Vijfenvijftigste aflevering december 2010
Mots-clefs pour le cœur des Français
De taal van de Franse gezelligheid
Saint-Glinglin, priez pour nous ! Le temps ! Het weer (le temps qu’il fait) of de tijd (le temps qui passe)? Fransen, verbonden met hun landerijen, met beide voeten op de grond en turend naar wolken en zon, hebben er slechts één woord voor: le temps. Vandaag kijken we naar de kloktijd, of beter gezegd, naar de belevingstijd, wat in het Frans net een ander register is: een mooi klinkende ‘la matinée, la soirée, la journée, l’année’ in plaats van een droge ‘le matin, le soir, le jour, l’an’. Hoe wordt die steeds sneller ontvluchtende tijd ‘entre nous’ gemeten?
‘Une sec!’ (une seconde; prononcez ‘une sèc!’) is wat iemand roept van onder de douche als hij (of zij?) aan de wat ongeduldig wordende partner wilt laten geloven dat zij (of hij?) bijna klaar is om uit te gaan…
’…en deux coups de cuillère à pot!’ is de familiaire evenknie van de keurige ‘…en moins de temps qu’il n’en faut pour le dire!’, anders gezegd: heel snel klaargespeeld.
‘Une plombe…’ (= une heure), wordt al langer en vervelender. Dat is dus wat het werkelijk duurt vóór de persoon van onder de douche werkelijk klaar is om uit te gaan. En al die tijd heeft de andere moeten ‘poireauter’ (= blijven staan wachten, als een prei in een wintertuin).
‘Rends-toi compte: j’ai déjà 30 piges…’ (of: ‘30 balais’ = 30 ans), zeggen tegen hun spiegel diegenen die net-dertigers die denken dat zij daardoor al afgeschreven zijn. Als zij wisten dat het leven pas na de vijftigste verjaardag werkelijk begint…
‘Ça fait un bail qu’on s’est pas vu!’ (of: ‘une paye’ = très longtemps). Echt heel lang, dus.
…en als er nooit wat van komt, en ook hoogstwaarschijnlijk nooit van zal komen, dan moeten wij wachten ‘…jusqu’à la Saint-Glinglin!’ (de Franse neef van Sint-Juttemis)
