Het blijft moeilijk om in bedrijven man en vrouw gelijk te stellen met dezelfde verantwoordelijkheden. Voor een ondernemer blijft een vrouw een ‘risico’. Kind ziek, vrouw thuis. Hoeveel arret de travail ik wel niet uitgeschreven heb voor die moeders. Het zijn altijd de moeders, nooit de vaders. Of je neemt een jonge ambitieuse vrouw aan die van aanpakken weet. Zij loopt de man van haar leven tegen het lijf. Ze is net goed ingewerkt, CDI, en raakt zwanger. En zo krijgt zij drie kinderen in vijf jaar tijd en neemt congé parental op.
Ik begrijp het allemaal wel. Het moet ook zo maar als de vrouwen altijd zelf blijven moederen en de vaders maar werken dan komt die gelijkheid er niet. De arbeidsmarkt, de mentaliteit is er nog niet naar. Deeltijd werken is hier niet interessant want dat knabbelt gelijk aan je pensioen. In Nederland kun je rustig drie dagen in de week werken. Je hebt je volledige AOW en een klein aanvullend pensioen. Hier is de werkweek 35 uur en veel vrouwen regelen het zo dat ze vier dagen werken van 8.5 à 9 uur en de woensdag vrij. Het is prima om zwangere collega’s te hebben maar als ze met verlof gaan moet er wel vervanging komen en dat gebeurt vaak niet. Dat is de ervaring van mij met zwangere artsen en verpleegkundigen, geen vervanging, hard doorwerken. Deze tendens bestaat een klein jaar en heeft denk ik te maken met de overheidsbezuinigingen. Dus nog meer reden om vrouwen minder te betalen, als een risico te zien en een CDI beloven maar niet te geven.
Ingrid
