Dit onderwerp bevat 15 reacties, 7 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 7 jaren, 6 maanden geleden door 
-
Berichten
-
Vaak gemaakte fouten. Misschien wordt dit een discussie met een aantal bijdragen van diverse forumsleden, ieder vanuit zijn eigen ervaringen. Ik wil er even mee beginnen.
Bijna iedereen heeft het toch eens meegemaakt: je ontdekt ergens iets wat stom gedaan is en dan denkt u
– had mij ook kunnen gebeuren, of
– heb ik nog nooit over nagedacht, of
– dat heb ik toch vaker gezien, waarom heeft er nooit iemand bij stilgestaan?De stoep bij de ingang van ons huis.
Een van de ingangen van ons huis ziet er zo uit:
Afb.1Een van beton gestorte plaat, zo breed als de deur en ca.60cm diep. Deze ingangsplaat heeft een scheur, ongeveer aan de buitenkant van de muur. Logisch, de grond voor het huis is van een andere consistentie dan de funderingen van het huis en verzakt dus anders.
En er is nog iets: deze stoep loopt op één hoogte door tot aan het ijzeren aanslagprofiel onder de deur. Regenwater kan dus over de hele diepte van de stoep tegen dit profiel gedrukt worden. Als het veel regent kan het water over het profiel, dat niet hoger is dan 4mm, het huis in stromen. Zie de groene pijl op afb.2.
Afb.2
afb.3De dwarsdoorsnede op afb.3 maakt duidelijk wat ik bedoel.
Volgens mij is de juiste oplossing:
afb.4Dus de stoep slopen, dan een smalle op de funderingsmuur (1) en een tweede (2) los hiervan storten, helemaal voor het huis en een stukje dieper dan stoep 1, h in afb.4. Tussen die twee stoepen zou ik een stuk dakleer of zoiets leggen.
Bij een andere deur, die ik vervangen heb door een moderne met aluminiumdrempel, heb ik het met natuursteen gedaan, en met een duidelijk hoogteverschil, afb.5 en 6.
afb.5
afb.6En zo te zien is dit niet alleen bij onze ingangsdeuren een probleem – probleempje dan; ik heb het bij tenminste zes huizen in ons dorp gezien.
Wij hebben ook zo’n deur als in Afb.1 met stoepje waar het water soms naar binnen liep. Ik heb op de hele stoep een stukje buitentapijt gelegd. Dat haalt de druk van het water, het kan niet meer stromen en het loopt dus niet meer naar binnen.
Wat ook nog helpt is het afdakje vlak erboven van ca 60 cm.
wimb
Zal ik er ook één doen. Mijn grasmaaier ging steeds slechter starten dus ik dacht een goede reden te hebben om hem gelijk maar eens te slopen en schoon te maken, smeren afstellen, olie, filter enz. Zo gezegd zo gedaan maar het viel allemaal eigenlijk wel mee, dus klaar en starten. Niks hoor, carburateur gesloopt en nagekeken, nieuwe bougie. Starten, niks daarvan en zo bleef ik een beetje klungelen totdat ik na een hele ochtend klooien bedacht of de vonk nog wel OK was, niet dus. De bougiedop was gewoon stuk….grrrr.
WillemTja, fouten of stommiteiten….
De keren dat ik een passtuk in spiegelbeeld heb gemaakt zijn helaas niet op de vingers van 1 hand te tellen. Levert wel het nodige haardhout op, en wat verzaagde dakpannen.
Constructief is er met ons huis weinig aan de hand. Datgene waarvan ik jaren geleden dacht dat het twee eeuwen eerder met de beroemde franse slag was gemaakt, bleek later toch wel erg doordacht te zijn. Het was mijn onbegrip dat me te vroeg de conclusie deed trekken en dan leidde tot suboptimale moderne oplossingen. Die je dan later weer ongedaan moet maken.
Of ook heel sneu. Vrolijk aan het stekken zijn; tjonge wat gaat dat toch goed en lekker…. En dan aan het einde van de middag ontdekken dat je ook een hele serie eenjarige plantjes hebt gestekt.
Jeroen B, 62
Nog een vaak gemaakte fout. Ik werd er weer op gewezen door iemand die deze zomer een Gîte gehuurd had waar het in het net nieuw aangelegde douchehok vreselijk naar riool stonk. De betreffende heeft mij het probleem gemaild en gezamenlijk zijn wij erachter gekomen wat het was.
De eigenaar van de gîte was al vaker gevraagd een douche in zijn appartement aan te laten leggen. Afgelopen winter heeft hij dat door een vakman laten doen; het was makkelijk een stuk van het couloir te separeren, te tegelen en op het aanwezige riool aan te sluiten. Alles keurig: mooie tegels, een ultravlakke douchebak, functionele doucheapparatuur (regendouche + handdouche + massagestralers) en ook een évacuation met een vochtsensor. Maar …
… het stonk in deze moderne douche naar riool, de bekende rotte-eieren-lucht. Soms was het weg, maar dan weer vol aanwezig.
De installatie was als volgt gebeurd:
Deze schets heb ik naar aanleiding van de obseravties van mijn vriend gemaakt. De fout is dus dat de doucheafvoer (50mm) op de afvoer van de WC (100mm) aangesloten is; iedere keer als de WC doorgespoeld wordt zuigt deze massieve waterkolom de douchesifon leeg, het beroemde fenomeen désiphonnage.
Om helemaal zeker te zijn dat dit het was heb ik met mijn vriend afgesproken dat hij en de zijnen na iedere WC-beurt in de douche kort het water laten lopen om de douchesifon weer te vullen. Na drie dagen kreeg ik het mailtje: alles OK, geen stank. Het was dus eenvoudig de foute doucheaansluiting.
Als ik het had gedaan had ik de volgende oplossing gekozen:
Dus de doucheafvoer separaat op de standpijp aansluiten (die, zoals het hoort, een ontspanningsleiding het dak uit had). Natuurlijk is het onmogelijk alleen via internet over 500km een bindend advies geven, je moet echt de situatie ter plekke kennen.
Maar het principe moge duidelijk zijn: Afvoeren moeten zo aangelegd zijn dat de grootste ‘rioolklant’ nooit de sifons van de andere leeg kan zuigen.
Ik heb een en ander hier voor een aantal vaak voorkomende situaties uiteengezet.Nog één? Mijn dochter had net haar rijbewijs en kon in Frankrijk lekker “oefenen”! Even langs de dechetterie om wat afval weg te brengen. De ingang op een lichte helling met in het midden een stalen blok om het hek vast te zetten. Ze dacht, das lekker ruim en ze rijd middendoor de uitgang met achterlating van vrijwel de gehele uitlaat….Auto weggesleept naar de garage en huurauto geregeld want..het was een Saab 900 turbo en die uitlaat hadden ze nou net niet. Twee dagen later auto klaar en wij blij, bij thuiskomst in NL zegt onze monteur dat het niet de juiste uitlaat is, dus weer een andere pijp er op en de oude gelukkig kunnen ruilen.
WillemAlles is scheef hier in huis, en dat weet ik natuurlijk donders goed. Toch stink ik er steeds weer in, zoals een paar weken geleden met de zolder verlichting.
Heel simpel, twee grote haken van 1 bij 1.5 meter met de 1 meter tegen de muur en daar een balkje tussen. Ik had ze exact 90 graden gemaakt.Toen ze eenmaal aan de muur zaten was duidelijk te zien dat de 1.5 meter die horizontaal moest zijn schuin omhoog liep. Muur scheef dus. Maar dat wist ik dus allang, want in de kelder begin de muur met een dikte van een meter en boven, net onder het dak, is daar nog een halve meter van over. Per verdieping (3) loopt de muur dus ca 15 cm schuin, de buitenkant is recht.
Gelukkig waren de haken van gaatjes profielen, met een gaatje opschuiven was het gecorrigeerd. Maar toch een uur per haak, want het op 3 meter hoog en ik had alle bouten muurvast gedraaid.
Als ik een fout(je) maak, dan denk ik altijd “ach, dat had een ander ook kunnen overkomen”, maar als iemand anders hier wat verkeerd doet, dan denk ik weer “stommeling, ik had het ook zelf moeten doen.”
wimb
Wannox,
doet me denken aan iets dat mij overkomen is.
Ik moest iets aan een scheve muur aanpassen; dus de hoek met waterpas en faux equerre opgenomen en de aanslagrail van de zaagtafel op deze hoek ingesteld, ik meen het was 1,5°. Het stuk hout dat ik zo gezaagd heb paste exact.
Twee weken later heb ik op mijn zaagtafel de ondedelen van een kattenhuisje voor mijn nichtje gezaagd. Bij het in elkaar zetten bleek niets te kloppen – had ik toch de aanslagrail op 1,5° laten staan!
Sindsdien plak ik iedere keer als ik iets een beetje scheef zaag een rode sticker op de aanslagrail zodat ik noooit vergeet die weer op 0° terug te zetten.
Het moet niet een tweede keer gebeuren!
(bouwtekening voor geïnteresseerden beschikbaar)
Tja, en wat moet je dan als je aannemer hier en daar de raamdorpels met afschot richting het raam heeft gelegd…
… afschot richting het raam heeft gelegd…
Het valt mij op dat ik fouten maak aan het begin van een werk, als ik eenmaal een uur bezig ben gaat het beter. Ik moet duidelijk inkomen, maar de eerder genoemde spiegelbeeld passtukken en lomp bovenop iets gaan staan, (zaag, handvat van spaanplank) wat daar niet tegen kan, komt regelmatig voor.
Opruimen is niet mijn beste kant, maar ik weet dat het lekkerder werkt.En ik maak juist fouten aan het eind van een dag werken:
“Of je denkt: dit kan ook wel met de stroom er op, is alleen maar een kleinigheid. Deed ik ook een keer, iets jonger nog, lette even niet op, en mijn kniptang maakte kortsluiting. Flits, klap. Op één van de snijvlakken ontbrak toen een stukje metaal. Verdampt, weggesprongen. En het was zo’n mooie tang, toen nog ‘Made in Western-Germany’. Had ook in mijn oog terecht kunnen komen, ik had ook van de ladder af kunnen vallen. Niet doen dus. En omdat de meeste ongelukken gebeuren wanneer je vermoeid raakt (nog éven dit afmaken): stop op tijd. Morgen is er weer een dag.”
En ook overdag, omdat ik denk, al zo vaak gedaan, doe ik wel even, fluitje van een cent. Die twee nieuwe kranen liggen me nu al meer dan een jaar wat verwijtend aan te kijken, wanneer zijn wij nu eindelijk eens aan de beurt. Hoogste tijd om die twee oude moeizaam sluitende wastafelkranen te vervangen. En een half uur later wederom een moment van zelfreflectie, leer ik het nou nooit, measure twice, cut once.
Rob
Mijn eerste télerupteur deed het niet. Dat had ik dus helemaal niet verwacht, want ik heb in mijn leven al honderden relais aangesloten en z’on télerupteur is eigenlijk niet echt ingewikkeld.
Ik heb dus alles gecontroleerd, het relais en de drie drukknoppen met lampjes, doorgemeten met een voltmeter en een proeflamp en alles was goed, maar de lamp brandde niet. De lamp eraf en ja hoor, daar zat het probleem, de lamp was losgedraaid en maakt geen contact meer. Vast draaien en het was weer goed.
Die lamp had dus al een jaartje met een verlengsnoer gewerkt zonder enig probleem. Tijdens de officiële aansluiting teveel bewogen of zoiets.
wimbWannox,
doet me denken aan een andere ervaring met een télérupteur (ik meen het was mijn negende of tiende, beslist de vijfde in Frankrijk).
Ik heb dus, net zoals u, alles gecontroleerd, maar bij het drukken van de poussoir gebeurde niets met het relais. Andere poussoir, ook niets.
Einde raad heb ik een testschakeling op mijn werkbank opgebouwd, waar ik alle draden en aansluitingen makkelijk kon controleren. Spanning aan de ingang van het relais, welke knop ik ook drukte, maar niets aan de uitgang van het relais. Het relais was overigens bijzonder geluidsarm.
Ten einde raad ging ik naar de Weldom waar ik het relais gekocht had. Korte test door de vakverkoper, resultaat: télérupteur défectueux. Nieuwe gekregen, geplaatst, alles deed het (met duidelijk geluid van de télérupteur).
Was ik toch gesterkt in mijn zelfbewustzijn! Ik niets fout, relais fout.Om het estafette stokje nu dan van Wannox over te nemen, gelijktijdigheid en causaliteit, ook zo’n valkuil. Voor wetenschappers, in strafrechtelijk onderzoek, voor beleidsmakers, voor professionele bouwvakkers en ook voor de bricoleur. De vaatwasser gaf geen teken van leven meer terwijl mijn meter toch zeker meende te weten dat op het stopcontact daar onder het keukenblok spanning stond, keurig 230 volt. Misschien de stekker: nee dus. Dan maar de vaatwasser naar voren trekken en openmaken. In een moment van helderheid besloot ik eerst de stofzuiger voor de zekerheid op dat stopcontact aan te sluiten: deed niets. Dat scheelt, geen snelcursus vaatwasser reparatie, maar wat dan? Er moet dus ergens een stevige overgangsweerstand zitten waar de zeer hoogohmige ingang van de meter geen last van heeft, maar zodra er een stevige stroom wordt getrokken valt de spanning daarover weg. Bleek uiteindelijk een defecte groepsschakelaar in de groepenkast te zijn, zo’n simpel mechanisch geval, ronde witte knop.
Over die hoogohmige multimeters gesproken, die zetten heel wat storingzoekers vaak op het verkeerde been. Zelfde probleem wanneer mensen vertrouwen op het bekende electriciens schroevendraaierje met ingebouwd neon verklikkerlichtje. Ze werken tot na middernacht door om uit te vinden waar een bedradingsfout verscholen is en gaan dan uiteindelijk doodmoe naar bed. Terwijl er helemaal niets aan de hand was. Gewoon een meetfout. Je denkt dat ergens echt stroom op staat. Maar wat je meet is een geïnduceerde spanning: zodra je die meting herhaalt met een meetapparaat met een lage inwendige weerstand – die dus aanzienlijk meer stroom trekt dan een paar micro-ampère – dan is die spanning als bij toverslag verdwenen. Het toverwoord is hier: ghost voltages. Daar zijn fraaie meters voor van de firma Fluke die daar ook wat handige toepassingsgebieden voor beschrijft. Het kan ook eenvoudiger: mijn vader had een klein ijskastlampje, iets van 5 watt, voorzien van twee draden en een paar geïmproviseerde meetpennen. De dienaren van de Arbeidsinspectie, ingefluisterd door Brussel, zouden daar nu meteen een procesverbaal over opstellen en ondergetekende zou door de kinderbescherming terstond uit huis zijn geplaatst, levensgevaarlijk, onverantwoordelijk. En dat terwijl er daar toch ingebonden jaargangen van het blad “Verstandig ouderschap” in de boekenkast stonden. Op de tweede rij, achteraan, dat wel, geen lectuur voor kinderen.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
