Je begrijpt natuurlijk wel, Cees, dat ik me op mijn leeftijd vrijwel nergens meer druk om maak. Er zijn twee uitzonderingen: m’n kinderen en discriminatie, op welke grond dan ook. Altijd de verschillen zoeken tussen mensen in plaats van de overeenkomsten, altijd anderen die je totaal niet kent veroordelen op criteria waar je niets mee te maken hebt en die er niet toe doen voor iemands karakter en persoonlijkheid. Ik kan me er nog steeds woedend over maken en ik word er soms ook wanhopig van. Dat zal zo blijven tot m’n laatste snik. Ik word vrijwel nooit gediscrimineerd, (behalve een enkele keer als vrouw), want ik ben wit en blond. Iedereen is altijd even aardig tegen me, op een enkeling na die toevallig met het verkeerde been uit bed is gestapt. Ik moet er niet aan denken dat me gebeurt wat jou is overkomen. Daar zou ik nachten van wakker liggen. Ik vind het dan ook groots als je kunt zeggen: let it be. Maar ik ben er van overtuigd dat zulke ervaringen ergens diepe sporen achterlaten.
Het verbaast me dan ook niet dat sommige gekleurde mensen of anderen die zich door hun uiterlijk of geaardheid als “anders” onderscheiden, van jongsaf aan een diepe haat ontwikkelen tegen onze maatschappij. Want wat die door wildvreemden op straat allemaal naar hun hoofd geslingerd krijgen en wat die dagelijks aan behandeling moeten ondergaan, daar is wat jij hebt meegemaakt maar kinderspel bij.
“En het is allemaal angst”, zong Robert Long al, “allemaal angst, de allergrootste schreeuwers zijn dikwijls het bangst.” Maar het is ook de behoefte aan onderscheid tussen zij en wij. Ik hoor bij “ons”, wij horen bij elkaar en we zijn godzijdank anders en veel beter dan zij. Dat geeft een goed en veilig gevoel. Zonder dat je er iets voor hoeft te doen kan je je superieur voelen aan anderen. Het zal wel menselijk zijn, maar ik vind het vooral ónmenselijk.
In NL kreeg ik vrijwel nooit met discriminatie te maken, mijn mening was overal bekend. Hier in LDF overkomt het me wel eens dat iemand over moslims begint of over homo’s, werklozen en arbeidsongeschikten. Dat is dan snel afgelopen, dat garandeer ik je. Want ik let it niet be!
