een 30mA aardlekschakelaar noodzakelijk. (30 mA is het bewezen maximum dat ieder mens zonder letsel doorstaat )

@ Jako,

 

 

Voor de elektraspecialisten onder ons nog een kleine opmerking. Ik hoop niet dat de interrupteur différentiel - inderdaad een veel betere benaming dan aardlekschakelaar - al bij een paar milliampère uitschakelt. Bij het testen kijk je naar de aanspreektijd: die moet beneden de 300 milliseconden liggen, en naar de aanspreekstroom: die moet tussen 50% en 100% van I-nominaal liggen. Voor de standaard 30 mA aardlekschakelaar dus tussen de 15 en 30 mA. Bij 1/3 van de nominale foutstroom mag een aardlekschakelaar nog niet uitschakelen. En dat laatste is maar goed ook. Anders zou je er bijna geen hedendaagse apparatuur op kunnen aansluiten. De meeste pc's en andere moderne apparaten hebben een schakelende voeding aan boord, met filternetwerkjes waarvan de condensatoren een onvermijdelijke lek naar aarde genereren. Ook waterkokers, koffiezetapparaten en wasmachines introduceren van dit soort kleine foutstroompjes. Gecumuleerd kan dit soms al rond de 15 mA zijn. In die situatie kan inderdaad een paar mA voldoende zijn om de aardlekschakelaar uit te laten schakelen. Dat kan iemand zijn die de isolatiewaarde van zijn eigen lijf beproeft, of omdat iemand nog een pc aansluit. In het laatste geval is de oplossing het aansluiten van die pc op een groep die achter een andere aardlekschakelaar hangt, in het eerste geval is een vermanend gesprek op zijn plaats.

 

 

Rob

Ja, aardlekschakelaar is een typisch nederlandse uitdrukking, omdat in NL en nul aan elkaar liggen; m.a.w. nul = gelijk aarde en daarom is ons nulpotentiaal altijd gelijk met aarde. helaas zijn we hiermee een uitzondering op deze wereld, want niet altijd begrepen wordt.

Wat me wel verbaasd is dat hier in LDF amper de 300mA en 500mA aardleks verkocht cq geinstalleerd worden. Nu moet ik 3 aardleks af om te kijken welke getript is en natuurlijk in de hoofdkast?!

Ook het veel gebruikte afzekeren van leiding en kast is ook niet overal door gedrongen ook niet bij de Consuel; Ik heb nu een installatie met 63A in de kast van de gite afgezekerd door 40A uit hoofdkast; opgedragen door de Consuel

Verdient deze man geen lintje!

 

Nog even over de Branchement d'un PDC, postje van Christian van 26-08, waarin hij stelt dat volgens alle regelen der kunst Phase rechts zit op een stopcontact gezien van voren.....

Bij de serie Norvika van ons aller BricoDepot is L (Phase) gemerkt op Links en N (Neutre) op rechts, gezien van voren.

 

Wat is wijsheid????

 

Bert

Bert,

 

phase rechts, neutre links (van voren gezien) blijkt geen norm maar een conventie te zijn. Dat blijkt min of meer overgenomen van de tableaux de répartition en de disjoncteurs, waarvoor dit in NF C 15-100 voorgeschreven is.

 

Even nagekeken in twee klusboeken, en ja ze laten het in hun schetsjes soms ook andersom zien maar zeggen er in de tekst niets over.

Bij PDC's die ik in handen had (Legrand) was de bedrading aangegeven van achteren gezien, dus zoals men de PDC bij het aansluiten van de draden in de hand heeft. En dan is natuurlijk Phase links.

 

Het is dus wachten op het juiste antwoord van Rob, de expert in elektrica.

 

Christian von Klösterlein