Het betreffende huis heeft waarschijnlijk houten vloeren juist OMDAT er een probleem is met optrekkend vocht.
Dank voor de link!
Ik heb al met een surveyor gepraat die huizen in deze streek een beetje kent. Volgens hem kan dit wel eens een vloer zijn waar de draagbalken vrijwel rechtstreeks op de grond gelegd zijn. (Er is geen kelder.) Dat gaat wel een tijd goed, maar geen 150 jaar, en die tijd is op. Ventilatie heb ik nog niet kunnen ontdekken; ik weet ook niet hoe goed men bij de bouw al inzicht had in vochtproblemen op lange termijn.
Mijn surveyor had gelijk, de houten vloeren liggen inderdaad vrijwel op de kale grond, ongeventileerd. En zijn daarom verrot, opgegeten, en niet te redden. Een andere kamer heeft natuurstenen tegels met aangestampt zand ertussen. Aan de randen van veel tegels kan je het vocht gewoon zien.
Kortom, dit huis heeft een enorm vochtprobleem. Alle hout ziet er aangetast en aangevreten uit, ik heb zelfs recente hoopjes “zaagsel” gezien. Ik denk dat het alleen te redden is door alle vloeren eruit te slopen, dus RDC, 1e etage, en de vloer van de zolder. (Het dak is wel “recent”, en goed.)
Ik zal voor de vorm eens uitrekenen wat dat gaat kosten.
Die XIXe eeuwse bouwers deden dus niet àlles goed, dit probleem is er al vanaf het begin. Ik heb andere gebouwen gezien, zelfde omgeving, zelfde tijd gebouwd: geen dakgoten, allemaal mos onderop de muren, en hier en daar pogingen met gesmeerd cement om de opspattende regen uit het huis te houden. Waarschijnlijk vergeefs. Eén pand zelfs met (latere) dakgoothouders, zonder dakgoot, want reeds lang verroest en verwijderd. Ze staken verloren uit de gevel, getuige van een mooie poging.
Vergelijkbare panden met dakgoot waren er echt een stuk beter aan toe, in ieder geval zonder mos en vochtplekken.
Zucht. Zó’n móói huis 🙁
