Je kunt er op twee manieren tegenaan kijken: het is symboolwetgeving om weer eens verkiezingsbeloften in te lossen of men wil het schip keren via de wal.
Frankrijk heeft twee grote verschillen met Nederland: het is inderdaad een veel meer seksistisch land en veranderingen gebeuren niet geleidelijk maar via “Schuben”, zeg maar revolutionaire erupties.
Deze wetgeving moet in dit kader dan ook gezien worden. Hij komt niet uit de lucht vallen. Zo is bekend dat Ségolène Royal in haar aanloop naar de Présidentielles in 2007 zich o.m. in Scandinavië georienteerd heeft en een aantal van dit soort ideën daarvandaan meegenomen heeft. Met ook denkbeelden over een betere dialoog tussen werkgevers en werknemers, bijvoorbeeld.
Zo zijn er meer voorbeelden.
Is Frankrijk rijp voor dit soort wetgeving? Ik denk het wel. Beter nu dan wachten op een volgend presidentschap want van rechts valt weinig te hopen op dit gebied.
Natuurlijk zal Frankrijk hierdoor niet direct veranderen maar de dialoog die normaal voor wetgeving gevoerd wordt, gaat nu achteraf gebeuren. Dat is typsich Frans. In bedrijven neemt de Baas eerst een besluit en wordt er dan pas gepraat. Ik maak het dagelijks mee.
Let maar op: bij euthanasie gaat het op dezelfde manier.
Steven
