Dit onderwerp bevat 19 reacties, 4 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 4 jaren, 11 maanden geleden door 
-
Berichten
-
“Populariteit Macron keldert” las ik gisteren op de Une. Wie regeert maakt zich niet populair. Dan is het namelijk uit met het vrijblijvend geschreeuw vanaf de zijlijn. Geen woorden maar daden wordt het adagium. Oftewel zoals de Midi Libre gisteren schreef: Macron is niet gekozen om populair te zijn, maar omdat de kiezers van hem veranderingen verwachtten. Wie regeert om populair te zijn heeft oog voor zijn eigen herverkiezing en niet voor het belang van het land. Veranderingen zijn dringend noodzakelijk in dit land.
Ook ik ben het lang niet met alles eens wat de regering Philippe van plan is. Maar je kunt het niet iedereen naar de zin maken en het is nog veel te vroeg voor popi-Jopie peilingen. Macron moet de tijd krijgen om zich te bewijzen. Anders dan Hollande, die vanaf de eerste maand dat hij president was in alle media tot de grond toe werd afgebrand.
Nog steeds is trouwens meer dan de helft (54%) van de Fransen tevreden over Macron.
Al eerder heeft er een stuk in de krant gestaan dat hij op de Gaule na de grootste verliezer is.
Je moet niet vergeten dat hij gekozen is door een klein aantal mensen wat achter hem stond en door een groot aantal mensen dat niet op Le Pen wilde stemmen.Cees.
Allemaal kinnesinne, Cees. Wie het op z’n 39e voor elkaar krijgt om het binnen één jaar van vrijwel onbekend tot president van Frankrijk te schoppen kan je onmogelijk een verliezer noemen, laat staan een grote verliezer.
Er hebben heel veel mensen op Macron gestemd. Inderdaad, er zijn er ook veel thuis gebleven, maar dat kwam doordat velen dachten: “Hij haalt het toch wel, ook zonder mijn stem.” En dat was ook zo. En vlak na zijn aantreden was zijn populariteit enorm, zie hier. Wanneer je naar alle presidenten van de Ve République kijkt, zie je dat ze na de eerste periode allemaal in populariteit dalen. Logisch, want een land regeren vraagt maatregelen die niet iedereen waardeert.
Bovendien heeft Macron zijn populariteit niet alleen te danken aan zijn programma maar ook aan zijn persoonlijkheid. En daar raak je op een gegeven moment aan gewend.
Maar hoe het ook zij: voorlopig is hij nog steeds populair bij 54% van de Fransen, of ze nu wel of niet op hem hebben gestemd.Het wordt natuurlijk nog veel erger wanneer hij werkelijk hervormingen gaat doorvoeren. Voorlopig is z’n populariteit vooral onder de niet-werkenden gedaald: de gepensioneerden en ambtenaren 😉 . Zodra hij iets van arbeidshervormingen probeert door te voeren komt daar de groep werkenden bij.
Na de nationalisatie van scheepswerf STX zijn ook de rechts-liberalen niet meer zo blij met hem. Nationalisatie hoort meer bij het beleid van Mélenchon, Macron had juist terugtrekking van de staat beloofd.
Leuk ambtenarenmopje, Jako.
Wat scheepswerf STX in Saint-Nazaire betreft, die nationalisering is slechts een tijdelijke manoeuvre in de onderhandelingen met de italiaanse koper en de italiaanse regering. Macron wenst garanties dat het bedrijf (dus de werkgelegenheid) voor Frankrijk blijft behouden en niet voor de zoveelste keer naar een lage-lonenland verdwijnt, in dit geval naar China, waarmee Fincantieri sterke economische banden heeft.
Frankrijk bezat al een groot aandeel in STX en het wil zijn invloed (en de werkgelegenheid) niet kwijt in dit voor Frankrijk belangrijke strategische gebied. Dat dreigt door de italiaanse meerderheid wel te gebeuren. In het kader van de onderhandelingen vind ik het een slimme zet van Macron-Le Maire om gebruik te maken van hun droit de préemption. Fincantieri wil de scheepswerf. Die kan hij krijgen, maar mét garanties dat het bedrijf voor Frankrijk blijft behouden. Zie onder andere hier.
De rechts-liberalen kunnen voorlopig dus rustig gaan slapen. Het accoord is nog niet van tafel. Macron is een prima onderhandelaar en dat hij garanties wil voor het behoud van het bedrijf voor Frankrijk is alleen maar te prijzen.
Ja, ik snap de redenen wel en die zijn wellicht geheel terecht, maar zo kijkt de rest van de wereld daar niet naar en de rechts liberalen ook niet.
Het signaal wat Macron nu afgeeft is die van het aloude protectionisme: Frankrijk staat niet open voor buitenlandse investeerders. Die broodnodige buitenlandse investeerders halen nu hun geld van tafel en kijken elders. Terecht of niet is niet relevant. In Frankrijk loop je kennelijk nog steeds het risico dat jouw bedrijf ineens van de staat is en dat risico wil niemand lopen.
Wanneer je populariteit moet afhangen van lui die alleen maar afgaan op oppervlakkige geruchten en te beroerd zijn om zich goed te informeren, kan je maar beter niet populair zijn. Maar ondanks dat soort stommerikken en ondanks het feit dat hij gewoon doet wat hem goeddunkt, is nog steeds meer dan de helft van de Fransen blij met Macron.
Hoe het gaat met de loi de Travail moeten we afwachten, maar die jongen weet zelf ook heel goed wat hem te wachten kan staan. Tot nu toe heeft hij alle klippen mooi weten te omzeilen. Tom Poes verzint wel weer een list.
Tot nu toe heeft hij alle klippen mooi weten te omzeilen.
Wellicht word ik door u na onderstaande vraag ingedeeld in de categorie stommerikken, maar dat risico neem ik dan maar.
Waren er zoveel klippen? Dat is geen goed teken als dat zo is. Maar ik ken er eigenlijk (nog) niet zoveel. Noem er eens een paar als u wilt.
Welke klippen is mij ook een raadsel Henribik.
Dat Macron de scheepswerf veilig heeft gesteld is een goed plan.
Er lopen daar duizenden mensen met een ongekende vakkennis die nergens anders aan de bak kunnen dan alleen de scheepswerf.
Het heeft al eerder gesiddert daar toen de Queen Mary II af was en de boel op springen stond.
Gelukkig liggen er ondertussen zoveel orders dat ze de komende 15 jaar wel weer vooruit kunnen.
Macron wil net zoals het eigenlijk al veel eerder had gemoeten de bedrijven beschermen tegen buitenlandse overnames en de daarop weg glippende bedrijven naar goedkope landen.
Ofdat garanties helpen is maar de vraag.
Ik vind sowieso dat dit soort bedrijven van de staat behoren te zijn.
Ze zijn groot, behouden een enorm aantal personeel wat beschermd dient te worden.
We zien maar al te goed hoe het afloopt met de bedrijven die prive zijn geworden ; de post verhoogd elk halfjaar de prijzen en de service loopt je de spuigaten uit, en de meeste anderen doen het niet beter.
Ik denk dat je beter af bent met een staatsbedrijf dan zo.Cees.
Cees, ’t is toch duidelijk dat de man alleen al om in zijn situatie president te worden heel wat klippen heeft moeten omzeilen? Zijn jeugdige leeftijd, de roddels die tijdens de campagne over hem werden verspreid, zijn vrouw die 24 jaar ouder is dan hij, de russische inmenging in de campagne die valse geruchten over hem verspreidde.
Recent heeft hij een charme-offensief op Trump losgelaten, waardoor deze binnen de boot blijft, hij heeft gezorgd dat de opgeklopte affaire Ferrand werd geregeld, evenals de affaire Modem. Mede door zijn invloed haalt Parijs in september waarschijnlijk de Olympische Spelen 2024 binnen. Tenslotte heeft hij de kwestie met die weerspannige generaal goed opgelost door de man aan de kant te zetten en vervolgens het leger gerust te stellen.
Ook met de Loi de Travail zal hij zijn zin krijgen, daar ben ik heilig van overtuigd. Maar de toekomst zal leren of ik daar gelijk in krijg. Voor Frankrijk zou dat alleen maar gunstig zijn.
Ik ben het met je eens dat te ver doorgevoerde privatisering schadelijk is. Er zijn maatschappelijke gebieden die beter in handen van de staat kunnen blijven, althans in meerderheid, zodat de staat de uiteindelijke zeggenschap behoudt. Dat is ook de reden waarom Macron heeft ingegrepen in STX: de franse staat dreigde de meerderheid te verliezen aan (een combinatie van) de Italianen.
Garanties door de Italianen zeggen inderdaad niets, maar het behoud van de meerderheid en daarmee van de uiteindelijke zeggenschap biedt wel degelijk een goede garantie! Daar is het Macron om te doen.
In de Volkskrant een interessant artikel over Macron, dat als volgt eindigt:
“Macron laat zich niet zo gemakkelijk in een hokje plaatsen. Ideologisch gezien is hij op dit moment een van de interessantste en spannendste leiders in Europa. Hij paart de Franse Colbertistische traditie van staatsinmenging met het besef dat neoliberale markthervormingen nodig zijn, maar vergeet daarbij niet de populistische behoefte aan het beschermen van burgers tegen de nadelen van globalisering en internationale concurrentie. De tijd zal leren wat uit deze ideologische alchemie voortkomt.”
Macron was op bezoek in een recreatiepark voor kinderen die niet met vakantie kunnen. Ze mochten hem vragen stellen. Een jongetje vroeg: “Is het leuk om president te zijn?” “Geen idee”, antwoordde Macron, “ik vertel het je over vijf jaar.” (Zie hier.)
Ook kranten en hun opiniepeilers zouden eens enkele jaren moeten wachten in plaats van de ene opiniepeiling te laten volgen op de andere. Wie regeert, verliest aan populariteit. En wie populair is is niet per se een goede president.
Ook kranten en hun opiniepeilers zouden eens enkele jaren moeten wachten in plaats van de ene opiniepeiling te laten volgen op de andere. Wie regeert, verliest aan populariteit. En wie populair is is niet per se een goede president.
Maar was u het niet die bij elk commentaar hierboven hamerde op die 54 % die toen nog achter Macron stond. Is voor u een peiling uitsluitend belangrijk zolang de uitslag positief boven de 50% is en zodra het onder de 50% zakt moeten we plotseling 5 jaar wachten. Dat heet naar in meen “zoals de wind waait, waait m’n vestje”.
Ja hoor Krelis, ik was het die voortdurend hamerde. Ja hoor, je hebt gelijk, Macron heeft niet meer ruim de helft van de Fransen achter zich. Fijn hè? Maar wel wat infantiel om te proberen mij met een paar flauwe en schijnheilige vraagjes onderuit te halen.
Ik was het ook die er vijf jaar geleden in dit forum op wees dat Hollande vanaf het begin geen schijn van kans kreeg door de elkaar opvolgende opiniepeilingen, die steeds negatiever werden, doordat mensen elkaar als makke schapen namekkeren zonder de moeite te nemen om zich goed te informeren. Ik weet niet of jij hier toen was, omdat ik me niet kan herinneren ooit een inhoudelijke bijdrage van je te hebben gelezen.
Hierboven heb ik al het voorbeeld gegeven van de scheepswerf. De meesten kijken niet verder dan hun neus lang is en zien alleen het woord nationaliseren (=taboe). Dat deze tijdelijke maatregel in de onderhandelingen een slimme tactische manoeuvre van de regering is om werkgelegenheid te behouden en om de franse zeggenschap te garanderen in een strategisch belangrijk gebied, willen mensen simpelweg niet weten. Schelden op alles wat de regering doet is een nationale sport geworden. Maar dat er een half miljard wordt betaald aan een buitenlander die een balletje kan trappen, dat wordt heel gewoon gevonden en daar wordt ook iedere regel berichtgeving van verslonden.
Tja, infantiel en schijnheilig. Vindt u het erg als ik op dit forum me als reactie niet verlaag tot ordinair schelden?
Het feit dat u vijf jaar geleden dit forum erop wees dat de kritiek op Hollande te voorbarig was, heeft de beste man weinig geholpen. Inderdaad was ik er toen nog niet en zijn mijn inhoudelijke bijdragen pas later begonnen.
Met uw opmerking over de voetballer van een half miljard, zit u er flink naast. Buiten dat dit onderwerp nauwelijks in dit forum past, zou u weten dat, als u zich wat meer verdiept had in deze kwestie, een zeer groot deel van de voetbalwereld walgt van dit soort excessen. De diverse voetbalfora liegen er wat dat betreft niet om.
Stefan de Vries, NL correspondent in Parijs, geeft op BNR.nl zijn visie op de dalende populariteit van Macron:
“Als een politieke wervelwind veroverde Emmanuel Macron dit voorjaar het Franse presidentschap én een meerderheid in het parlement. Maar inmiddels begint het gemor en keldert zijn populariteit.
Volgens Stefan de Vries, correspondent voor o.a. RTL, heeft het dalende enthousiasme voornamelijk te maken met de hooggespannen verwachtingen: ‘Hij werd binnengehaald als een soort messias: de man die Frankrijk en Europa ging redden. Maar dat valt heel erg tegen: we zijn nu bijna drie maanden verder en er is nog niet zo heel veel veranderd.’
Hoewel Macron geliefd is bij zijn Europese ambtsgenoten (met uitzondering van Italië), gaat hij in eigen land onderuit, zegt De Vries: ‘Hij wil bezuinigen en heeft wat communicatiefouten gemaakt. Dat wordt hem niet in dank afgenomen.’
Wat ook niet helpt, is zijn houding: Macron krijgt het verwijt dat hij zich gedraagt als de Zonnekoning. Een absoluut terecht verwijt, zegt De Vries: ‘Hij ontving Poetin in Versailles en Trump op de Eiffeltoren. Hij wil laten zien dat hij de baas is. Hij is heel erg autoritair en wil alles controleren.’
Ook houdt Macron de pers buiten de deur om afstand te scheppen. ‘Macron wil de hele communicatie rondom zijn persoon beheersen en daar past geen pers in’, zegt De Vries. ‘De Franse parlementaire pers heeft een werkzaal in het presidentieel paleis in Parijs. Macron wil dat ze uit dat gebouw gaan, want hij vindt het belachelijlk dat journalisten zo dicht bij de president zitten. Maar als de president de hele communicatie op slot gooit, dan is het voor de media heel lastig om de macht te controleren.’
Opvallend genoeg is degene die wél toegang tot hem heeft een paparazzo die eigenlijk alleen maar foto’s maakt voor roddelbladen. ‘Hij vindt het heel belangrijk om met sterren gezien te worden. Dat doet de Fransen te veel denken aan Sarkozy, die president Bling-Bling werd genoemd. Dat vinden de Fransen niet zo leuk.'”
Ik ben het met Stefan de Vries eens dat het niet verstandig is van Macron om de pers op afstand te houden. De franse pers is redelijk gezagsgetrouw. Aan de andere kant werd de volksmening over Hollande niet positiever door het feit dat hij zich dagenlang door journalisten liet volgen in zijn werkzaamheden als president, waarbij voor hen geen enkele deur gesloten bleef (behalve privédeuren).
Ben het toch wel een beetje met Henribik eens.
Bosbess hamert op de grote zege van Macron, zijn percentagen is hoger dan de franse zeggen, en ze heeft schijnbaar een liefdes relatie met de nieuwsbrieven van Stefan de Vries die ook maar gewoon opschrijft wat hij denkt.
De beste man woont al een poos in Parijs, en meent heel frankrijk te kennen, en alle fransen te kunnen doorzien.
Zijn artikelen zijn net zo gewoontjes en waar of onwaar als alle andere artikelen van andere journalisten.
Ook de opmerking dat over Hollande vind ik nogal van het gedraai-gedoe.
Ik meen me toch nog heel goed te herinneren dat ze er regelmatig van langs kreeg van Jako en zeker Jos omdat ze zo pro Hollande was.Ik zal je even uit je droom helpen: 25,4% heeft niet gestemd of blank gestemd omdat ze beiden candidaten nul vonden.
43% van de stemmers op Macron hebben dat gedaan om tegen Le Pen te stemmen.
8% stemde voor Macron om zijn persoonlijkheid, 16% omdat ze achter zijn programma stonden (!!!) en maar 33% omdat ze vinden dat Frankrijk aan een vernieuwing toe is.20,8 miljoen voor Macron, 1,6 miljoen op zijn knappe uiterlijk, 3,3 miljoen op zijn programma, en 6,8 miljoen om frankrijk te veranderen.
3,3 miljoen van de 47 miljoen fransen vindt ik geen enorme meerderheid, helaas.
(Bron gouv.fr)Ik snap best wel waarom Macron de pers buiten de deur heeft gezet.
Ten eerste zit hij dus vanwege bovenstaande cijfers in een zeer penibele situatie, en ten tweede en daar sta ik volledig achter, de pers geeft vaak een foute draai aan iets wat er toe kan leiden dat sommige dingen niet goed verstaan worden door de “menigte” en de zaak totaal escaleert.
Een goed voorbeeld is de bonnet rouge, vrachtwagen chaufeurs die snelwegen in de fik staken omdat “ze” kilometer heffing moesten betalen.
Dat de “ze” overal in Europa dit al sinds pakembeet 1999 doen werd door de pers moedwillig verzwegen, en dat de “ze” deze heffing moeten betalen helemaal niet waar is omdat de “ze” dit gewoon doorberekenen aan de consument werd ook door de pers verzwegen.
Ik zat in die tijd erg dichtbij de redactie van een krant en kaartte dit aan, men wilde dat niet publiceren.
Ik heb een rekensom gemaakt op basis van die heffing waarvan bleek dat de “ze” maar slechts enkele centen per pallet flessen of ton piepers moesten betalen (lees doorberekenen) maar de redactie wilde daar verder niet op ingaan.
Waar ze wel op ingingen was het omtrekken van de enorme stellages vol camera’s en die de staat miljoenen heeft gekost.
Jij vind dat frankrijk zo’n goed pers heeft? Nou ik niet dus.Cees.
Cees, het is me om te beginnen een raadsel waarom je nu al voor de tweede keer Henri Bik er met de haren bijsleept. Henri heeft in dit onderwerp niet gereageerd.
Verder wil ik je er op wijzen dat de laatste nieuwsbrief van Stefan de Vries op 3 juli jl. verscheen. Hij geldt in het algemeen als deskundig op frans politiek gebied. Hij schrijft plezierig en is een graag geziene gast in tv-programma’s, zowel in Nederland als in Frankrijk. Ook BNR.nl vond het kennelijk de moeite waard om zijn mening te horen over het teruglopen van Macron’s populariteit. Persoonlijk vind ik zijn mening altijd interessant, een van de redenen waarom ik het artikel van BNR hierboven heb gekopieerd. De tijd van liefdesrelaties (niet met brieven!) ligt trouwens ver achter me.
Ook wil ik graag weten waar ik heb gezegd dat ik de franse pers “goed” vind. Ik heb geschreven dat de franse pers “gezagsgetrouw” is. Dat is dus helemáál niet goed, want de pers behoort juist gezagskritisch te zijn. Toch is het voor iedere politicus van belang om een goede relatie te onderhouden met de pers. Dat is namelijk het voornaamste communicatiekanaal met de bevolking (behalve voor Trump, die twittert). Macron doet er dus bepaald niet verstandig aan om journalisten tegen zich in het harnas te jagen.
Dat Jako en Jos het vijf jaar geleden niet met me eens waren, wat bewijst dat? Is hun mening meer doorslaggevend dan de mijne? Jako en Jos hebben simpelweg de pest aan alles wat maar enigszins naar socialisme ruikt. Ze waren dus sowieso tegen Hollande. Ik was inderdaad pro-Hollande, méér dan nu pro-Macron. Jammer is dat de man de uitstraling had van een zak aardappelen. Daarin doet Macron het beslist beter.
Maar veel belangrijker is dat ik vond en nog steeds vind dat nieuwgekozen presidenten en regeringen, van welke signatuur dan ook, rustig de tijd moeten krijgen om zich te bewijzen. (Dat geldt ook voor Marine Le Pen als dat zo uit zou komen, hoewel ik ongelooflijk de pest heb aan het Front National.) Maar die tijd krijgen presidenten en regeringen in Frankrijk niet van het tegenwoordige peilingencircus. En iedereen mekkert elkaar maar na met als gevolg een neerwaartse spiraal.
Wat de verkiezingen betreft heb ik hierboven al geschreven dat er ook veel mensen waren die niet zijn gaan stemmen omdat ze met het mooie weer liever iets anders deden en Macron het toch wel zou halen. Gisteravond heb ik nog zo iemand gesproken, die de eerste ronde op Macron had gestemd maar voor wie tijdens de tweede ronde het water aantrekkelijker was dan de verkiezingen. Dat na de verkiezingen 66% van de Fransen achter Macron stond zegt genoeg. Het interesseert me weinig waaróm mensen op hem hebben gestemd. Oneigenlijke redenen spelen bij verkiezingen altijd een rol en weinigen nemen de moeite om kennis te nemen van verkiezingsprogramma’s. Maar hij heeft het ‘m wel geflikt! Een mirakel.
Zoals eerder gezegd ben ik het lang niet in alles eens met Macron (o.a. taxe d’habitation, CSG/CRDS). Maar in het algemeen doet hij het verdomd knap. Zijn optreden, wellicht nu nog iets te autoritair, zal geleidelijk wat soepeler worden, wanneer hij niet meer voelt dat hij moet bewijzen dat hij niet te jong en te onervaren is.
Sorry ik maak een fout, het moet dus Krelis zijn.
Ik volg namelijk ook Henribik zijn kijk in andere rubrieken en haal ze daarom door elkaar.Frans is een lastige taal, en zeker als je belangrijke nieuwsfeiten wilt weten is het soms makkelijker in je moerstaal dan in het frans.
Stefan de Vries is een doodgewone journalist die verslag doet van wat er in frankrijk gebeurt.
Dat doet hij op basis van het franse nieuws van een dag eerder (of nog meer) en is dus voor mij nul komma nul waard.
Wat hij beweert over Macron is net zo nieuw als wat Le Monde of Figaro beweert.
Maar jij hebt natuurlijk het volste recht hem te volgen.Van de meer dan veertig miljoen franse stemgerechtigde hebben er twaalf miljoen aan het strand gelegen, da’s heel wat moet ik zeggen.
Dat zijn dus dezelfde mensen die ook aan het strand lagen toen ze niet voor Hollande, en niet voor Sarkozy gingen stemmen omdat ze toch wel wisten dat hun favoriet het zou halen.
Je maakt het wel spannend met jouw verbeeldingskracht zeg.
Sorry.
Wat stefan de Vries kennelijk niet verteld is dat de cijfers in mijn eerder schrijven kloppen, die zijn op te vragen bij officiele instanties van de overheid.
Nogmaals, als er maar drie miljoen van de zevenenveertig miljoen mensen op Macron hebben gestemd omdat ze achter zijn programma staan dan vindt ik dat betreurenswaardig weinig, maar goed, jij zult het wel beter weten.Anderzijds dat elke president de kans moet krijgen heb je volledig gelijk in, ik zeg altijd: het resultaat telt, niet de beloften.
Als Macron na 5 jaar niets heeft bereikt weten we meer.
Veel mensen vallen over de Tax d’habitation, net als jij, ik zal proberen een toelichting te geven over hoe het werkt.
Deze Tax d’H is verschillend in elke gemeente, en studies wijzen uit dat een huis in Parijs van pakembeet 80m2 500 euro voor een koppeltje kost.
Zo’n zelfde huis kost in Limoges (bron EnMArche) 1200 euro’s en in sommige gemeente zelfs meer dan 1400.
Waarom is dat?
De gemeente gebruiken deze tax om hun kas te spekken, in totaal 4 miljoen huishoudens voor meer dan 800 miljoen euro per jaar.
Als je als gemeente amper inkomsten heb, of een gat in de hand, dan draait daar dus de burger voor op.
Als je als gemeente een flink industrieterrein hebt, en een mooie jachthaven en een straat vol restaurants, dan kun je de bloemetjes letterlijk en figuurlijk buiten zetten zonder de mensen te belasten op een hogere taxd’H.
Macron zegt dit is oneerlijk.
Waarom zou iemand die 35 uur in de week werkt in Limoges meer dan het dubbele moeten betalen voor een huis als iemand die 35 uur in Parijs of in La Rochelle werkt.
Door deze tax te verwijderen houden mensen meer over.
Ja maar, waar komt die 800 miljoen dan vandaan?
Daar zit hem het foefje van Macron.
Hij gaat de CSG verhogen met 1,7% en de loonbelastingen voor ziekte en werkeloosheid aanpakken.
Want zegt hij: de groep mensen die deze belastingen betalen is zeer klein.
Alleen loonslaven betalen deze belasting het meest, en iemand die in de ww zit betaald niets, een ambtenaar betaald niets, een baas betaald een beetje en een bejaarde betaald niets aan deze belasting.
Als hij nu de CSG verhoogt pakt hij eigenlijk iedereen aan, en het levert hem veel meer op.
Een bejaarde zou op een retrait van pakembeet 1500 euro 1400 overhouden (iets minder dan de smic) als je onder 1200 euro zit krijg je vrijstelling.
Een werkeloze betaald gewoon mee aan deze belasting, wat ik overigens een goed plan vindt.
Een smic gaat er 47 euro minder belasting betalen, betaald 25 euro meer aan CSG, en krijgt dus 22 euro meer in’t handje.
Iemand die 3000 euro verdiend betaald 95 euro minder aan belasting, betaald 50 euro meer aan CSG, en krijgt dus 45 euro meer.
Het effect is dat er meer overgehouden wordt, dus de economie zou er beter van moeten worden, en je pushed mensen die geen zin hebben om te gaan werken dat wel te gaan doen want ze gaan betalen voor hun “gekregen” centjes.
Als jij onder de grens zit van die 1200 mag je alles houden, zit je er boven dan ga je iets meer betalen.
Je moet natuurlijk wel eerst die Taxd’H van je retrait aftrekken, want dat vergeten veel oudjes voor’t gemak.
Mijn schoonmoeder betaalde iets meer dan 1000 euro per jaar, die zou ze als ze nog leefde mogen houden. Daarentegen zou ze nu bijna 400 euro meer moeten betalen aan belasting, dus toch een winst van 50 euro per maand.Cees.
Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.
